Saturday, July 16, 2016
သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ
ဝီထိပိုင္းဘာသာဋီကာ
❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆
စာမ်က္ႏွာ၂၇၈-၂၈၁
တထာ ေသကၡပုထုဇၨနာနံ ႀကိယာ ဇဝနာနိ။ ။သိကၡႏၲီတိ ေသကၡာ၊ သီလ သမာဓိ ပညာဟူေသာသိကၡာသုံးပါး၌ က်င့္ၾကံၾကဳိးကုတ္အားထုတ္ဆဲ(အားထုတ္၍ မၿပီးတတ္ေသးေသာ)ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို "ေသကၡပုဂၢိဳလ္"ဟု ေခၚ၏၊ ထိုေသကၡပုဂၢိဳလ္သည္ မဂၢ႒(၄)ပါး, ေအာက္ဖလ႒(၃)ပါးဟု (၇)ပါး႐ွိေသာ္လည္း မဂၢ႒ေသကၡမ်ားအတြက္ သီးျခားဆိုလတၱံ႕ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤဝါက်၌ "ေသကၡ"အရ ေအာက္ဖလ႒(၃)ပါးကိုသာ ယူပါ၊ အျခားပုထုဇဥ္တို႔ကို ျပအပ္ၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ "ပုထုဇၨန"အရလည္း တိဟိတ္ပုထုဇဥ္ကိုသာ ယူပါ၊ ထိုေသကၡ ပုထုဇဥ္တို႔သႏၲာန္၌ ရဟႏၲာမ်ားႏွင့္သာ သက္ဆိုင္ေသာ ႀကိယာေဇာမ်ားကို မရထိုက္၊ [ႀကိယာေဇာမည္ပုံ, ရဟႏၲာမ်ားသႏၲာန္၌သာ ျဖစ္ရပုံကို စိတ္ပိုင္း ႀကိယာစိတ္အဖြင့္ကိုျပန္ၾကည့္၊ "မေဂၢ+ဌိေတာ မဂၢ႒ာ, ဖေလ+ဌိေတာ ဖလေ႒ာ"အရ မဂ္၌တည္သူကို မဂၢ႒, ဖိုလ္၌တည္သူကို ဖလ႒ဟု ေခၚ၏၊ မဂၢ႒ာန္, ဖလ႒ာန္"ဟု ေခၚေဝၚၾကသည္မွာ က်မ္းဂန္လာ မဟုတ္။]
ဒိ႒ိဂတသမၸယုတၱဝိစိကိစၧာဇနဝနာနိ စ ေသကၡာနံ။ ။ဒိ႒ိဂတသမၸယုတ္ဝိစိကိစၧာသဟဂုတ္စိတ္တို႔ကို ေသာတာပတၱိမဂ္တုန္းက ပယ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္၍ ေသကၡပုဂၢိဳလ္တို႔သႏၲာန္၌ ထိုေဇာမ်ားလည္း မရထိုက္၊ "ဝိစိကိစၧာဇဝနာနိ စ"၌ စသဒၵါျဖင့္ ဆိုအပ္ၿပီးေသာ ႀကိယာေဇာ မရေၾကာင္းကို ျပန္၍ ေပါင္းဆည္းသည္။
အနာဂါမိပုဂၢလာနံ ပန ပဋိဃဇဝနာနိ စ။ ။အနာဂါမိမဂ္က ေဒါသေဇာကို ပယ္ၿပီးျဖစ္၍ အနာဂါမိပုဂၢိဳလ္သႏၲာန္၌ ေဒါသမူေဒြးလည္း မရ၊ ပဋိဃဇဝနာနိ စ၌ စသဒၵါျဖင့္ ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ ႀကိယာေဇာ, ဒိ႒ိဂတသမၸယုတ္, ဝိစိကိစၧာေဇာတို႔ကို ျပန္၍ ေပါင္းဆည္း၏၊ ဤ၌ အနာဂါမ္ကို သီးျခားဆိုထားေသာေၾကာင့္ "ဝိစိကိစၧာဇဝနာနိ စ ေသကၡာနံ"ဝါက်၌ ေသကၡအရ ေသာတာပတၱိဖလ႒ႏွင့္သကဒါဂါမိဖလ႒ ေသကၡႏွစ္ပါးကိုသာ ယူရသည္။
ေလာကုတၱရဖထဝနာနိ စ ယထာသကံ အရိယာနေမဝ။ ။ေသာတာပတၱိမဂ္ေဇာသည္ မိမိဥစၥာျဖစ္ေသာ ေသာတာပတၱိမဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္၌သာ ျဖစ္၏, ေသာတာပတၱိဖိုလ္ေဇာသည္ ေသာတာပတၱိဖလ႒ပုဂၢိဳလ္၌သာ ျဖစ္၏, စသည္ျဖင့္ သိပါ၊ ဤ အရာဝယ္ ေမးခြန္းသုံးခ်က္သြင္း၍ ႐ွင္းလင္းျပအံ့။
[ေမး] မဂ္ေဇာတို႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ မိမိဆိုင္ရာ မဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္၌သာ ျဖစ္သနည္း၊
အေျဖကား-မဂ္တို႔သည္ စိတၱလကၡဏတစ္ခ်က္မွ်သာ ႐ွိေသာေၾကာင့္ မိမိဆိုင္ရာ မဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္၌သာ ျဖစ္သည္၊ အကယ္၍ စိတၱလကၡဏ(၂)ခ်က္ (၃)ခ်က္စသည္ျဖင့္ အထပ္ထပ္ ျဖစ္ေကာင္းလွ်င္ ဖလ႒ပုဂၢိဳလ္သႏၲာန္၌လည္းေကာင္း, အထက္မဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္သႏၲာန္၌လည္းေကာင္း, ကူးေျပာင္း၍ ျဖစ္ရာ၏၊ မဂ္တို႔သေဘာမွာ
စိတၱကၡဏတစ္ခ်က္မွ်ျဖင့္ ကိစၥၿပီးေသာေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႔ ကူးေျပာင္း၍ မျဖစ္ေကာင္းေတာ့ၿပီ-ဟူလို။
[ေမး] ေအာက္ေအာက္ ဖလ႒ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏သႏၲာန္၌ အထက္အထက္ ဖိုလ္ေဇာမ်ား ဘာေၾကာင့္ မျဖစ္သနည္း၊ "ေသာတာပတၱိဖလ႒၌ သကဒါမိဖိုလ္ေဇာစသည္တို႔လည္း ဘာေၾကာင့္ မျဖစ္သနည္း"ဟူလို၊ အေျဖကား-ေအာက္ေအာက္ပုဂၢိဳလ္မ်ားက အထက္အထက္ဖိုလ္ကို မရဘူးေသးေသာေၾကာင့္ ေအာက္ေအာက္ဖလ႒တို႔သႏၲာန္၌ အထက္အထက္ ဖိုလ္ေဇာမ်ား မရထိုက္။
[ေမး] သို႔ျဖစ္လွ်င္ အထက္အထက္ ဖလ႒တို႔သႏၲာန္၌ ေအာက္ေအာက္ဖိုလ္ေဇာမ်ားကို ရၿပီးျဖစ္လ်က္ ဘာေၾကာင့္ ဆက္လက္၍ မျဖစ္သနည္း၊ အေျဖကား-အထက္အထက္ မဂ္ဖိုလ္ကို ရသည္ႏွင့္ တျပဳိင္နက္ ေအာက္ေအာက္ဖိုလ္ေဇာမ်ား ၿငိမ္ေပ်ာက္ရပ္စဲေသာေၾကာင့္ ရခဲ့ဖူးေသာ ေအာက္ေအာက္ဖိုလ္ေဇာမ်ားလည္း အထက္အထက္ ဖလ႒တို႔သႏၲာန္၌ ဆက္လက္၍ မျဖစ္ထိုက္။
ခ်ဲ့ဦးအံ့-ပုထုဇဥ္ဘဝ၌ မပယ္ရေသးေသာ ကံ ကိေလသာတို႔ကို ေသာတာပတၱိမဂ္က ပယ္လိုက္သည္ႏွင့္တစ္ျပဳိင္နက္ ပုထုဇဥ္အျဖစ္ကို လြန္ေျမာက္၍ ေသာတာပန္အျဖစ္ကို လြန္ေျမာက္၍ ေသာတာပန္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ့သကဲ့သို႔, ထို႔အတူ ေသာတာပန္ဘဝ၌ မပယ္ရေသးေသာ ကံကိေလသာ သကဒါဂါမိမဂ္က ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ေစသည့္အတြက္ ေသာတာပန္အျဖစ္ကို လြန္ေျမာက္၍ သကဒါဂါမ္အျဖစ္ ေရာက္ေတာ့သည္၊ ထိုသကဒါဂါမ္ အျဖစ္သို႔ေရာက္လွ်င္ ေသာတာပတၱိဖိုလ္လည္း အလိုလို ၿငိမ္ေပ်ာက္ေလေတာ့၏၊ (ဥပမာ-ျမဳိ့ပိုင္ရာထူးမွ နယ္ပိုင္ရာထူးသို႔ တိုးတက္ေသာအခါ ျမဳိ့ပိုင္ရာထူး ၿငိမ္းေပ်ာက္သြားသကဲ့သို႔တည္း၊) ထို႔ေၾကာင့္ ေအာက္ေအာက္ဖိုလ္မ်ား အထက္အထက္ ဖလ႒ပုဂၢိဳလ္တို႔သႏၲာန္၌ ဆက္၍ မျဖစ္ႏိုင္-ဟူလို။
ဋီကာေက်ာ္။ ။ေလာကုတၱရ၊ေပ၊သမုပၸဇၨႏၲီတိ ၁-စတုႏၷံ မဂၢါနံ ဧကစိတၱကၡဏိကဘာေဝန ပုဂၢလႏၲေရသု အသမ႓ဝေတာ, ၂-ေဟ႒ိမေဟ႒ိမာနၪၥ ဥပ႐ုပရိသမာပတၱိယာ အႏဓိဂတတၱာ, ၃-ဥပ႐ုပရိပုဂၢလာနၪၥ အသမုစၧာဋိတကမၼကိေလသနိေရာဓေနန (မပယ္ခြာအပ္ေသးေသာ ကံ က္ိေလသာတို႔ကို ခ်ဳပ္ေစျခင္းအားျဖင့္) ပုထုဇၨေနဟိဝိယ ေသာတာပႏၷာနံ ေသာတာပႏၷာဒီဟိ ပုဂၢလႏၲရဘာဝူပဂမေနန (ေဟ႒ိမ ေဟ႒ိမသမာပတၱိယာ)ပဋိပႆ ဒၶတၱာ စ အ႒ပိ ေလာကုတၱရဇဝနာနိ ယထာသကံ မဂၢဖလ႒ာနံ အရိယာနေမဝ သမုပၸဇၨႏၲိ။
ယထာသကံ အရိယာနေမဝ။ ။ဋီကာေက်ာ္ႏွင့္တကြ အျခားဋီကာမ်ား၌ ယထာသကံဟုခ်ည္း ဖြင့္ျပၾကသည့္ျပင္, ကမၼ႒ာန္းပိုင္း၌ "ယထာသကံ ဖလဝေသန သာဓာရဏာဝ"ဟု ဆိုလတၱံ႕ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မဏိမၪၨဴသာႏွင့္တကြ ယခုကာလ၌
ရြတ္ဆို႐ိုးျဖစ္ေသာ "ယထာရဟံ"ပါဌ္ကို ပယ္ဖ်က္၍ "ယထာသကံ"ဟု ျပင္လိုက္ပါသည္၊ သီဟိုဠ္မူ၌လည္း ယထာသကံဟုပင္ ႐ွိ၏၊ အရိယသဒၵါကား "ျမင့္ျမတ္သူ ျဖဴစင္သူ"ဟု အနက္႐ွိ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္ေနစိတ္ဓာတ္ ျမင့္ျမတ္ျဖဴစင္ေသာ မဂၢ႒ ဖလ႒(၈)ပါးကို "အရိယာ"ေခၚသည္ဟု မွတ္ပါ၊ တိဟိတ္ပုထုဇဥ္ႏွင့္ အရိယာပုဂၢိဳလ္တို႔၏သႏၲာန္၌ ရထိုက္ေသာ စိတ္မ်ားကို အေျချပဳသျဂႋဳဟ္၌ လကၤာႏွင့္တကြ ေရတြက္ျပခဲ့ၿပီ။
❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀
ဘူမိဝိဘာဂအဖြင့္
✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔
