ဥေဒၵသဂါထာအဖြင့္ စာ_၁၇ အေၾကာင္းျဖစ္သည္၊...[အ႐ူပဘံု၌ ႐ုပ္မရိွေသာၾကာင့္ ႐ူပကို ေယဘုယ်နည္းဟုမွတ္ပါ။] ေစတသိကံ၏ ဝစနတၳ။ ။ေစတသိ+ဘဝံ တဒါယတၱဝုတၱိတာယာတိ ေစတသိကံ၊တဒါယတၱဝုတၱိတာယ_ထိုစိတ္၌စပ္ေသာ ျဖစ္ျခင္း႐ွိသည္၏အျဖစ္ေၾကာင့္၊ေစတသိကံ_စိတ္၌၊ဘဝံ_ျဖစ္ေသာတရားတည္း၊ေစတသိကံ_စိတ္၌ျဖစ္ေသာတရား၊ဤဝဂၢဟ၌"ေစတသိ+ဘဝံ ေစတသိကံ"သာလိုရင္းတည္း၊ "တဒါယတၱဝုတၱိတာယ"ကား ဌာန အာဓာရ+ဌာနီ အာေဓာယ္အျဖစ္ကို ထင္မွားမည္စိုး၍ ထည့္စြက္အပ္ေသာစကားတည္း၊ခ်ဲ႕ဦးအ့ံ_"ေစတသိကံ +ဘဝံ - စိတ္၌ျဖစ္သည္"ဟုဆိုရာ၌ "စိတ္ကျဖစ္ရာဌာနအာဓာရ,ေစတသိက ထိုစိတ္ေပၚ၌တည္ေနေသာ ဌာနီအာေဓယ္"ဟု ထင္မွားဖြယ္ရိွ၏၊စင္စစ္မွာ _ထိုကဲ့သို႔ စိတ္အေပၚ၌ေစတသိက္က တည္ေနသည္ မဟုတ္၊ ဖႆ ေဝဒနာ စေသာေစတသိက္တို႔သည္ အာရံုကို ေတြ႕ထိၾက ခံစားၾကရာ၌ ေခါင္းေဆာင္ေ႐ွ႕သြားျဖစ္ေသာ စိတ္မပါလွွ်င္မျဖစ္ႏိုင္ၾက,စိတ္၌ ဆက္သြယ္၍ျဖစ္ၾကရေသာေၾကာင့္"ေစတသိ+ဘဝံ=စိတ္၌ +ျဖစ္၏"ဟု ဆိုရသည္�၊ ေလာက၌လည္းေ႐ွ႕သြားေခါင္းေဆာင္ကို ဌာနအာဓာရအျဖစ္ျဖင့္ သံုးစြဲေလ့ရိွ၏။ စိတ္ကို ဖႆိကစသည္မေခၚထိုက္။ ။စိတ္၌ ဆက္သြယ္၍ျဖစ္ရေသာ ဖႆ ေဝဒနာစသည္ကို"ေစတသိက"ဟုေခၚဆိုလွ်င္ စိတ္လည္းသူ႕ခ်ညိးသက္သက္မျဖစ္ႏိုင္၊ဖႆ ေဝဒနာ စသည္တို႔ႏွင့္တြဲ၍သာျဖစ္ေလ့ရိွငည္၊ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္ကိုလည္း" ဖေႆ+ဘဝံ"အရ ဖႆိကဟုလည္းေကာင္း,"ေဝဒနာယံ+ဘဝံ"အရ ေဝဒနိကဟုလည္းေကာင္း,ဤသို႔ စသည္ျဖင့္ ေခၚေဝၚသက့္သည္မဟုတ္လားဟုေမး၊အေျဖကား_စိတ္သည္ ဖႆ ေဝဒနာစသေသာေစတသိက္တို႔ႏွင့္စပ္သြယ္၍ ျဖစ္ေလ့ရိွေသာ္လည္း စိတ္ကပဓာနျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဖႆ ေဝဒနာ စသည္ကို"ဖႆိက,ေဝဒနိက"စသည္ျဖင့္ မေခၚသင့္။ ခ်ဲ႕ဦးအံ့။ ။ေလာက၌ ဦးစီး ေခါင္းေဆာင္ကိုသာအစြဲျပဳ၍ ေနာက္လိုက္ငယ္သားတို႔၌ နာမည္ထင္႐ွား႐ိုး ရိွသည္,ေနာက္လိုက္ငယ္သားကိုအစြဲျပဳ၍ ေခါင္းေဆာင္ပုဂၢိဳလ္မွာနာမည္ထင္႐ွား႐ိုးမရိွ။ဥပမာ_"ဗုဒၶသာဝက=ဘုရားတပည့္ "စသည္တည္း၊ထို႔ေၾကာင့္ အပဓာန ေနာက္လိုက္ေစတသိက္မ်ားကိုမွီ၍ ပဓာနေခါက္းေဆာင္ျဖစ္ေသာစိတ္ကို"ဖႆိက,ေဝဒနိက"စသည္ျဖင့္ မေခၚသင့္ေခ်၊စိတ္က ပဓာန,ေစတသိက္က အပဓာနျဖစ္ပံုကိုလည္း အာရံုယူရာတိုင္းဝယ္ အခ်ိဳ႕ေစတသိက္မ်ား မပါဘဲျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း စိတ္မပါလွ်င္ဘယ္အခါမွ မျဖစ္ႏိုင္သည္ကို ေေထာက္၍သိရာဖ၏။