သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ စာ_၂၀ ေအးသည့္အတြက္(၃)ဂါဝုတ္ရိွေသာ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးတို႔ မြမြေၾကမႈစသည္တည္း၊အပူေၾကာင့္ အသားအေရနီျမန္းပံု,ထမင္းဆာမႈ,ေရငတ္မႈေၾကာင့္႐ုပ္ညိွဳးႏြမ္းပံု,မွက္ ျခင္ ေနပူ ေလပူ ေႁမြ ကင္းတို႔၏ ေတြ႔ထိကိုက္ခဲမႈေၾကာင့္ အဖုအပိမ့္ အေပါက္အကြဲျဖစ္ပံု စသည္ကိုခ်ဲ႕ထြင္၍ ၾကည့္ပါ၊ ဤျပအပ္ခဲ့ေသာေဖာက္ျပန္မႈသည္ ဥတုပ်က္၍ေဖာက္ျပန္မႈတည္း၊ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ကုဠႏူနာစြဲကပ္ရပံု,စိတ္ေၾကာင့္ စိတၱဇေရာဂါျဖစ္ရပံု,မသင့္ေသာ အာဟာရေၾကာင့္ တစ္ခဏခ်င္းေတာင့္တင္း ကိုက္ခဲရပံုမ်ားကို ေထာက္လွ်င္ ကံ စိတ္ ဥတု အာဟာရတို႔ေၾကာင့္လည္း ႐ုပ္ေဖာက္ျပန္ေၾကာင္းကို သိႏိုင္သည္။ နာမ္တရားကို႐ုပ္ဟုမဆိုထိုက္။ ။ေ႐ွးအစဥ္ႏွင့္မတူဘဲ ေနာက္အစဥ္၏ ေျပာင္းလြဲျခင္းကို"ေဖာက္ျပန္ျခင္း"ဟု ေခၚလွ်င္,နာမ္တရားမ်ားလည္း ကုသိုလ္အစဥ္မွ အကုသိုလ္အစဥ္ ေျပာင္းလြဲျခင္းစသညိျဖစ္တက္ေသာေၾကာင့္"႐ုပ္"ဟုေခၚထိုက္သည္မဟုတ္ေလာဟုေမး၊ အေျဖကား_႐ုပၸတိအရ အမ်ားမ်က္ျမင္အထင္အ႐ွား ေဖာက္ျပန္ျခင္းဟူေသာ ဝိဘူတတရ႐ုပၸနကိုသာ အလိုရိွအက္ေသာေၾကာင့္ နာမ္တရား၏မထင္မ႐ွား ေဖာက္ျပားမႈကို႐ုပ္ဟု မေခၚထိုက္။[ဝိဘူတတရ=အထူးထင္႐ွားေသာ+႐ုပၸန။] ခ်ဲ႕ဦးအံ့_ေဖာက္ျပန္မႈသည္ ထင္႐ွားေသာေဖာက္ျပန္မႈ,မထင္႐ွားေသာေဖာက္ျပန္မႈဟု ႏွစ္မ်ိဳးရိွ၏၊ နာမ္တရားတို႔၏ ေဖာက္ျပန္မႈဟူသည္ မထင္႐ွားေခ်,သူတစ္ပါး၏စိတ္ကို သိႏိုင္သူသာ ေဖာက္ျပန္ေၾကာင္းကိုသိႏိုင္၏၊႐ုပ္တရားတို႔၏ေဖာက္ျပန္မႈကား ကေလးမ်ားပင္သိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ထင္႐ွား၏၊ အမ်ားသံုးနႈန္းရမည့္နာမည္သညိ အမ်ားထင္႐ွားမွသာ သင့္ေလ်ာ္၏၊နာမ္တရားကို ႐ုပ္ဟုဆိုလွ်င္ ေဖာက္ျပန္ပံုမထင္႐ွားသျဖင့္"႐ူပ"ဟူေသာ ပါဠိစကားႏွင့္ မသင့္ေခ်၊ပထဝီ အာေပါ စသည္ကို ႐ုပ္ဟုဆိုရာ၌ကား ေဖာက္ျပန္ပံုထင္႐ွားသျဖင့္ နာမည္ႏွင့္သင့္တင့္လိုက္ေလ်ာ၏၊ "သီေတနပိ ႐ုပၸတိ ဥေဏွနပိ ႐ုပၸတိ"စသည္ျဖင့္ ေဟာေတာ္မူေသာဘုရား႐ွင္လည္း အေအး အပူစသည္ေၾကာင့္ အထင္အ႐ွားေဖာက္ျပန္တက္ပံုကို ရည္ရြယ္ေတာ္မူရင္းျဖစ္သည္။ [ေဆာင္] အမ်ားမ်က္ျမင္,အထင္အ႐ွား,ေဖာက္ျပားမႈဟူ,ဝိဘူတတရ,႐ုပၸနကို,သည္မွာလို၍,ထိုထိုနာမ္စု,ေဖာက္ျပန္မႈ,႐ုပ္ဟုမေခၚအပ္။ အဝိပရီတႏွင့္႐ုပၸနသေဘာ။ ။ပရမတၳပုဒ္အဖြင့္ႏုန္းက ပရမတ္တရားေတြကို အဝိပရီတ(မေဖာက္မျပန္)ဟု ဆိုၿပီးလွ်င္ ဤေနရာ၌ ႐ုပၸန(ေဖာက္ျပန္)ဟု ဆိုျပန္ရာ ေ႐ွ႕ေနာက္ မဆန္႔က်င္ပါေလာဟုေမး၊ အေျဖကား_အဝိပရီတ ဟူသည္