ကာမာဝစရဘူမိယံ ပေနတာနိ သဗၺာနိပိ ဝီထိစိတၱာနိ ယထာရဟမုပလဗ႓ႏၲိ၊ ႐ူပါဝစရဘူမိယံ ပဋိဃဇဝနတဒါရမဏဝဇၨိတာနိ၊ အ႐ူပါဝစရဘူမိယံ ပဌမ မဂၢ႐ူပါဝစရဟသနေဟ႒ိမာ႐ုပၸဝဇၨိတာနိ စ န လဗ႓ႏၲိ၊ သဗၺတၳာပိ စ တံတံ ပသာဒရဟိတာနံ တံတံဒြါရိကဝီထိစိတၱာနိ န လဗ႓ေႏၲဝ။
ကာမာဝစရဘူမိယံ ပေနတာနိ သဗၺာနိပိ ဝီထိစိတၱာနိ ယထာရဟမုပလဗ႓ႏၲိ။ ။
ကာမ(၁)ဘုံ၌ ဝီထိစိတ္(၈၀)လုံးရ၏၊ ဘာေၾကာင့္နည္း . . .စကၡဳဝိညာဏ္စသည္တို႔ ျဖစ္ဖို႔ရာ စကၡဳဒြါရစေသာ ဒြါရ(၆)ပါးႏွင့္ မဂ္စိတ္ ဖိုလ္စိတ္ စသည္တို႔ျဖစ္ဖို႔ရာ ပုဂၢိဳလ္(၁၂)ေယာကက္လုံး အစုံအလင္ ကာမဘုံတြင္ ႐ွိေသာေၾကာင့္တည္း၊ ဆက္ဦးအံ့- သဗၺာနိပိ ဝီထိစိတၱာနိဟူေသာစကားသည္ ကာမ(၁၁)ဘုံလုံးအတြက္ သိမ္း႐ုံး၍ ဆိုအပ္ေသာစကားျဖစ္၏၊ အပါယြဘုံ၌ကား ထို(၈၀)လုံး မရ, ဒုဂၢတိအဟိတ္ပုဂၢိဳလ္၌ ရထိုက္ေသာ(၃၇)ပါးသာ ရသည္၊ လူ႔ဘုံ နတ္ဘုံမ်ား၌လည္း ထိုထိုပုဂၢိဳလ္အလိုက္ ထိုက္သလို ရၾကသည္-ဟူလို။
[ေဆာင္] ေျခာက္ခုဝိညာဏ္, ျဖစ္ဖို႔ရန္ျဖင့္, ေျခာက္တန္ဒြါရ, ကုန္ေစ့င၏၊ မဂၢႏွင့္ဖိုလ္, ျဖစ္ဖို႔ဆ္ိုလည္း, ပုဂၢိဳလ္တစ္က်ိပ္ႏွစ္, အစုံျဖစ္၏၊ စိစစ္ဖြယ္ေကာင္း, ဤႏွစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္, ေပ်ာ္ေအာင္းဌာန, ဘုံကာမ၌, စိတ္ဝီထိ, ႐ွစ္ဆယ္႐ွိသည္, . . . ခြဲဘိပုဂၢိဳလ္ သင့္ရာတည္း။
႐ူပါဝစရဘူမိယံ ပဋိဃဇဝနတဒါရမဏဝဇၨိတာနိ။ ။ေဒါသသည္ စ်ာန္တရားကို တားျမစ္တတ္ေသာ နိဝရဏတရားတည္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ စ်ာန္၏အက်ိဳးေပးရာ ထို႐ူပဘုံ၌ ေဒါသမူေဒြး မရ, တဒါ႐ုံ မရေၾကာင္းကား "ကာမာဝစရဇဝနာ ဝသာေန ကာမာဝစရသတၱာနံ"စေသာ ပါဌ္အတိုင္း သိပါ။
အ႐ူပါဝစရဘူမိယံ ပဌမမဂၢ၊ေပ၊ေဟ႒ိမာ႐ုပၸဝဇၨိတာနိ။ ။ေသာတာပတၱိမဂ္ ႐ူပစိတ္ႏွင့္ ဟသိတုပၸါဒ္တို႔ မရျခင္း၏အေၾကာင္းကို ဝတၳဳသဂၤဟတုန္းက ျပခဲ့ၿပီ၊
အထက္အထက္ အ႐ူပဘုံသို႔ ေရာက္ၿပီးေသာ အ႐ူပျဗဟၼာမ်ားသည္ ေအာက္ေအာက္စ်ာန္ကိုျပန္၍ အားထုတ္ေလ့ မ႐ွိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ အထက္အထက္အ႐ူပဘုံ၌ ေအာက္ေအာက္ အ႐ူပစိတ္မ်ား မရထိုက္။ ["သဗၺတၳာပိ စ တံတံပသာဒရဟိတာနံ တံတံ ဒြါရရိကဝီထိစိတၱာနိ န လဗ႓ေႏၲဝ" ဝါက်၏အဓိပၸါယ္ႏွင့္ ဘုံအားျဖငြ ခြဲျပ၍ ပုဂၢိဳလ္စိတ္ရ အက်ယ္ကို အေျချပဳ၌ ျပထားၿပီ။]
အခ်ိဳ႕ကား ျဗဟၼာ့ျပည္၌ အနိ႒ာ႐ုံ မ႐ွိေသာေၾကာင့္ အနိ႒ာ႐ုံကို အာ႐ုံျပဳေသာ အကုသလဝိပါက္ စကၡဳဝိညာဏ္ ေသာတဝိညာဏ္ သမၸဋိစၧိဳင္း သႏၲီရဏမ်ားလည္း ႐ူပဘုံ၌ မရထိုက္၊ ဤလူ႔ဘုံသို႔ ဆင္းလာေသာအခါ အနိ႒ာ႐ုံကို ေတြ႔ရ၍ အကုသလဝိပါက္ စကၡဳဝိညာဏ္ စသည္တို႔ ျဖစ္ဖြယ္႐ွိေသာ္လည္း ထိုအကုသလဝိပါက္တို႔မွာ ကာမဘုံ၌ ျဖစ္သည္ဟုသာ ဆိုရမည္ ႐ူပဘုံ ျဖစ္မည္မဟုတ္ဟု ကပ္ကပ္သတ္သတ္ ၾကံၾကေသး၏၊ ထိုအၾကံသည္ မသင့္၊ ဘာေၾကာင့္နည္း . . . ဤဘူမိဝိဘာဂ၌ ဘုံအားျဖစ္ စိတ္တို႔ကို ခြဲျပေသာ္လည္း စင္စစ္မွာ ထိုဘုံတို႔၌ျဖစ္ေသာပုဂၢိဳလ္ကို အစြဲျပဳ၍ ခြဲရျခင္းျဖစ္သည္၊ ဘုံခ်ည္းသက္သက္ စိတ္ရဟူ၍ မ႐ွိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ူပျဗဟၼာတို႔၏ ကာမဘုံ၌ ဆင္းလာခိုက္ဝယ္ အနိ႒ာ႐ုံကို ေတြ႔၍ျဖစ္ေသာ အကုသလဝိပါက္ကို ကာမဘုံကဝိပါက္ဟု မဆိုရ ႐ူပဘုံက ႐ူပပုဂၢိဳလ္၌ျဖစ္ေသာ ဝိပါက္ပင္ ျဖစ္၏၊ ထို႔ျပင္ ျဗဟၼာတို႔သည္ ႐ူပဘုံမွာ တည္ေနလ်က္ ကာမဘုံက အာ႐ုံမ်ားကို လွမ္း၍ ယူစြမ္းႏိုင္ၾက၏၊ ထိုအခါ အနိ႒ာ႐ုံကို ယူမိလွ်င္ ႐ူပဘုံ၌ တည္ေနခိုက္လည္း အကုသလဝိပါက္တို႔ ျဖစ္ၾကမည္သာ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုအၾကံကို လက္မခံၾကပါ။
[ေဆာင္] ႐ူပျဗဟၼာ လူဘုံလာမွ အနိ႒႐ုံစု ျမင္ၾကားမႈေၾကာင့္ အကုဝိပါက္ ျဖစ္သည့္တြက္လည္း အထက္႐ူပ ဘုံ၌ရဟု ယူဆရန္ပင္ ေလ်ာ္ဟန္ထင္၏ ထက္ခြင္ဘုံတိုက္ စံသည့္ခိုက္လည္း ေအာက္၌လွမ္းကာ ႐ႈစားရာဝယ္ နိ႒ာ႐ုံႏွင့္ ေတြ႔ၾကဳံသင့္၏၊ သို႔ျဖင့္ေပါင္းစု အေၾကာင္း႐ႈ၍ အကုသလ ဝိပါကတို႔ ႐ူပဘုံေပါင္း မရေကာင္းဟု ရြဲ႕ေစာင္းအၾကံ ေကစိဉာဏ္ကို လက္ခံမထား စြန္႔ပယ္႐ွားသည္ . . . . အမ်ားပ႑ိတ္ အယူတည္း။
အမွာ။ ။ဤဝီထိပိုင္းဘာသာဋီကာကို ေလ့လာၿပီးေနာက္ သီးျခားစီစဥ္အပ္ေသာ ဝီထိဆို႐ိုးကို ဆက္လက္ေလ့လာၾကပါ၊ က်က္မွတ္ဖြယ္မ်ားသည့္အတြက္ သီးျခားတစ္အုပ္ ျပဳရပာသည္။
ဤကား ဝီထိပိုင္းဘာသာဋီကာ။
ဝီထိပိုင္းဘာသာဋီကာ
❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆
စာမ်က္ႏွာ (၂၇၃-၂၇၇)
ဝိဘတ္တူျမဲျဖစ္၏၊ဤ၌ ဖလံက ပဌမာ,နိ႐ုေဒၶက သတၱမီျဖစ္ေသာေၾကာင့္သဒၵါေနပံုမွာ အဆင္မေျပသကဲ့
သို႔ျဖစ္၏၊ထို႔ေၾကာင့္ ဖလံ၌ ဝိဘတၱိဝိပလႅာသ(သတၱမီက ပဌမာ ျပန္ေနသည္)ဟုၾကံပါ၊တစ္နည္း-ပဌမာဝိဘတ္ကို လကၡဏအနက္၌သက္သည္ဟုၾကံပါ။
သဗၺထာပိ သမာပတၱိဝီထိယံ ၊ေပ၊
ဗဟူနိပိ လဗၻနၱိ။ ။သမာပဇၨိတဗၺာ-
ေကာင္းစြာေရာက္ထိုက္(ဝင္စားထိုက္)၏၊ေကာင္းစြာေရာက္ထိုက္ေသာစ်ာန္ေဇာအစဥ္ကို စ်ာနသမာပတၱိ
ဝီထိ,ဖိုလ္ေဇာအစဥ္ကို ဖလသမာပတၱိ
ဝီထိဟုေခၚ၏၊ထိုသမာပတၱိဝီထိမ်ား၌
"စ်ာန္ေဇာအစဥ္ ဖိုလ္ေဇာအစဥ္မည္မ်ွ
ျဖစ္ရမည္"ဟုမွတ္သား၍မျဖစ္ႏိုင္၊စ်ာန္ေဇာ ဖိုုလ္ေဇာတို ့မ်ားစြာပင္ျဖစ္ခြင့္
႐ွိသည္၊ဗဟုနိပိ၌ ပိသဒၵါျဖင့္အနည္း
ငယ္ကိုဆည္း၏၊ထို႔ေၾကာင့္ဝင္စားမႈ၌
အေလ့အလာ မရေသးခင္(၂)ႀကိမ္(၃)
ႀကိမ္ခန္႔လည္းျဖစ္၏၊အေလ့အလာမ်ားသည့္အခါ ေန႔ေရာ
ညဥ့္ပါစ်ာန္ေဇာ ဖိုလ္ေဇာမ်ားဆက္ကာ
ဆက္ကာကုေဋကုဋာမေရသာေအာင္ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟုမွတ္ပါ၊[ဣတိ ကတြာ၌ ကတြာဝယ္ တြာပစၥည္းကို ဟိတ္အနက္၌သက္ေစ၍ ဣတိ တသၼာႏွင့္အနက္တူ
"ဣတိ ကတြာ-ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္"
ဟုအနက္ဆို႐ိုးျပဳၾကသည္။ ]
❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀
ပုဂၢလေဘဒႏွင့္စိတ္ရ
✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔
ဒုေဟတုကာနမေဟတုကာနဥၥ ပေနတၳ
ႀကိယဇဝနာနိ ေစဝ အပၸနာ ဧဝနာနိ စ န
လဗၻနၱိ၊ တထာ ဉာဏသမၸယုတၱဝိပါကာ
နိ စ သုဂတိယံ၊ဒုဂၢတိယံ ပန
ဉာဏဝိပၸယုတၱာနိ စ မဟာဝိပါကာနိ န
လဗၻနၱိ။
အမွာ။ ။မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္သနၱာန္၌
မည္သည့္စိတ္မ်ားရထိုက္သည္ဟုပုဂၢိဳလ္တစ္က်ိပ္ႏွစ္ေယာက္ျဖင့္ခြဲျခား၍
ရထိုက္ေသာစိတ္မ်ားကိုျပလိုေသာအခန္းပင္ျဖစ္၏၊သို႔ေသာ္ မရထိုက္ေသာစိတ္မ်ားကိုေ႐ွးဦးစြာ ပယ္ႏႈတ္လိုက္လ်ွင္ ရထိုက္ေသာစိတ္မ်ားကိုအလြယ္တကူ သိႏိုင္သည္သာမက,မရထိုက္ေသာ စိတ္မ်ားလည္း
ထင္႐ွားသည့္အတြက္ မရထိုက္ေသာစိတ္မ်ားကိုသာေဖာ္ထုတ္ျပသြားလိမ့္မည္။
ဒုေဟတုကာနမေဟတုကာနဥၥ။ ။
ေဒြ ေဟတူေယသံတိ ဒုေဟတုကာ၊
ပဋိသေနၶတုန္းက အေလာဘ အေဒါသ
ဟူေသာ ယွဥ္ဖက္ဟိတ္ႏွစ္ပါးသာ႐ွိေသာ မဟာဝိပါက္ဉာဏဝိပၸယုတ္စိတ္ျဖင့္ ပဋိသေနၶေနခဲ့သူကို"ဒြိဟိတ္
(ဒုဟိတ္) ပုဂၢိဳလ္"ဟုေခၚ၏၊နတၳိ ေဟတူေယသံတိ အေဟတုကာ၊ယွဥ္ဖက္ဟိတ္ မ႐ွိေသာ အဟိတ္ဝိပါက္စိတ္ျဖင့္ ပဋိသေနၶေနခဲ့သူကို"အဟိတ္ပုဂၢဳိလ္"ဟုေခၚ၏၊ထိုအဟိတ္တြင္လည္း အပါယ္ဒုဂၢတိ(၄)ဘံု၌ အဟိတ္အကုသလဝိပါက္ ဥေပကၡာသနၱီရဏ
စိတ္ျဖင့္ ပဋိသေနၶေနသူကို"ဒုဂၢတိအဟိတ္ပုဂၢိဳလ္" ကာမသုဂတိဘံု၌ အဟိတ္ကုသလဝိပါက္ ဥေပကၡာသနၱီရဏစိတ္ျဖင့္ ပဋိသေနၶေနသူကို"သုဂတိအဟိတ္
ပုဂၢိဳလ္"ဟုေခၚသည္။
ႀကိယဇဝနာနိ ေစဝ အပၸနာဇဝနာနိ စ န
လဗၻနၱိ။ ။ ႀကိယာေဇာသည္ ရဟႏၱာ
မ်ားသနၱာန္သာျဖစ္၏၊အပၸနာေဇာကားစ်ာန္ မဂ္ဖိုလ္ေဇာမ်ား
တည္း၊ထိုဒြိဟိတ္ႏွင့္အဟိတ္ပုဂၢိဳလ္မ်ား
သည္ ထိုဘဝ၌ စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္ရဖို႔အတြက္ ေမ်ွာ္လင့္ဖြယ္မ႐ွိေခ်။ ဘာ့ေၾကာင့္နည္း,...ညံ့ဖ်င္းေသာ ပဋိသေနၶ
ဝိပါက္ကတားျမစ္ေသာေၾကာင့္တည္း၊
ဤစကားႏွင့္စပ္၍"ကမၼ,ေကႅ,ဝိပါက
ႏွင့္ အရိယဥပဝါ,အာဏာဝီတိကၠမံ,ဤ
ငါးတန္,မွတ္ရန္အနၱရာယ္မ်ား"အရ အနၱရာယ္(၅)ပါးကိုမွတ္သားထိုက္၏။
ကမၼနၱရာယ္။ ။မာတုဃာတက
စေသာ ပဥၥာနနၱရိယကံႏွင့္ဘိကၡဳနီမ၌ မိစၦာစာရက်ဴးလြန္မႈ အကုသိုလ္ကံ
သည္ ကမၼနၱရာယ္မည္၏၊ပဥၥာနနၱရိယကံထိုက္သူမွာ စ်ာန္ မဂ္ ဖုိလ္သာမက,ေနာက္ဘဝ၌ သုဂတိကိုပင္ရခြင့္မ႐ွိ၊ဘိကၡဳနီမ၌ မိစၦာစာရျပဳသူကား စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္သာမရသည္၊ေကာင္းမြန္စြာေနထိုင္လ်ွင္ သုဂတိဘဝကိုကားရႏိုင္ေသး၏။
ကိေလသနၱရာယ္။ ။ကိေလသာ
(၁၀)ပါးတြင္ပါဝင္ေသာ နိယတမိစၦာဒိ႒ိ
သည္ ကိေလသနၱရာယ္မည္၏၊ဤနိယတမိစၦာဒိ႒ိအယူ႐ွိသူမ်ားလည္းတ
တမလြန္ဘဝ၌ သုဂတိဘဝကိုမ်ွ ရခြင့္မ
႐ွိ၊ဥဘေတာဗ်ည္း ပ႑ဳက္မ်ားလည္း
လြန္ကဲေသာကိေလသာ႐ွိၾကသည့္အ့တြက္ ဝိပါကနၱရာယ္၌မသြင္းဘဲ ဤကိ
ေလသနၱရာယ္၌ ဝိသုဒၶိမဂ္ သြင္းသည္။
[ပဥၥာနနၱရိယႏွင့္ နိယတမိစၦာဒိ႒ိတို႔အေၾကာင္းကိုဝီထိမုတ္ပိုင္း ကမၼစတုကၠမွာ
႐ႈပါ။ ]
ဝိပါကနၱရာယ္။ ။အဟိတ္ ဒြိဟိတ္ပဋိသေနၶဝိပါက္စိတ္သည္ ဝိပါကနၱရာယ္မည္၏၊ည့ံဖ်င္းေသာမ်ိဳးေစ့ေၾကာင့္ မေအာင္မျမင္ ေပါက္ခဲ့ရေသာသစ္ပင္သည္မည္မ်ွေလာက္ပင္ ေရစင္သြန္းေလာင္းအပ္ေသာ္လည္းႀကီး
က်ယ္ျမင့္မားဖြံ ့ထြားဖို႔ရာေမ်ွာ္လင့္ဖြယ္
မ႐ွိရေတာ့သကဲ့သို႔,ထို႔အတူ ည့ံဖ်င္းေသာ ကံေၾကာင့္ အဟိတ္ ဒြိဟိတ္ ပဋိသေနၶေနခဲ့ရသူမွာမ်ိဳးေစ့ျဖစ္ေသာ ပဋိသေနၶ
ဝိပါက္ကိုကမေအာင္ျမင္ေသာေၾကာင့္ ထိုဘဝ၌ စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္တရားျဖင့္စည္ကားဖို႔မ႐ွိေတာ့၊ေကာင္းမြန္စြာက်င့္ပါမူ
တမလြန္၌ သုဂတိဘဝကိုကား ရႏုိင္ပါေသး၏။
အရိယူပဝါဒနၱရာယ္။ ။အရိယာ
ပုဂၢိဳလ္မွန္းသိသည္ျဖစ္ေစ,မသိသည္ျဖစ္ေစ ယုတ္မာေသာ စိတ္ထားျဖင့္ အရိယာပုဂၢိဳလ္ကိုစြပ္စြဲကဲ့ရဲ႕ျခင္းသည္
အရိယူပဝါဒနၱရာယ္မည္၏၊နတ္ရြာ နိဗၺာန္ မဂ္ ဖိုလ္ စ်ာန္၏အနၱရာယ္ျဖစ္၏၊ထိုပုဂၢိဳလ္မ႐ွိလ်ွင္သင့္ေလ်ာ္ေသာ
လူႀကီးသူမ သံဃာမ်ားသို႔သြား၍ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပေတာင္းပန္လ်ွင္(အယုတ္သျဖင့္ထိုပုဂၢိဳလ္၏
သခၤ် ိဳင္းသို႔သြား၍ေတာင္းပန္လ်ွင္) အနၱရာယ္ေျပေပ်ာက္ႏိုင္၏၊ေကာင္းမြန္
စြာက်င့္ၾကံေနထိုင္သူမ်ားကိုလည္း မျပစ္မွားမိေစရ,အရိယူပဝါဒကံတမ်ွ အျပစ္ႀကီးေလးလွ၏။
အာဏာဝီတိကၠမနၱရာယ္။ ။"သဥၥိစၥ
အာပနၷာ အာပတၱိေယာ အာဏာဝီတိကၠ
မနၱရာေယာ နာမ"ဟူေသာ အရိ႒သိကၡာ
ပဒ႒ကထာႏွင့္အညီ,လြန္က်ဴးလိုေသာ
ေစတနာျဖင့္ သင့္ေရာက္အပ္ေသာအာပတ္သည္အာဏာဝီတိကၠမႏၱ ရာယ္မည္၏၊"ဘုရား႐ွင္၏ အာဏာေတာ္ကို က်ဴးေက်ာ္ေစာ္ကားျခင္း"ဟူလို၊ပါရာဇိကအျပစ္သင့္လ်ွင္ လူမထြက္သမ်ွ,သံဃဒိေသသ္အျပစ္သင့္လ်ွင္ ပရိဝါသ္ မာနတ္ မေဆာက္တည္သမ်ွ,ႂကြင္းေသာအာပတ္အျပစ္သင့္လ်ွင္ ေဒသနာမၾကားသမ်ွ(တစ္ပါးေသာရဟန္းအား အျပစ္သင့္မိေၾကာင္းကို မေျပာျပသမ်ွ)ထိုအနၱရာယ္မွမကင္း
လြတ္၊ထိုအနၱရာယ္မကင္းက သုဂတိဘဝႏွင့္ စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္ကိုရဖို႔ရာအခြင့္မ႐ွိေတာ့ေခ်၊ဤဘဝမွ
စုေတလ်ွင္အပါယ္ေလးပါးသို႔သာသြား
ၾကရလိမ့္မည္၊ဤအခ်က္အလက္ကိုစဥ္းစားမိၾကသျဖင့္ စာေပကြၽမ္း
က်င္ေသာပုဂၢိဳလ္အမ်ားပင္ မိမိတို႔စိတ္
ကိုမႏိုင္၍ လူ႔ေဘာင္မွာေနထိုင္ၾကေလၿပီ။
အာဏာဝီတိကၠမ မျဖစ္။ ။သို႔ေသာ္ ပုထုဇဥ္အလိုက္ စိတ္ကိုမထိန္းႏိုင္၍အျပစ္သင့္ၿပီးေနာက္ဆိုင္ရာဝိနည္းလမ္းေၾကာင္းျဖင့္ကုစားပါလ်ွင္ ထုိအျပစ္မ်ားကင္းစင္ေစႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ထိုအာဏာဝီတိကၠမအမႈကို မျပဳမိေအာင္လည္းေစာင့္စည္း၍,မေတာ္တဆျပဳမိျပန္လ်ွင္လည္းဆိုင္ရာ
ဝိနည္းကံအရကုစား၍သဒၶါတရားျဖင့္
ေနထိုင္သူမွာထိုအနၱရာယ္မွကင္း႐ွင္း
ႏိုင္ပါ၏၊နတ္ရြာ နိဗၺာန္ မဂ္ ဖိုလ္ စ်ာန္ကို
မတားျမစ္ပါ၊ထို႔ေၾကာင့္သူေတာ္ေကာင္းစိတ္႐ွိပါလ်ွင္သာသနာေတာ္၌ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးေနထိုက္ပါသည္။
ရေသ့ဘဝ လူ႔ဘဝ။ ။တခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္မ်ားကယခုကာလ၌အာပတ္မသင့္ေအာင္ေနထိုင္ျခင္းငွါ ခဲယဥ္းလွသျဖင့္
ရေသ့ဘဝႏွင့္တရားအားထုတ္လိုၾက၏၊တရားအားထုတ္လို႔မရႏိုင္တဲ့
အာပတ္သည္ တကယ္က်ဴးလြန္လို၍ သင့္တဲ့အာပတ္မ်ိဳးျဖစ္၏၊မေတာ္တဆ
သင့္တဲ့အာပတ္မွာ တရား၏အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္၊သံဃေဘဒကကၡနၶကပါဠိေတာ္ အ႐ွင္ေဒဝဒတ္
၏ေနာက္လိုက္ရဟန္းတို႔ မဂ္ဖိုလ္မရခင္ ထုလႅစၥယအာပတ္ သင့္ေနပံုကို
ေထာက္ပါ၊တကယ္က်ဴးလြန္လိုတဲ့ေစတနာ႐ွိေနေသးလ်ွင္ရေသ့ဘဝမွာ
လည္းတရားမရႏိုင္ပါ၊တရားမရလ်ွင္႐ွိ
ပါေစေတာ့,အာပတ္ႏွင့္ေသလ်ွင္အပါယ္သို႔သြားရမည္ျဖစ္၍ရေသ့ဘဝ
ျဖင့္ေနလိုသည္ဟု႐ိုးမယ္ဖြဲ ့အံ့၊စိတ္ေနစင္ၾကယ္ပါလ်ွင္မေတာ္တဆ မသိလိုက္ဘာသာသင့္ေနေသာအာပတ္
ကအပါယ္မခ်ႏိုင္ပါ၊စိတ္ေနမစင္ၾကယ္
ပါမူ ရေသ့ဘဝ လူ႔ဘဝမွာေကာ သက္သာမည္တဲ့ေလာ။
စိတ္စင္ၾကယ္ျခင္းသာ ပဓာန။ ။ဘုရား
႐ွင္လက္ထက္ေတာ္တုန္းကအမ်ိဳးေကာင္းသားကေလးတစ္ေယာက္သာသနာ့ေဘာင္ဝင္ေရာက္လာရာ ဆရာဥပဇၥ် ာယ္မ်ားက"သည္လိုမေနေကာင္းဘူး,သည္လိုမစားေကာင္းဘူး"
စသည္ျဖင့္ဝိနည္းလမ္းအရအမ်ိဳးမ်ိဳး
ဆံုးမၾကေသာေၾကာင့္ မလႈပ္သာ မလွည့္သာႏွင့္လြန္စြာၾကပ္တည္းက်ဥ္း
ေျမာင္းလ်က္ အေနအထိုင္ခက္သည့့္အတြက္လူထြက္လိုေသာ ဆနၵ႐ွိ
ေၾကာင္းကိုဘုရား႐ွင္သိေတာ္မူ၍"စိတ္
တစ္မ်ိဳးတည္းကိုသာစင္ၾကယ္ေအာင္ေစာင့္စည္းေလ"ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏၊ဘုရား႐ွင္၏အမိန္႔ေတာ္အရ စိတ္ကိုေစာင့္စည္းလိုက္ေသာအခါမ်ားစြာေသာ
အာပတ္ေတြအလိုလိုေစာင့္စည္းၿပီးျဖစ္
သည္ကိုသိရ၍ၾကည္လင္ရႊင္ပ်လ်က္ တရားထူးကိုရေလသည္၊ထို႔ေၾကာင့္မိမိ
စိတ္ကစင္ၾကယ္ေနပါလ်ွင္ သာသနာေတာ္မွာ အေနအထိုင္မၾကပ္လွေသာေၾကာင့္ ေလးအသေခၤ် ႏွင့္ကမၻာတစ္သိန္း
ပါရမီျဖည့္ေတာ္မူၿပီးမွ တည္ေထာင္ေတာ္မူအပ္ေသာသာသနာေတာ္ႏွင့္ေတြ႔
ၾကံဳရတဲ့အခါ ေတြ႔ၾကံဳရက်ိဳးနပ္ေအာင္
သဒၶါတရားျဖင့္ ႀကိဳးစားေစာင့္စည္းလ်ွင္ အာဏာဝီတိကၠမနၱရာယ္ေဘးမွကင္းေဝးလြတ္ေျမာက္၍ သုဂတိ
ဘဝႏွင့္စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္မ်ားကိုေပါက္ေရာက္ႏိုင္ပါသည္။
တထာ ဉာဏသမၸယုတၱဝိပါကာနိ စ
သုဂတိယံ။ ။ျပအပ္ခဲ့ၿပီးေသာပုဂၢိဳလ္
သံုးေယာက္တို႔တြင္ သုဂတိဘံု၌ သုဂတိအဟိတ္ႏွင့္ ဒြိဟိတ္
ႏွစ္ေယာက္သာျဖစ္ခြင့္႐ွိသည္၊ထိုပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ေယာက္၏သနၱာန္၌ ဉာဏသမၸယုတ္မဟာဝိပါက္စိတ္(၄)ပါး
လည္းမရထိုက္၊ဘာ့ေၾကာင့္နည္း-မူလရင္း ပဋိသေနၶ ကည့ံဖ်င္းထိုင္းမႈိင္း
ေသာေၾကာင့္တည္း၊ထို႔ေၾကာင့္ ပရမတၳ
ဝိနိစၦယက်မ္း၌"ဉာဏပါကာ န ဝတၱနၱိ,
ဇဍတၱာ မူလသနၶိယာ"ဟုမိန္႔ၿပီ၊ မူလသနၶိယာ-မူလရင္း ပဋိသေနၶ၏၊
ဇဍတၱာ-ညံ့ဖ်င္းခဲ့သည္၏အျဖစ္ေၾကာင့္၊ဉာဏပါကာ-ဉာဏသမၸယုတ္
မဟာဝိပါက္စိတ္တို႔သည္၊န ဝတၱနၱိ-မျဖစ္ကုန္။ [မူလပဋိသေနၶ၏ညံ့ဖ်င္းပံု
ကို ဝိပါကနၱရာယ္အတိုင္းသိပါ။ ] ဉာဏသမၸယုတၱဝိပါကာနိ စ၌ စသဒၵါသည္ေ႐ွ႕ဝါက်၌ျပအပ္ၿပီးေသာ
ႀကိယာေဇာ အပၸနာေဇာမ်ားကိုျပန္၍ေပါင္းေသာ သမၸိ႑န,တစ္နည္း-ဝုတၱသမုစၥည္းတည္း၊အခ်ိဳ႕ကား-"သုဂတိအဟိတ္ပုဂၢိဳလ္၌ပဋိသေနၶစိတ္ထက္သာလြန္ေသာဉာဏဝိပၸယုတ္ မဟာဝိပါက္စိတ္မ်ားျဖစ္သလို ဒြိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္၌လည္း ပဋိသေနၶစိတ္ထက္သာလြန္ေသာ မဟာဝိပါက္ ဉာဏသမၸယုတ္စိတ္မ်ားျဖစ္ႏိုင္၏"ဟုဆိုလိုၾကေသး၏။
ဒုဂၢတိယံ ပန ဉာဏဝိပၸယုတၱာနိ စ
မဟာဝိပါကာနိ။ ။ဒုဂၢတိဘံု၌ျဖစ္ရ
သူကား ဒုဂၢတိအဟိတ္
ပုဂၢိဳလ္တည္း၊ထုိပုဂၢိဳလ္သနၱာန္၌ဆိုအပ္ၿပီးေသာစိတ္မ်ားသာမက ဉာဏဝိပၸယုတ္မဟာဝိပါက္စိတ္မ်ားလည္းမရထိုက္၊ဘာ့ေၾကာင့္နည္း၊
မူလရင္း ပဋိသေနၶစိတ္ကအလြန္႔႔အလြန္ည့့ံဖ်င္းထိုင္းမႈိင္းေသာေၾကာင့့္တည္း၊ဤအရာဝယ္ ဒုဂၢတိအဟိတ္ သုဂတိအဟိတ္ ဒြိဟိတ္ပုဂၢဳိလ္မ်ား၌မရထိုက္ေသာစိတ္တို႔ကိုသိရၿပီးျဖစ္၍ ထိုစိတ္မ်ားကိုပယ္ႏုတ္လိုက္ကရသင့္ေသာစိတ္မ်ားကိုလည္းသိႏိုင္ၿပီ၊ထိုရထိုက္ေသာစိတ္မ်ားကိုအေျချပဳသျဂၤ ိဳဟ္၌ လကၤာေဆာင္ပုဒ္ႏွင့္တကြေရတြက္ျပထားၿပီ။
တိေဟတုေကသု စ ခီဏာသဝါနံ
ကုသလာကုသလဇဝနာနိ န လဗၻနၱိ၊တ
ထာ ေသကၡပုထုဇၨနာနံ ႀကိယဇဝနာနိ၊
ဒိ႒ိဂတသမၸယုတၱဝိစိကိစၦာဇနဝနာနိ စ
ေသကၡာနံ၊ အနာဂါမိပုဂၢလာနံ ပန
ပဋိဃဇဝနာနိ စ န လဗၻနၱိ၊ေလာကုတၱရ
ဇဝနာနိ စ ယထာသကံ အရိယာနေမဝ
သမုပၸဇၨနၱီတိ။
တိေဟတုေကသု စ။ ။တေယာ ေဟတူ ေယသံတိ တိေဟတုကာ၊ပဋိသေနၶတုန္းက အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟ ဟူေသာယွဥ္ဖက္ဟိတ္သံုးပါး႐ွိေသာမဟာဝိပါက္ဉာဏသမၸယုတ္(၄),မဟဂၢဳတ္ဝိပါက္(၉)ပါးတို႔တြင္တစ္ပါးပါးျဖင့္ပဋိသေနၶေနေသာပုဂၢိဳလ္ကို"တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္"ဟု
ေခၚ၏၊အရိယာပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္းဆိုင္ရာဘံု၌ထိုဝိပါက္စိတ္မ်ားျဖင့္ ပဋိသေနၶ
ေနၾကရကားတိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားပင္ျဖစ္၏၊ထို႔ေၾကာင့္ ပုထုဇဥ္တိဟိတ္(၁), အရိယာတိဟိတ္(၈),ေပါင္းတိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္(၉)ေယာက္႐ွိသည္။
ခီဏာသဝါနံ ကုသလာကုသလဇဝနာနိ
န လဗၻနၱိ။ ။ခီဏာ+အာသဝါ+ေယသံ
တိ ခီဏာသဝါ၊ကိေလသာ
အာသေဝါကုန္ခန္းၿပီးေသာရဟနၱာပုဂၢိဳလ္ကို"ခီဏာသဝပုဂၢိဳလ္"ဟုေခၚ၏၊
"အဝိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ"အရ အဝိဇၨာႏွင့္တဏွာႏုသယတို႔ေၾကာင့္ေလာကီကုသိုလ္ အကုသိုလ္ဟူေသာ သခၤါရတရားတို႔ျဖစ္ၾက၏၊ရဟနၱာပုဂၢိဳလ္မ်ား၌ထိုအရင္းခံအႏုသ
ယကို အရဟတၱမဂ္ျဖင့္ပယ္အပ္ၿပီးျဖစ္
ေသာေၾကာင့္ အႏုသယႏွင့္ဆက္သြယ္ေလ့႐ွိေသာေလာကီကုသုိလ္ အကုသိုလ္
မ်ားျဖစ္ခြင့္မရေတာ့ေခ်၊ေလာကုတၱရာကုသိုလ္မ်ားကား အႏုသယကိုပယ္႐ွားေသာတရားေပတည္း၊ရဟနၱာျဖစ္ေသာအခါပယ္႐ွား
ဖြယ္ အႏုသယမ႐ွိေတာ့ရကား ေလာကုတၱရာကုသိုလ္မ်ားလည္းျဖစ္ဖြယ္မလိုေတာ့၊ထို႔ေၾကာင့္ ရဟႏၱာမ်ား သနၱာန္၌ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ဟူသမ်ွ
လံုးဝ မရထိုက္။
ဝီထိပိုင္းဘာသာဋီကာ
❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆
စာမ်က္ႏွာ(၂၆၈-၂၇၂)
ကာမေဇာ(၇),(၆)ႀကိမ္။ ။ပရိတၱဇဝန
၊ေပ၊သတၱကၡတၱံဳ ဆကၡတၱဳ "၌ ဧဝကို သတၱကၡတၱံဳ ၌လည္းလိုက္ေစ၊ထို သတၱကၡတၱံဳ ဧဝ၌ ဧဝျဖင့္"ပကတိ႐ိုးရာ
အခါဝယ္ကာမေဇာတို႔သည္(၇)ႀကိမ္ထက္ပို၍မေစာရ"ဟုကန္႔၏၊ ဆကၡတၱဳေမဝ၌ ဧဝျဖင့္"(၆)ႀကိမ္ေအာက္လည္း
ေလ်ာ့၍မေစာရ"ဟုကန္႔သည္၊ဝါကား "တစ္ခုမျဖစ္လ်ွင္တစ္ခုျဖစ္ရမည္"ဟု စီရင္ေသာ ဝိကပ္အနက္႐ွိ၏၊ထို႔ေၾကာင့္"႐ိုးရာအခါဝယ္ကာမေဇာတို႔ ႔သည္(၇)ႀကိမ္ေသာ္လည္းေစာႏိုင္,သို႔မဟုတ္(၆)ႀကိမ္ေသာ္လည္းေစာႏိုင္၏"ဟုမွတ္ပါ။
မနၵပၸဝတၱိယံ ပန မရဏကာလာဒီသု
ပဥၥဝါရေမဝ။ ။မရဏကာလာ,အာဒိ
မွာျဖင့္,မုစၦာတ႐ွိ,ဝိသညိ
ႏွင့္,အတိတ႐ုဏ,စသည္ကာလ,ဟူသမ်ွ,ယူရမွတ္ေလေလာ့"ဟု
အေျချပဳ၌ ဆိုခဲ့ၿပီ၊ထိုတြင္ မုစၦာကာလ
ဟူသည္ သစ္ပင္မွက်ျခင္း,ေရနစ္မြန္းျခင္း,အနာေရာဂါ ျပင္းစြာႏွိပ္စက္ျခင္းစေသာဒုကၡႀကီးတို႔ေၾကာင့္ မိန္းေမာေတြေဝ
ေသငယ္ေဇာျဖင့္ေျမာေနရာ အခါမ်ိဳးတည္း၊ဝိသညီဘူတကာလသည္ အလမၺဳသာနတ္သမီး၏အေတြ႔ေၾကာင့္ ဣသိသိဂၤရေသ့ေမ့သလို ပီတိဟုန္ေခြ႔သျဖင့္ ေမ့ေနရာအခါ,နတ္-ဘီလူး-ၿပိတၱာတို႔ဖမ္းစားသျဖင့္ေမ့ေနရာအခါ,
အလြန္အၾကဴးအရက္မူးေနသျဖင့္႐ူးေမ့ေနရာအခါ,အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္လ်က္
အိပ္မက္မက္ေနရာအခါ ဤသို႔စသည္ျဖင့္ ပကတိ႐ိုးရာ အမွတ္သညာမ်ိဳးမွကင္းကြာခိုက္အခါမ်ိဳးတည္း၊"အတိတ႐ုဏကာလ"
ဟူသည္ အမိဝမ္း၌ကိန္းေအာင္းစဥ္အခါ,ဖြားၿပီးစအခါစေသာ အလြန္ႏုနယ္
ေသးရာအခါမ်ိဳးတည္း၊ဤသို႔စသည္ျဖင့္ပကတိ႐ိုးရာအခါကဲ့သို႔စိတ္ဓာတ္သတၱိမထက္ေသာအခါမ်ိဳးကိုမရဏကာလာဒီသု၌ အာဒိအရ ယူပါ။
မနၵပၸဝတၱိယံ။ ။မနၵံ+ဟုတြာ+ပဝတၱိ၊ မနၵံ-ႏံု႔နဲ႔သည္၊ဟုတြာ-ျဖစ္၍၊ပဝတၱိ-ျဖစ္ျခင္းတည္း၊မနၵပၸဝတၱိ-ႏုံ႔နဲ႔သည္ျဖစ္၍ျဖစ္ျခင္း၊ပကတိ႐ိုးရာအခါကဲ့သို႔စိတ္မထက္သန္ဘဲ အဟုန္ေရာရဲ႕,ႏံု႔နဲ႔နဲ႔ျဖစ္ေနရာအခါကို"မနၵပၸဝတၱိ"ဟုဆိုသည္၊ထိုစကားမွန္၏၊-မရဏကာလစသည္၌
မွီရာဝတၳဳ႐ုပ္အားနည္းျခင္းေၾကာင့္စိတ္
၏အဟုန္သည္ ေရာ့ရဲ႕ရဲ႕ ႏံု႔နဲ႔နဲ႔ ျဖစ္ရသည္။
ခ်ဲ ့ဦးအံ့-စိတ္တို႔သည္ ပင္ကိုသေဘာအားျဖင့္"အား႐ွိသည္/အားမ႐ွိ
ဘူး"ဟုမဆိုႏိုင္ပါ,မွီရာဝတၳဳ႐ုပ္ကိုအစြဲျပဳ၍သာ အား႐ွိအားမဲ့ျဖစ္ရပါသည္၊ပကတိ႐ိုးရာအခါကိုပင္ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားၾကည့္လ်ွင္ က်န္းက်န္းမာမာႏွင့္စားေသာက္အိပ္စက္ ေကာင္းရာအခါတို႔၌ စိတ္တို႔လည္းအင္အားျပည့္ဝအာ႐ွိၾကသကဲ့သို႔ျဖစ္၏၊အနည္းငယ္ မက်န္းမမာ အစားအေသာက္ အအိပ္အစက္ပ်က္သည့့္အခါ၌မူ စိတ္မ်ားလည္း အင္အားေလ်ာ့ပါးသကဲ့သို႔ျဖစ္ၾက၏၊မရဏကာလစသည္၌ကား အျပင္းအထန္ဒုကၡခံရသျဖင့္ ကိုယ္ခႏၶာတစ္ခုလံုးအင္အားေလ်ာ့ပါးရကား စိတ္၏မွီရာ ဟဒယဝတၳဳ႐ုပ္လည္း အင္အားေလ်ာ့ပါးလ်က္ရွိသည္၊ထိုအင္အားေလ်ာ့ပါးေသာဝတၳဳ႐ုပ္ကိုမွီတြယ္၍ျဖစ္ရေသာေဇာတုိ႔ကားအဘယ္မွာအဟုန္ျပင္းႏိုင္ေတာ့အံ့နည္း၊မခိုင္ျမဲေသာသံလမ္းေပၚမွာ ခုတ္သြားရေသာ မီးရထားကဲ့သို႔ ေဇာစိတ္အမ်ားပင္ အဟုန္ေရာ့ရဲ႕ ႏံု႔နဲ႔နဲ႔ ႐ွိၾကမည္သာ၊ အလမၺဳသာနတ္သမီးအေတြ႔ေၾကာင့္ ဣသိသိဂၤ ေမ့ရာ၌ကား ပီတိဓာတ္အဟုန္လႈိင္းေၾကာင့္ ႐ုပ္ခနၶာႀကီးလည္း
ခပ္ထိုင္းထိုင္းျဖစ္ေနေလသည္၊ထို႔ေၾကာင့္ ပကတိအခါမ်ိဳးကဲ့သို႔အားရပါးရ
(၆)ႀကိမ္(၇)ႀကိမ္ မေစာႏိုင္ၾကဘဲ(၅)ႀကိမ္မ်ွသာေစာႏိုင္ၾကသည္၊ ထိုသို႔ အဟုန္အင္အားနည္းပါးသည့့္အတြက္ေၾကာင့္ပင္"ဤမုစၦာမရဏာသနၷေဇာတို႔သည္ ပဋိသေနၶ အက်ိဳးေပးစြမ္းႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ကမၼပထမေျမာက္"ဟုဖြင့့္ၾကသည္၊[ပဥၥဝါရေမဝဟု ဧဝသဒၵါျဖင့္ ပိုင္းျဖတ္၍ အတိအက် သတ္မွတ္ထားေသာ္လည္း မူလဋီကာ၌(၄)ႀကိမ္ေစာေၾကာင္းကိုလည္းမိန္႔ဆိုေသး၏။ ]
အခ်ိဳ႕အယူအဆႏွင့္ ဤက်မ္းဝါဒ။ ။
ဋီကာေက်ာ္၌"ေယဘုေယန သတၱကၡတၱံဳ ဇဝတိ"တုန္းက"မုစၦာ
မရဏာသနၷကာေလသု စ ဆ ပဥၥပိ ဇဝနာနိ ပဝတၱနၱိ"ျဖင့့္မုစၦာကာလ၌(၆)ႀကိမ္ေစာေၾကာင္းကိုဖြင့္ဆိုၿပီးလ်ွင္"မရဏကာလာဒီသူတိ အာဒိသေဒၵန မုစၦာကာလံ သဂၤဏွာတိ"ျဖင့္ မုစၦာကာလ၌(၅)ႀကိမ္ေစာဟန္ကိုဖြင့့္ျပျပန္သျဖင့္ ဋီကာေက်ာ္ကိုမလြန္ဆန္လိုေသာ ဆရာတို႔သည္"မရဏကာလကဲ့သို႔ အလြန္ေတြေဝရာ အတိမုစၦာကာလ၌(၅)ႀကိမ္,သာမန္ေလာက္ေတြေဝရာ သာမညမုစၦာကာလ၌
(၆)ႀကိမ္"ဟု မုစၦာ(၂)မ်ိဳးခြဲျပ၍ ဋီကာေက်ာ္ကိုေထာက္ခံၾကေလသည္၊အ႒ကထာႀကီးႏွင့္ သျဂၤ ိဳဟ္က်မ္းအလိုမွာ ပကတိအခါ၌ပင္(၆)ႀကိမ္ေစာသင့္ေၾကာင္းကိုျပလိုရင္းျဖစ္သည္၊
သာဓကကို"ေယဘုေယ်န သတၱကၡတၱံဳ "
တုန္းကျပခဲ့ၿပီ၊ထို႔ေၾကာင့္ ပရိတၱဇဝနာနိ
သတၱကၡတၱံဳ ဆကၡတၱဳေမဝ ဝါ ဇဝနၱိ"
ကား ကာမေဇာတို႔ ပကတိကာလ၌ ေစာပံုကိုျပေသာစကားတည္း၊"မနၵပဝတၱိယံ ပန"မွစ၍"ဘဂဝေတာ ပန ယမကပါဋိဟာရိယကာလာဒီသု"
တိုင္ေအာင္ဝါက်ကား ကာမေဇာတို႔ ဝိကတိကာလ၌ ေစာပံုကို ျပေသာစကားတည္းဟုခြဲျခားရာ၏။
ယမကပါဋိဟာရိယ။ ။ယမက=အစံု+ပါဋိဟာရိယ=တန္ခိုးျပာဋိဟာ၊"ေရႏွင့္
မီးအစံုအစံုထြက္ေအာင္ ဖန္ဆင္းႏိုင္ေသာတန္ခိုးေတာ္"ဟူလို၊"ပဋိပေကၡ ဟရတီတိ ပါဋိဟာရိယံ၊ပဋိပေကၡ-ဆန္႔႔က်င္ဘက္တို႔ကို၊ဟာရတိ-ပယ္ဖ်က္ႏွိမ္နင္းတတ္၏၊ဣတိ-ထို႔ေၾကာင့္၊ပါဋိဟာရိယံ-ပါဋိဟာရိယမည္၏၊ဤဝစနတ္အရ တုၿပိဳင္ရန္ဖက္သူတို႔ကို
ႏွိမ္နင္းတတ္ေသာစ်ာန္အဘိညာဥ္တန္ခိုးကို(သကၠတအသံထြက္ လိုက္၍) ျပာဋိဟာရိယ,ဝါ-ျပာဋိဟာဟုေခၚသည္၊
ယမကပါဋိဟာရိယကာလာဒီသု၌ အာဒိသဒၵါျဖင့္ အ႐ွင္ေမာဂၢလာန္၏
နေနၵာပနနၵနဂါးမင္းကိုဆံုးမရာအခါစေသာ အေရးတႀကီးအခါတို႔ကို ယူပါ၊ စတၱာရိ ပဥၥ ဝါ တိကၡိျနၵိယ(ထက္ျမက္ေသာ ပညိေျနၵ႐ွိသူ)အတြက္(၄)ႀကိမ္,
မုဒိျနၵိယ(ႏံု႔ညံ့ေသာ ပညိေျနၵ႐ွိသူ)
အတြက္(၅)ႀကိမ္ဟု အႏုဋီကာ ခန္႔မွန္း
၏၊ဘုရား႐ွင္အတြက္(၄)ႀကိမ္,သာဝက
မ်ားအတြက္(၅)ႀကိမ္ဟုလည္းခန္႔မွန္း
၏။
ေရမီးအစံု ထြက္လာပံု။ ။"ပါဒကစ်ာန္,
အဓိ႒ာန္ႏွင့္,တစ္ဖန္ပါဒက,ျဖစ္ၿပီးမွ,က်တံုအဘိညာ"ဟူသည္ႏွင့္အညီ
ဘုရား႐ွင္သည္ ယမိုက္ျပာဋိဟာကိုျပေတာ္မူလိုေသာ္ မီးအစုျဖစ္ေပၚေစျခင္း
ငွါ ေတေဇာကသိုဏ္းကိုအာရံုျပဳ၍ စတုတၳစ်ာန္(သမာပတ္)ကို ဝင္စာေတာ္
မူ၏၊ထိုစတုတၳစ်ာန္သမာပတ္မွ ထေတာ္မူ၍ ထိုစ်ာန္၌ပါေသာ ဥေပကၡာ ဧကဂၢတာစ်ာန္အဂၤါကိုဆင္ျခင္ေသာ ပစၥေဝကၡဏာဝီထိမ်ားျဖစ္ေစေတာ္မူ၏၊(ဤပစၥေဝကၡဏာေဇာတို႔သည္ အေရးႀကီးေသာကိစၥျဖစ္၍(၄)ႀကိမ္မ်ွျဖင့္
ၿပီးစီးရ၏၊ )ထို႔ေနာက္ အထက္ပိုင္း ကိုယ္ေတာ္မွ မီးအစုထြက္ေပၚလာေစသတည္းဟု ဓိ႒ာန္ေတာ္မူေသာ အဓိ႒ာန(ပရိကမၼ)ဝီထိ ျဖစ္၏။
ထို႔ေနာက္ စတုတၳစ်ာန္ကိုတစ္ဖန္ဝင္စားျပန္၏၊စ်ာန္မွထ၍ေ႐ွးနည္းအတိုင္းစ်ာန္အဂၤါတို႔ကိုဆင္ျခင္ေသာ ပစၥေဝကၡဏာဝီထိမ်ားျဖစ္ၾက၏၊ထို႔ေနာက္အဘိညာဥ္ဝီထိျဖစ္၏၊ဤ အဘိညဥ္ဝီထိ၏အစြမ္းေၾကာင့္ အထက္ပိုင္းကိုယ္ေတာ္မွမီးအစုထြက္ေပၚလာသည္၊ေအာက္ပိုင္းကိုယ္ေတာ္မွ
ေရအယဥ္ထြက္ေပၚလာေစဖို႔ရန္လည္း
အာေပါကသိုဏ္းကို အာရံုျပဳ၍ေ႐ွးနည္းအတိုင္းျဖစ္ေစရျပန္၏၊ထိုဝီထိ
မ်ား အၾကားအၾကား၌ ဘဝင္မ်ားစြာမက်ဘဲ(၂)ႀကိမ္ေလာက္သာက်
ရ၏၊ဤသို႔မီးအစုျဖစ္ဖို႔ရန္ ဝီထိစဥ္တစ္မ်ိဳး,ေရအယဥ္ျဖစ္ဖို႔ရန္ ဝီထိစဥ္တစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါေသာ္လည္း,စိတ္အစဥ္မွာ အလြန္လ်င္ျမန္သည့္အတြက္ ၾကည့္႐ႈသူတို႔က မီးႏွင့္ေရ စံုဖက္၍ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထြက္လာသည္ဟုထင္ရေပသည္၊ဤကဲ့သို႔အခါမ်ိဳးဝယ္ စ်ာန္အဂၤါကိုဆင္ျခင္ေသာ ပစၥေဝကၡဏာေဇာတို႔လည္း(၄)ႀကိမ္ေလာက္မ်ွျဖင့္ ကိစၥၿပီးေအာင္ေစာၾကရသည္။[ဤပစၥေဝကၡဏာေဇာသည္ ကာမေဇာပင္ျဖစ္ရကား လဟုကပဝတၱိအခါ မဟုတ္လ်ွင္(၇)ႀကိမ္ပင္ေစာခြင့္႐ွိသည္။ ]
အာဒိကမၼိကႆ ပန ပဌမကပၸနာယံ
မဟဂၢတဇဝနာနိ,အဘိညာဇဝနာနိ စ
သဗၺဒါပိ ဧကဝါရေမဝ ဇဝနၱိ။
အာဒိကမၼိကႆ ပန ပဌမကပၸနာယံ
မဟဂၢတဇဝနာနိ ဧကဝါရေမဝ။ ။ဤ
ဝါက်မွစ၍ေနာက္လာမည့္ဝါက်
မ်ားကား အပၸနာေဇာမ်ားကိုသတ္မွတ္ျပေသာစကားတည္း၊"အာဒိကေမၼ နိယုေတၱာ"အရ ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္စပုဂၢိဳလ္
ကိုလည္းေကာင္း,စ်ာန္ရစ ပုဂၢိဳလ္ကိုလည္းေကာင္း,အာဒိကမၼိကပုဂၢိဳလ္ဟုေခၚ၏၊ပဌမစ်ာန္ကိုအားထုတ္၍ ပဌမဆံုးရခိုက္မွာ အာဒိကမၼိကပုဂၢိဳလ္မည္၏၊ထို႔ေနာက္ ပဌမစ်ာန္ကိုထပ္ကာ
ထပ္ကာ ဝင္စားေသာအခါ"အာဒိကမၼိကပုဂၢိဳလ္"ဟုမေခၚ
ရေတာ့ၿပီ၊ဒုတိယစ်ာန္ကိုအားထုတ္၍ ပဌမဆံုးရေသာအခါ ဒုတိယစ်ာန္အတြက္"အာဒိကမၼိကပုဂၢိဳလ္"ဟုေခၚရျပန္၏၊အထက္အထက္စ်ာန္မ်ား
ကို ပဌမဆံုးရေသာအခါလည္းဤနည္း
ပင္တည္း၊ဤသို႔ပထမဆံုးျဖစ္ေသာ အပၸနာေဇာကိုပင္"ပဌမကအပၸနာ"ဟု
ေခၚသည္၊"အာဒိကမၼိပုဂၢိဳလ္၏ ပဌမအပၸနာေဇာေစာရာကာလ၌ မဟဂၢဳတ္ေဇာတို႔တစ္ႀကိမ္စီသာေစာၾကသည္"ဟူလို။[အာဒိကေမၼ-အစ
ဆံုးအားထုတ္မႈ စ်ာန္ရမႈ၌၊နိယုေတၱာ-ယွဥ္ေသာပုဂၢိဳလ္သည္၊အာဒိကမၼိေကာ-မည္၏၊ပဌေမ-ပဌမအႀကိမ္၌၊ပဝတၱာ-ျဖစ္ေသာအပၸနာသည္၊ပဌမကာ-မည္၏၊ပဌမကာ စ+သာ+အပၸနာ စာတိ ပဌမကပၸနာ။ ]
အဘိညာဇဝနာနိ စ သဗၺဒါပိ
ဧကဝါရေမဝ။ ။အဘိညာဥ္ေဇာတို႔
ကားပဌမဆံုး ရခါစ၌ျဖစ္ေစ,ေနာက္အထပ္ထပ္ အသံုးျပဳရာ၌ျဖစ္ေစ,အခါခပ္သိမ္းတစ္
ႀကိမ္သာေစာသည္၊[သဗၺဒါပိကို ေ႐ွ႕က
မဟဂၢတဇဝနာနိႏွင့္မတြဲစပ္ပါႏွင့္၊မ ဟဂၢဳတ္ေဇာေစာတို႔သည္အခါခပ္သိမ္း
တစ္ႀကိမ္ေစာသည္မဟုတ္၊ေနာက္ထပ္
ဝင္စားရာ၌ အႀကိမ္မ်ားစြာေစာေၾကာင္းကို ဆိုလတၱံ ့၊]ဆက္ဦးအံ့-မဟဂၢဳတ္ေဇာတို႔သည္ ပဌမရခါစ၌(ဖြားခါစကေလးသူငယ္အလား)အင္အားနည္းပါးျခင္းေၾကာင့္
မိမိ၏ေနာက္၌ ထပ္၍ အပၸနာေဇာျဖစ္ဖို႔ရန္ အာေသဝနသတၱိျဖင့္ေက်းဇူးမျပဳ
ႏိုင္၊ထို႔ေၾကာင့္ ပဌမအပၸနာေဇာတို႔သည္
တစ္ႀကိမ္သာေစာၾကရ၏၊အဘိညာဥ္ေဇာတို႔ကားဆိုင္ရာတန္ခိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးကို
ျဖစ္ေစျခင္း သိရျခင္းကိစၥ ႐ွိ၏၊ထိုကိစၥကိုလည္း တစ္ႀကိမ္တည္းျဖင့္ ၿပီးစီးေအာင္ေဆာင္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ေနာက္ထပ္ျဖစ္ဖြယ္မလိုေတာ့ရကား အခါခပ္သိမ္း တစ္ႀကိမ္သာေစာၾကသည္။
[ေဆာင္ပုဒ္] ေ႐ွးဦးရခါ,အပၸနာဝယ္,
လြန္စြာအင္အား,နည္းေလ
ျငား၍,ဆက္ပြားအေန,
အပၸနာ႐ွည္ေအာင္,
အာေသသတၱိ,မရ႐ွိခဲ့၊
အဘိညာဥ္ေဇာ-တို႔သေဘာ
ကား,ႏွစ္ေလာမထပ္,တစ္
ႀကိမ္ျမတ္ျဖင့္,တပ္အပ္
ကိစၥ,ၿပီးေစၾက၍,ပဌမ
အပၸနာ,အဘိညာသည္,မွန္
စြာ တစ္ႀကိမ္ ေစာသတည္း။
မဂ္ေဇာ ဖိုလ္ေဇာ။ ။"စတၱာေရာ ပန
မဂၢဳပၸါဒါ ဧကစိတၱကၡဏိကာ၊တေတာ ပရံ ေဒြ တီဏိ ဖလစိတၱာနိ ယထာရဟံ"
ႏွင့္အညီ မဂ္စိတ္တို႔သည္ ဝရဇိန္လက္နက္မိုးႀကိဳးစက္ကဲ့သို႔ တစ္ႀကိမ္သာျဖစ္႐ိုး႐ွိ၏၊ထိုမဂ္တစ္ႀကိမ္ေစာၿပီးေနာက္
ဖိုလ္ေဇာ(၂)ႀကိမ္(၃)ႀကိမ္ျဖစ္၏၊"ယထာရဟံ"ဟုဆိုေသာေၾကာင့္ မနၵပညပုဂၢိဳလ္၌(၂)ႀကိမ္,တိကၡပညပုဂၢိဳလ္၌(၃)ႀကိမ္ေစာသည္၊ ထင္႐ွားေစအံ့-သမာပတ္ဝင္စားခိုက္ မဟုတ္ေသာ ပကတိ႐ိုးရာအခါ၌ ေဇာတို႔သည္(၇)ႀကိမ္သာအလြန္ဆံုး ေစာႏိုင္ၾက၏၊အပၸနာေဇာဝါရတုန္းက ျပခဲ့သည့္အတိုင္း မနၵပညပုဂၢိဳလ္၌ ပရိကံ ဥပစာ အႏုလံု ေဂါၾတဘုဟု ဥပစာရသမာဓိေဇာက(၄)ႀကိမ္ေစာခဲ့ၿပီ၊ထို႔ေနာက္ မဂ္တစ္ႀကိမ္ ဖိုလ္(၂)ႀကိမ္ဆို
လ်ွင္(၇)ႀကိမ္ျပည့္၏၊ တိကၡပညပုဂၢိဳလ္
၌ ဥပစာ အႏုလံု ေဂါၾတဘုဟု(၃)ႀကိမ္
သာေစာခဲ့ေသး၏၊ထို႔ေနာက္ မဂ္တစ္ႀကိမ္ ဖုိလ္(၃)ႀကိမ္ေစာမွ (၇)ႀကိမ္ျပည့့္၏၊ထို႔ေၾကာင့္"ေဒြ တီဏိ ဖလစိတၱာနိ ယထာရဟံ ဥပၸဇၨနၱိ"ဟုမိန္႔ေတာ္မူသည္။
ဝိသုဒၶိမဂ္။ ။သတၱစိတၱပရမာ စ ဧကာ
ဝဇၨနဝီထိ၊တသၼာ ယႆ ေဒြ အႏုေလာမာနိ(ဥပစာႏွင့္အႏုလံု),တႆ တတိယံ ေဂါၾတဘု,စတုတၳံ မဂၢစိတၱံ, တီဏိ ဖလစိတၱာနိ ေဟာနၱိ၊ယႆ တီဏိ အႏုေလာမာနိ (ပရိကံ ဥပစာ အႏုလံု),တႆ စတုတၳံ ေဂါၾတဘု,ပဥၥမံ
မဂၢစိတၱံ,ေဒြ ဖလစိတၱာနိ ေဟာနၱိ၊ ေတန
ဝုတၱံ "ေဒြ တီဏိ ဝါ ဖလစိတၱာနိ ဥပၸဇၨနၱီ"
တိ။
❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀ ❀
နိေရာဓသမာပတ္
✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔
နိေရာဓသမာပတၱိကာေလ ဒြိကၡတၱံဳ
စတုတၳာ႐ုပၸဇဝနံ ဇဝတိ၊တေတာ ပရံ
နိေရာဓံ ဖုသတိ၊ဝု႒ာနကာေလ စ
အနာဂါမိဖလံ ဝါ အရဟတၱဖလံ ဝါ
ယထာရဟေမကဝါရံ ဥပၸဇၨိတြာ နိ႐ုေဒၶ
ဘဝဂၤပါေတာဝ ေဟာတိ။
နိေရာဓသမာပတၱိကာေလ။ ။နိ႐ုဇၥ် နံ
နိေရာေဓာ,သမာပဇၨနံ သမာပတၱိ
နိေရာဓႆ သမာပတၱိ,နိေရာဓသမာပတၱိ,နိေရာဓသမာပတၱိယာ ကာေလာ နိေရာဓသမာပတၱိကာေလာ၊
ဤသဒၵါနည္းအရ စိတ္ ေစတသိက္ စိတၱ႐ုပ္တို႔အခိုက္အတန္႔မ်ွ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေနျခင္းကို"နိေရာဓသမာပတ္သို႔ေကာင္းး
စြာေရာက္သည္"ဟုေခၚ၏၊ထိုထိုသမာပတ္သို႔ေရာက္လိုေသာအခါ
မ်ားေသာအားျဖင့္ လူသူကင္းျပတ္ ဆိတ္ၿငိမ္ရာအရပ္သို႔ ဝင္ေရာက္ရ၏၊ထိုထုိသမာပတ္ျဖင့္ေနျခင္းသည္ စ်ာနလာဘီ အရိယာပုဂၢိဳလ္၏ စည္းစိမ္
ခံစားျခင္းတစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္၏၊အင္မတန္
ခ်မ္းသာ၏၊ထိုသို႔ ဆိတ္ၿငိမ္ရာအရပ္သို႔
ဝင္ေရာက္၍ခံစားျခင္းကိုပင္"သမာပတ္ဝင္စားသည္"ဟု ျမန္မာတို႔ ေခၚစမွတ္ျပဳၾက၏၊ဝင္ေရာက္ခံစားမႈကို
"ဝင္စား"ဟုဆိုသည္။ [နိေရာဓသမာပတၱိကာေလ၌သမာပတ္ဝင္စားခိုက္ကိုမယူဘဲ,ဝင္စားခါနီးအခါ
ကို သမီပ်ဴစာအားျဖင့္ယူပါ၊ထို႔ေၾကာင့္
"ဒြိကၡတၱံဳ စတုတၳာ႐ုပၸဇဝနံ ဇဝတိ"ဟု
ဆိုသည္၊"နိေရာဓသမာပတ္ဝင္စားခါနီး
၌ စတုတၳအာ႐ုပၸေဇာတို႔သည္(၂)ႀကိမ္
ေစာ၏"ဟူလို၊ဤမွေနာက္၌မွတ္ဖြယ္ကို ဝီထိခန္း၌ သိရလတၱံ ့။]
အနာဂါမိဖလံ ဝါ အရဟတၱဖလံ ဝါ။ ။
ဤႏွစ္ပုဒ္ကို ယထာရဟေမကဝါရံ ဥပၸဇၨတြာ နိ႐ုေဒၶဝယ္ နိ႐ုေဒၶ
၌ စာစပ္ရမည္၊ထိုသို႔ စပ္ရာ၌ သဒၵထံုးစံမွာ
ဝီထိပိုင္း
@@@@@
စာ - ၂၆၇
စာ.၂၆၇
ေဇာ၅ႀကိမ္ေစာရပံု
ေလ့လာေနက် မဟုတ္ေသာ မဟဂၢဳတ္အာရံု ေလာကုတၱရာအာရံု ပညတ္အာရံု
မ်ားကို အာရံုျပဳတဲ့အခါ၌မူ ထိုကာမေဇာမ်ားေနာက္သို႔ မလိုက္မပါေခ်။
ဌာေန ပရိစိေယေတဝ ,တံဣဒံ ဗာလေတာ ဗိယ၊
အႏုယာတိ န အညတၱ ,ေဟာတိ တဏွာဝေသန ဝါ။
[အနက္ကို ဋီကာေက်ာ္ နိႆယ ၌ ႐ႈပါ]
ကာေမဇဝနသတၱာလမၺနာနံ နိယေမ သတိ။ ။ ဤကား ကာမာဝစရ ဇဝနာ ဝသာေန စေသာ စုဏၰိယကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေသာ သဂၤဟ ဂါထာတည္း။ ကာမအာရံုဟူရာဝယ္ ပဥၥဒြါရ၌ အတိမဟႏၱာရံု ,မေနာဒြါရ၌ ဝိဘူတာရံုတည္း ။ မဟႏၱာရံု စသည္ႏွင့္ ဝိဘူတာရံုမွာ တဒါရံုမက် ဟု ျပလို၍,
"ဝိဘူေတ ၊ တိမဟေႏၱစ " ဟု မိန္႔သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကာမေဇာ ကာမသတၱဝါ အတိမဟႏၱာရံု သို႔မဟုတ္ ဝိဘူတာရံုျဖစ္ေသာ ကာမအာရံု ,ဤအမွတ္အသား သံုးပါးစံုမွ တဒါရံုက်၏ ဟု မွတ္ပါ။
ႁခြင္းခ်က္။ ။ သို႔ေသာ္" ဤအဂၤါသံုးပါးစံုတိုင္း အျမဲတဒါရံုက်ရမည္ " ဟုလည္း မမွတ္သင့္။ ပစၥဳပၸန္ ဂတိနိမိတ္ကို အာရံုျပဳေသာ မေနာဒြါရ မရဏာသနၷဝီထိမ်ား၌ ကာမေဇာ ,ကာမသတၱဝါ, အတိမဟႏၱ ကာမအာရံု မွန္ပါလ်က္ တဒါရံုမက်ပဲ စုတိၿပီးမွ ထိုပစၥဳပၸန္အာရံုကိုပင္ ပဋိသေႏၶသစ္ႏွင့္ ဘဝင္၆ ခ်က္တို႔က အာရံုျပဳေၾကာင္းကို ဝိဘဂၤအ႒ကထာ အ႒ကထာက႑ မူလဋီကာတို႔က ဖြင့္ျပသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဤစကားအရ ကာမေဇာ မဟုတ္လ်င္ ဝိဘူတာရံုပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း တဒါရံု မက်။ ကာမသတၱဝါ မဟုတ္လ်င္
ဝိဘူတာရံု အတိမဟႏၱာရံု ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း တဒါရံု မက်ဟု အဓိပၸါယ္ ရသည္
ျဗဟၼာတို႔၏ သ႑ာန္မွာ စိတ္ဓာတ္ (ဘဝင္) ကလည္း သာ၍ သန္႔႐ွင္း၏။
စကၡဳပသာဒ ေသာတပသာဒ တို႔ကလည္း အထူးၾကည္လင္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကာမသတၱဝါ တို႔ထက္ အတိမဟႏၱာရံု ဝိဘူတာရံု ဝီထိတို့ အျဖစ္မ်ား
ေပလိမ့္မည္။သို့ရာတြင္ ရူပသတၱဝါ ျဖစ္
ေသာေၾကာင့္ တဒါရံု ကား မျဖစ္နိုင္။
ထို႔ေၾကာင့္ ျဗဟၼာတို့အတြက္ တဒါရံုမက်ေသာ ဝိဘူတာရံု အတိမဟႏၱာရံု ဝီထိမ်ားကိုလည္း ဝီထိဆိုရိုး၌ ျပထားသည္။
ဇဝနနိယာမ
ဇဝေနသု စ ပရိတၱဇဝနဝီထိယံ ကာမာဝစရဇဝနာနိ သတၱကၡတၱံဳ ဆကၡတၱဳေမဝ ဝါ ဇဝႏၱိ၊ မႏၵပၸဝတၱိယံ ပန မရဏကာလာဒိသု ပဥၥဝါရေမဝ၊ ဘဂဝေတာ ပန ယမကပါဋိဟာရိယကာလာဒီသု လဟုကပၸဝတၱိယံ စတၱာရိ ပဥၥဝါ ပစၥေဝကၡဏစိတၱာနိ ဘဝႏၱီတိပိ ဝဒႏၱိ။
××××××××××××××××××××××××××
ဒီဟာကေတာ့ တမ်က္ႏွာသာ .....
ဝီထိပိုင္း
*********
စာ - ၂၆၂ ၂၆၃ ၂၆၄ ၂၆၅ ၂၆၆
သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ
စာ_၂၆၂
ေစာခဲ့ေသာ္လည္းေကာင္း, တဒါရံု က်ခြင့္မရ၊ ဘာ့ေၾကာင့္ နည္း.....တဒါရံု က်လ်ွင္ အတိဣ႒ာရံု ျဖစ္၍ ေသာမနႆ တဒါရံု က်ရလိမ့္မည္၊ ထို ေသာမနႆ တဒါရံု သည္ ေဒါသေဇာ ေနာင္ မျဖစ္ထိုက္၊ ဥေပကၡာ တဒါရံု က်ဖို႔ရန္လည္း "အတိဣေ႒ ပန ေသာမနႆ သဟဂတာေနဝ " အရ အတိဣ႒ာရံု ႏွင့္ မေလ်ာ္ကန္ေခ်။
၂။ ေသာမနႆ ပဋိသေႏၶ တည္ေနသူ၏ သႏၱာန္၌ မဟႏၱာရံု အဝိဘူတာရံု ျဖစ္အ့ံ၊ (အတိဣ႒ာရံု ဟု သတ္မွတ္ ဖြယ္ မလို ,ဘယ္အာရံုမဆို ကာမအာရံု ကို အာရံုျပဳ၍) ေဒါသေဇာ ေစာလ်ွင္ ထို ေဒါသေဇာ ေနာင္ တဒါရံု မက်ထိုက္။
၃။ ေသာမနႆ ပဋိသေႏၶ ေန၍ စ်ာန္ကို ရၿပီးမွ စ်ာန္ေလ်ွာက်သျဖင့္ ထိုစ်ာန္ကို အာရံုျပဳလ်က္"ငါ၏ မြန္ျမတ္ ေသာ တရားသည္ ပ်က္ျပားခဲ့ေခ်ေပါ့" ဟု ေဒါသေဇာ ျဖစ္ေသာအခါ မဟဂၢဳတ္ အာရံုျဖစ္၍ တဒါရံု မက်ထိုက္။
၄။ ေသာမနႆ ပဋိသေႏၶ ေန၍ ပညတ္အာရံု တစ္ခုခုကို အာရံုျပဳလ်က္ ေဒါသေဇာ ေစာျပန္လ်ွင္ ထိုပညတ္ကို အာရံုျပဳ၍ တဒါရံု မက်ထိုက္။ ["တဒါရံု သည္ ကာမတရားကို သာ အာရံုျပဳသည္"ဟု ဆိုလတၱ႕ံ ။]
ဤသို႔လ်ွင္ တဒါရံု က်ခြင့္ မရေငါ ေဇာဝါရ (၄) မ်ိဳး၌ ေဒါသေဇာ ေနာင္ ျဖစ္၍ ပဋိသေႏၶ ႏွင့္ အလားတူ ေသာမနႆ မူလဘဝင္လည္း မက်ႏိုင္၊ ထိုသို႔ တဒါရံု လည္းမက်, ဘဝင္လည္း မက်သျဖင့္ အခက္အခဲ ၾကံဳေသာအခါ ေဒါသေဇာ ႏွင့္ ေသာမနႆ ဘဝင္တို႔ အၾကားဝယ္ ဆက္သြယ္ေပးဖို႔ရာ အာဂႏၱဳကဘဝင္ကိစၥတပ္လ်က္ ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ သႏၱီရဏစိတ္ ျဖစ္ရေပသည္။
[ေဆာင္] ေသာမနသ္သေႏၶ, စြဲကပ္ေန၍, ယူေလမိစၦာ, ရိွသူ႕မွာလ်ွင္, လြန္စြာတင့္ဘိ, အတိဣ႒, တိမဟႏၱ, ဝိဘူတဟု, ဗုဒၶအာရံု, ၾကံဳေသာ္လည္းေကာင္း, တစ္ေၾကာင္းကမူ, အဝိဘူတ, မဟႏၱဟု, ကာမအာရံု, ဆံုေလတစ္ရပ္, သမာပတ္ကို, ရလတ္ၿပီးမွ, ကြယ္ပသည့္စ်ာန္, အာရံုခံလ်ွင္း, မယြင္းတစ္ခု, ပညတ္စုကို, ႐ူွေလတစ္ေလာ, ......ေဒါသေဇာတို႔, ေစာၿပီး၍တံု, တဒါရံုကား, အာရံုႏွင့္ေသာ္, မသင့္ေတာ္ခဲ့၊ ခ်င့္ေျမာ္တစ္ခင္း, ဘဝင္ဆင္းလည္း, မူရင္းသေႏၶ, မေလ်ာ္ေပတည့္၊ သို႔ေနခက္ခဲ, အခ်က္ထဲဝယ္, ဆက္တြဲဟန္ျပဳ, အာဂႏၱဳဟု, တစ္ခုဘဝင္, စပ္ၾကားဝင္သည္, အ႐ွင္ ဆရာ့ မိန္႔ခြန္း တည္း။
ဥေပကၡာ သႏၱီရဏ ဘဝင္ကိစၥတပ္ရပံု ။ ။ "ေဒြ ဥေပကၡာသဟဂတသႏၱီရဏ စိတၱာနိ ပဋိသႏၶိဘဝဂၤစုတိတဒါရမဏသႏၱီရဏဝေသန ပဥၥကိစၥာနိ နာမ" ဟု ကိစၥ သဂၤဟ ၌ ျပခဲ့ေသာ (၅) ကိစၥ တို႔တြင္ ပဋိသေႏၶ အခါ စုတိအခါလည္း မဟုတ္, သမၸဋိ စၦိဳင္း၏ အျခားမဲ့လည္းမဟုတ္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ပဋိသေႏၶ စုတိ တဒါရံု သႏၱီရဏ ဤကိစၥတပ္၍
______________________
အာဂႏၱဳကဘဝင္
စာ_ ၂၆၃
ျဖစ္ခြင့္မရေခ်၊ ေဒါသေဇာ ေနာင္ ဤ သႏၱီရဏစိတ္မွ ျဖစ္ခြင့္ မရလ်ွင္ စိတ္အစဥ္သတ္၍ ဘဝအဆံုးသတ္ရေတာ့မလို ျဖစ္ရကား "ဘဝဂၤႆ အဂႍ" ဟူေသာ ဝစနတ္အရ ဘဝမျပတ္ဖို႔ရာ ဥေပကၡာ သႏၱီရဏစိတ္က ဘဝင္ကိစၥတပ္၍ ျဖစ္ရသည္။
အာဂႏၱဳကဘဝင္ ေခၚရပံု ။ ။ ပဋိသေႏၶစိတ္၏ ေနာက္မွစ၍ ျဖစ္ခဲ့ေသာ ဘဝင္တို႔ သည္ ပဋိသေႏၶစိတ္ႏွင့္ တစ္ထပ္တည္း တူၾကရ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ခႏၶာ အိမ္ ျဖစ္ေပၚစကပင္ ခႏၶာအိမ္၌ ပါဝင္ေသာ ဘဝင္မ်ားတည္း၊ သို႔ျဖစ္၍ ထို ဘဝင္မ်ားကို အာဝါသိကဘဝင္ (အိမ္႐ွင့္ဘဝင္) ဟု ေခၚရေပသည္၊ ဤ ဥေပကၡာ သႏၱီရဏ ကား ယခုလို အခက္ၾကံဳေတြ႔ရာ တစ္ရံတစ္ခါ မွ ေပၚလာေသာ ေၾကာင့္ "အာဂႏၱဳက(ဧည့္သည္)ဘဝင္" ဟု ေခၚရသည္။
ပဋိသႏၶိဘဝဂၤဥၥဂါထာသည္ ေယဘုယ် ။ ။ ဤ ျပအပ္ခဲ့ေသာ နည္းအတိုင္း တစ္ရံတစ္ခါ အခက္အခဲ ၾကံဳလာလ်ွင္ မူလပဋိသေႏၶႏွင့္ မတူေသာ အာဂႏၱဳကဘဝင္လည္း ျဖစ္ေသးေသာေၾကာင့္ ဝီထိမုတ္ပိုင္း၌လာလတၱံ႕ေသာ "ပဋိသႏၶိ ဘဝဂၤဥၥ" စေသာ ဂါထာကိုလည္း ေယဘုယ် နည္းျဖင့္ ဆိုအပ္ေသာ ဂါထာတည္း ဟု မွတ္ပါ။
ယံကိဥၥိ ပရိစိတပုဗၺံ ပရိတၱာ ရမဏမာရဗၻ ။ ။ ဤ အာဂႏၱဳက ဘဝင္က်ရေသာ စိတ္အစဥ္ မျဖစ္မွီ ေ႐ွးမၾကာခင္ အခါက အေလ့အက်က္မ်ားေသာ (မ်ားစြာ စိတ္ဝင္စား ထားေသာ) အာရံု တစ္ခုခု ရိွလိမ့္မည္၊ ကာမဝိပါတ္ တို႔သည္ အာရမဏသဂၤဟ၌ ျပသည့္အတိုင္း ကာမတရားကိုသာ အာရံုျပဳေသာေၾကာင့္ ထိုအာရံုသည္ ကာမအာရံုတြင္ ပါဝင္ေသာ အာရံုျဖစ္ရမည္၊ ထိုအေလ့အက်က္မ်ားေသာ ကာမအာရံုသည္ ဣ႒အာရံုျဖစ္အ့ံ၊,ကုသလဝိပါတ္သႏၱီရဏစိတ္ျဖစ္၏၊ အနိ႒ာရံု ျဖစ္အ့ံ၊ အကုသလဝိပါတ္သႏၱီရဏစိတ္ ျဖစ္သည္။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ အတိဣ႒ာရံု ျဖစ္လ်ွင္ လည္း "အတိဣေ႒ ပန ေသာမနႆ သဟဂတာေနဝ " ႏွင့္ မညီေစကာမူ ဤကဲ့သို႔ အခက္အခဲ ၾကံဳရာဝယ္ ကုသလဝိပါတ္ ဥေပကၡာ သႏၱီရဏ ပင္ ျဖစ္၏၊ ဤ တဒါရမဏနိယမ၌ ျပအပ္ေသာ စကားစုလည္း ဝီထိစိတ္ မ်ားအတြက္ သတ္မွတ္ အပ္ေသာ စကားျဖစ္၍ ဝီထိမုတ္ ျဖစ္ေသာ ပဋိသေႏၶ ဘဝင္ စုတိကိစၥ အတြက္ သတ္မွတ္ အပ္ေသာ စကား မဟုတ္တန္ရာ၊ ဤကား ဤက်မ္း၏ အယူတည္း။
ပရမတၳဒီပနီ ။ ။ "ပင္ကိုရင္းက မဟာဝိပါတ္ ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ အျဖစ္မ်ားလ်ွင္ ထို မဟာဝိပါတ္ ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ မ်ားလည္း အာဂႏၱဳက ဘဝင္ကိစၥတပ္လ်က္ မျဖစ္ႏိုင္ဟု မဆိုသင့္၊ အ႒ကထာ ၌လည္း "ကုသိုလ္ ေဇာ ေနာင္ သဟိတ္ တဒါရံု အမ်ား ျဖစ္ေနလ်ွင္ ကုသိုလ္ေဇာ ဝီထိ၏ အၾကားအၾကား၌ အကုသိုလ္ေဇာ ေစာေစကာမူ ထို အကုသိုလ္ေဇာ ေနာင္ သဟိတ္ တဒါရံု ပင္ ျဖစ္သည္ " ဟု အဆိုရိွ၏၊
___________________
သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ
စာ_၂၆၄
အ႒ကထာ အလို အကုသိုလ္ေဇာ ေနာင္ သဟိတ္ တဒါရံု ျဖစ္ႏိုင္ပါလ်ွင္ တဒါရံု ကိုယ္စား က်ရေသာ အာဂႏၱဳက ဘဝင္လည္း သဟိတ္ မဟာဝိပါတ္ ဘဝင္ ျဖစ္သင့္သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ " အာဂႏၱဳက ဘဝင္ကိစၥတပ္လ်က္ ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ မဟာဝိပါတ္ (၄) , သႏၱီရဏ (၂) အားျဖင့္ (၆) ပါးေသာ စိတ္မ်ား ျဖစ္ခြင့္ ရိွသည္။" ဟု ပရမတၳဒီပနီ မိန္႔ဆို၏၊ ယုတၱိကို ေထာက္လ်ွင္ သင့္ေလာက္ေပသည္။
အာဝဇၨန္း မရိွဘဲ အာရံုယူႏိုင္ပံု ။ ။ ဤ အာဂႏၱဳက ဘဝင္စိတ္ သည္ အေလ့အက်က္ မ်ားေသာ အာရံုကို ေ႐ွ႕ က ဆင္ျခင္ေပးမည့္ အာဝဇၨန္း မရိွဘဲ ယူရာေရာက္၏၊ ထိုသို႔ အာဝဇၨန္း ကင္းလ်က္ အာရံုသစ္ ယူႏိုင္ေၾကာင္းကို ေ႐ွးသူေဟာင္းတို႔ အမိန္႔အဆို မရိွသည္ မဟုတ္ပါေလာ ဟု ေမး၊ အေျဖကား _ မ်ားေသာအားျဖင့္ ထိုထိုဝီထိ၌ အာဝဇၨန္းက ေ႐ွးဦးစြာ ဆင္ျခင္ေပးမွ အာရံုသစ္ကို ယူႏိုင္ၾကသည္ မွန္ေပ၏၊ သို႔ေသာ္ "အာဝဇၨန္း မပါလ်ွင္ အာရံုသစ္ကို မယူႏိုင္၊" ဟု ေ႐ွးသူျမတ္တို႔ သတ္မွတ္ ခ်က္ မရိွ၊ နိေရာဓ သမၼာပတၱိဝီထိခန္း၌ သမာပတ္ မွ အထတြင္ အနာဂါမိဖိုလ္စိတ္ႏွင့္ အရဟတၱဖိုလ္ စိတ္မ်ားသည္ အာဝဇၨန္း ကင္းလ်က္ပင္ နိဗၺာန္ အာရံုကို ယူႏိုင္ၾက၏၊ မဂၢဝီထိ ၌ ေဂါၾတဘု ေဝါဒါန္ တို႔သည္ အာဝဇၨန္း ကင္းလ်က္ ႐ုတ္တရက္ နိဗၺာန္ကို အာရံုျပဳႏိုင္ၾက၏၊ ဤသို႔ ေတြ႔ရသျဖင့္ ဤ အာဂႏၱဳက ဘဝင္၏ အာဝဇၨန္း ကင္းလ်က္ အာရံုယူရသည့္ အခင္း၌ စေနာင့္စနင္း မရိွထိုက္။[အနာဂါမိဖိုလ္ စသည္တို႔ အာရံုယူပံုကို ထိုထိုဝီထိခန္း၌ သိရလတၱံ႕။]
နိရာဝဇၨံ ကထံ စိတၱံ, ေဟာတိ ေနတံ ဟိ သမၼတံ၊
နိယေမာ န ဝိနာဝဇၨာ, နိေရာဓာ ဖလဒႆနာ။
နိရာဝဇၨံ _ အာဝဇၨန္း ကင္းလ်က္၊ စိတၱံ _ စိတ္သည္၊ ကထံ ေဟာတိ _ အဘယ္မွာ ျဖစ္သင့္ပါအ့ံနည္း၊ ဧတံ_ ဤ အာဝဇၨန္း ကင္းလ်က္ စိတ္ျဖစ္ျခင္းကို၊ န သမၼတံ_ ေ႐ွးသူျမတ္တို႔ အသိအမွတ္ မျပဳအပ္သည္ မဟုတ္ပါေလာ၊ အာဝဇၨာ _ အာဝဇၨန္း ကို၊ ဝိနာ _ ၾကဥ္၍ ၊ နိေရာဓာ _ နိေရာဓ သမာပတ္ မွ၊ ဝု႒ဟႏၱႆ _ ထေသာပုဂၢိဳလ္၏၊ ဖလဒႆနာ= အနာဂါမိ အရတၱဖိုလ္ ျဖစ္ပံုကို ေတြ႔ရျခင္းေၾကာင့္၊ နိယေမာ _ အာဝဇၨန္း ကင္းလ်က္ မျဖစ္ႏိုင္ဟူေသာ သတ္မွတ္ ခ်က္သည္၊ န _ မရိွေခ်၊၊
အေၾကာင္းစံုမွ တဒါရံုက်
*******************
တထာ ကာမာဝစရဇဝနာဝသာေန ကာမာဝစရသတၱာနံ ကာမာဝစရ. ဓေမၼေသြဝ အာရမဏဘူေတသု တဒါရမဏံ ဣစၦႏၱီတိ။
ကာမာဝစရဇဝနာဝသာေန တဒါရမဏံ ဣစၦႏၱီတိ။ ။ ကာမာဝစရဓေမၼေသြဝ မွ ဧဝသဒၵါ သည္ "ကာမာဝစရဇဝနာဝသာေန ဧဝ,ကာမာဝစရသတၱာနံ ဧဝ" ဟု
_______________________
ေဇာေနာင္ တဒါရံု လိုက္ပံု
စာ_ ၂၆၅
ေ႐ွ႕ သို႔လည္း လိုက္၏၊ ကာမေဇာ ၏ အဆံုး၌သာ တဒါရံု ကို အလိုရိွၾကသည္, " အပၸနာေဇာ ၏ အဆံုးမွာ အလိုမရိွၾက" ဟူလို။ ခ်ဲ႕ဦးအံ့ _ သြားႏိုင္လာႏိုင္ခါစ ကေလးသူငယ္ မ်ားသည္ ေနအိမ္မွ ျပင္ဘက္သို႔ ထြက္ေသာအခါ မိမိကို ျဖစ္ေစတက္,ေမြးဖြားေစတက္ေသာ မိဘေနာက္, သို႔မဟုတ္ မိဘႏွင့္ သေဘာတူ ေသာ ဘႀကီး ဘေထြးတို႔ ေနာက္သာ လိုက္သြား သကဲ့သို႔, ထို႔အတူ ကာမတဏွာ အရင္းခံ ရိွေသာ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံ ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ကာမဝိပါတ္ တဒါရံု မ်ားလည္း မိမိကို ျဖစ္ေစတက္ေသာ ကာမကုသိုလ္ အကုသိုလ္ေဇာ တစ္ခုခုေနာက္သို႔ျဖစ္ေစ, ထို ကာမကုသိုလ္ အကုသိုလ္ေဇာ တစ္ခုခုႏွင့္ ကာမေဇာ ခ်င့း သေဘာတူေသာ အျခားေသာ ကာမကုသိုလ္ ႀကိယာေဇာ ႏွင့္ အကုသိုလ္ ေဇာမ်ားေနာက္သို႔ ျဖစ္ေစ လိုက္ပါေလသည္။
ကာမတဏွာတႏၷိဒါန_ကမၼနိဗၺတၱဘာဝေတာ၊
ဇနကံ တံသမာနံ ဝါ, ဇဝနံ အႏုဗႏၶတိ၊
န တု အညံ တဒါလမၺံ, ဗာလဒါရကလီဠယာ။
[အနက္ကို ဋီကာေက်ာ္ နိႆယ၌ ႐ူွပါ။ ]
ကာမာဝစရသတၱာနေမဝ တဒါရမဏံ ဣစၦႏၱိ ။ ။ ကာမသတၱဝါ တို႔ သႏၱာန္၌ သာ တဒါရံု ကို အလိုရိွၾကသည္၊ " ျဗဟၼာ တို႔ သႏၱာန္၌ တဒါရံု ကို အလို မရိွၾက" ဟူလို၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ့ _ ကာမပဋိသေႏၶ ႏွင့္ တဒါရံု တို႔သည္ ကာမဝိပါတ္ ခ်င္း တူမ်ွၾက၏၊ အရင္းခံ မ်ိဳးေစ့ က်ေရာက္ရာ ကာမပုဂၢဳိလ္ သႏၱာန္၌ သာလ်ွင္ ပဝတၱိ အက်ိဳးဆက္ တဒါရံု ကာမဝိပါတ္ မ်ား ျဖစ္ေပၚႏိုင္သည္၊ ျဗဟၼာ တို႔ သႏၱာန္၌ ကား ထိုကဲ့သို႔ အရင္းခံ ကာမပဋိသေႏၶ မ်ိဳးေစ့ မက်ခဲ့သျဖင့္ ကာမဝိပါတ္ တဒါရံု (သစ္ပင္) မ်ား မေပၚေပါက္ႏိုင္ေခ်။
ဗီဇႆာဘာဝေတာ နတၳိ, ျဗဟၼာနံပိ ဣမႆ ဟိ၊
ပဋိသႏၶိမေနာဗီဇံ, ကာမာဝစရသညိတံ။
[အနက္ကို ဋီကာေက်ာ္နႆယ၌႐ူွပါ။
မ်ိဳးေစ့ မရိွဘဲ ဝိပါတ္တခ်ိဳ႕ျဖစ္ပံု ။ ။ ကာမပဋိသေႏၶ ဟူေသာ အရင္းခံ မ်ိဳးေစ့ မရိွသည့္ အတြက္ ပဝတၱိ အက်ိဳးဆက္ တဒါရံု ကာမဝိပါတ္ မ်ား မျဖစ္ႏိုင္လ်ွင္, စကၡဳ ေသာတဝိညာဏ္ ႏွင့္ သမၸဋိ စၦိဳင္း သႏၱီရဏ ဝိပါတ္ မ်ားလည္း ျဗဟၼာ တို႔ သႏၱာန္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ရာ ေရာက္၏၊ ကာမဝိပါတ္ ပဝတၱိ အက်ိဳးဆက္ ခ်င္း တူပါလ်က္ ထို စကၡဳဝိညာဏ္ စေသာ ဝိပါတ္ မ်ားကား အဘယ္ေၾကာင့္ ျဗဟၼာ တို႔ သႏၱာန္၌ ျဖစ္ႏိုင္ပါသနည္းဟု ေမး၊ အေျဖကား _ ျဗဟၼာ တိုလ သႏၱာန္၌ စကၡဳေျႏၵ ေသာတိေျႏၵ ျဖစ္ျခင္း၏ အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ စကၡဳဝိညာဏ္ ေသာတဝိညာဏ္ တို႔ ျဖစ္ႏိုင္ၾက၏၊
_________________________
သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ
စာ_ ၂၆၆
ဒြါရဝီထိ တို႔ ထူးျခား ကြဲလြဲရာ၌ စိတၱနိယာမဓမၼတာ သေဘာေၾကာင့္ သမၸဋိ စၦိဳင္း သႏၱီရဏ တို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္ၾကေပသည္။
ခ်ဲ႕ဦးအံ့ _ ျဗဟၼာ တို႔ သႏၱာန္၌ စကၡဳေျႏၵ ေသာတိေျႏၵ ဟူေသာ ပသာဒ ႐ုပ္မ်ား မျဖစ္မေန ရ , မုခ် ျဖစ္ၾကရေလၿပီ၊ (ျဖစ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းကို ဃာနာဒိတၱယံနတၳိ အဖြင့္ၾကည့္၊) ထိုသို႔ စကၡဳေျႏၵ ေသာတိေျႏၵ ျဖစ္လ်ွင္ ဆိုင္ရာ အာရံုမ်ား ထိခိုက္သျဖင့္ စကၡဳဝိညာဏ္ ေသာတဝိညာဏ္ တို႔လည္း ျဖစ္ၾကေတာ့မည္သာ၊ ထို စကၡဳဝိညာဏ္ ေသာတဝိညာဏ္ တို႔ အတြက္ စကၡဳဒြါရ ဝီထိ ေသာတဒြါရဝီထိ ဟု ကြဲျပားပါလ်ွင္ စိတၱနိယာမဓမၼတာ အတိုင္း ထို ဝီထိႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ သမၸဋိ စၦိဳင္း သႏၱီရဏ ဝိပါတ္ မ်ားလည္း ျဖစ္ၾကေပသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဋီကာေက်ာ္၌ "ဣျႏၵိယပၸဝတၱိအာႏုဘာဝေတာ ဒြါရဝီထိေဘေဒ စိတၱနိယာမေတာ စ " ဟု မိန္႔ၿပီ၊ ဣျႏၵိယပၸဝတၱိအာႏုဘာဝေတာ_ စကၡဳေျႏၵ ေသာတိေျႏၵ တို႔ ျဖစ္ျခင္း၏ အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ လည္းေကာင္း (စကၡဳဝိညာဏ္ ေသာတဝိညာဏ္တို႔အတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္၊ )၊ ဒြါရဝီထိေဘေဒ _ ဒြါရ ဝီထိ ကြဲျပားရာ၌ ၊ စိတၱနိယာမေတာ စ _ စိတ္၏ျဖစ္ျမဲ ဓမၼတာ ေၾကာင့္ လည္းေကာင္း (သမၸဋိ စၦိဳင္း သႏၱီရဏ တို႔ အတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္) ၊ စကၡဳဝိညာဏာဒီနံ _ စကၡဳဝိညာဏ္ အစရိွေသာ ကာမဝိပါတ္ တို႔၏၊ အဘာေဝါ _ မျဖစ္ရာသည္၊ နာပဇၨတိ _ မေရာက္။
ကာမာဝစရဓေမၼေသြဝ အာရမဏဘူေတသု တဒါရမဏံ ဣစၦႏၱိ ။ ။ ကာမတရားကို အာရံုျပဳရာ၌ သာ တဒါရံု ကို အလိုရိွၾက၏၊ မဟဂၢဳတ္ ေလာကုတၱရာ ပညတ္ မ်ားကို အာရံုျပဳရာ၌ တဒါရံု ကို အလိုမရိွၾက၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ့ _ သခင္တစ္ေယာက္၏ ကြၽန္မ မွ ေမြးဖြားရေသာ "သားေပါက္" ကေလးသည္ မ်ားစြာေသာ ကိစၥ၌ မိခင္ အလိုသို႔ မလိုက္ႏိုင္ဘဲ မိခင့္ အထက္က သခင့္အလိုသို႔သာ လိုက္႐ွာရသကဲ့သို႔ , ထို႔အတူ သခင္ႏွင့္ တူေသာ ကာမတဏွာ အရင္းခံ ၍ ကာမကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကံ တည္း ဟူေသာ ကြၽန္မ မွ ေမြးဖြားရေသာ တဒါရံု ကာမဝိပါတ္ တည္း ဟူေသာ သားေပါက္ကေလးသည္ ကာမတဏွာ တည္း ဟူေသာ သခင္ အလိုက်ေအာင္ ကာမအာရံု ကိုသာ အာရံုျပဳရေလသည္။
ဆက္ဦးအံ့ _ ကာမေဇာ ေနာက္သို႔ လိုက္ရာ၌ ဥပမာ ျပခဲ့ေသာ ထိုကေလးငယ္သည္ မိဘ, ဦးႀကီး, ဦးေလး, ဘႀကီး, ဘေထြး စေသာ ေဆြမ်ိဳး ေနာက္သို႔ လိုက္ေလ့ရိွေသာ္လည္း အိမ္၏ အနီးအပါး သြားလာေနက် အရပ္မ်ား သို႔ သြားတဲ့အခါ၌သာ လိုက္၍ ေတာႀကိဳ ေတာင္ၾကား စစ္ေျမျပင္စေသာ အရပ္မ်ား သို႔ သြားတဲ့အခါ မလိုက္သကဲ့သို႔ ထို႔အတူ တဒါရံု ဝိပါတ္တို႔သည္ ကာမေဇာ ေနာက္သို႔ လိုက္ေလ့ ရိွၾကေသာ္လည္း မိမိအာရံုျပဳေနက် (အေလ့အလာမ်ားေသာ) ကာမအာရံု ကို ထို ကာမေဇာ တို႔က အာရံုျပဳတဲ့ အခါ၌သာ ကာမေဇာ ေနာက္သို႔ လိုက္၍, မိမိ
__________________________
MMOO
ဝီထိပိုင္း
..............
စာ- ၂၅၇ ၂၅၈ ၂၅၉ ၂၆၀ ၂၆၁
ရဟႏၱာ၌ တဒါရံုျဖစ္ပံု
စာ_၂၅၇
[ေဆာင္] ဣ႒ာနိ႒, တိဣ႒တို႔, ေတြ႔ရေသာအခါ,ေဝဒနာကား, ဝိပါကတံု, အာရံုသေဘာ, ျမဲလိုက္ေရာ၏၊ ေဇာ ေစာခ်ိန္က်, ထိုခဏမူ, မုခ်ဆက္ဆက္, မွန္မထြက္၍, ဝိပါတ္ အမွန္, ေဇာ အျပန္သည္, က်မ္းဂန္ မိန္႔ခြန္း အစဥ္တည္း။
ဣ႒အနိ႒ေရာေရာ၌ အာရံုယူပံု။ ။ အရာဝတၳဳ တစ္ခု၌ကား ဣ႒ အနိ႒ ေရာလ်က္ ရိွတက္၏၊ ထို႔သို႔ ေရာေနရာ၌ ထင္႐ွားေသာ အာရံုကို သာ အာရံုျပဳႏိုင္ေပသည္၊ ဥပမာ _ ဆင္ပ်ံေတာ္ ျမင္းပ်ံေတာ္ ရတနာတို႔၌ ပဋိသေႏၶ က အဟိတ္ပဋိသေႏၶ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မူလ အထည္ကိုယ္ ပံုသ႑ာန္သည္ ဧကန္ အနိ႒ာရံု တည္း၊ သို႔ေသာ္ ပဝတၱိ အက်ိဳးကို ေပးမည့္ ကုသိုလ္ ကံ ေၾကာင့္ လွပေသာ အေရအဆင္း အသံ စသည္တို႔ ျဖစ္ေပၚလာျပန္သျဖင့္ ထို ပဝတၱိကမၼဇ ဣ႒႐ုပ္ေတြက မူလ အနိ႒ာရံု ကို ဖံုးလႊမ္း လ်က္ရိွ၏၊ ႏွီးျဖင့္ ျပဳလုပ္၍ ႏြားေခ်း သုတ္အပ္ေသာ အ႐ုပ္ကေလး၌ ပိုးဖဲ ကတၱီပါစေသာ ဣ႒ာရံု ေတြ မြမ္းမံ ခ်ယ္လွယ္ထားသကဲ့သို႔တည္း၊ ဤကဲ့သို႔ ဣ႒ ႏွင့္ အနိ႒ ေရာေႏွာ၍ ေနရာဝယ္ ျမင္ရ ၾကားရသူတို႔၏ စကၡဳဝိညာဏ္ စသည္တို႔မွာ အေပၚယံ ဣ႒ာရံု မ်ားကိုသာ အာရံုျပဳရသျဖင့္ ကုသလဝိပါတ္ ေတြသာ ျဖစ္ခြင့္ရိွၾကေတာ့သည္၊ မူလ ဣ႒ျဖစ္ေသာ လူ႔ခႏၶာကိုယ္ဝယ္ မဖြယ္မရာ ႏူနာစသည္ စြဲကပ္ ေနရာ၌ အနိ႒ာရံု ကိုသာ အာရံုျပဳ ရပံုကို လည္း ခ်ဲ႕ထြင္ ၾကည့္ပါ။
ရဟႏၱာသႏၱာန္၌ တဒါရံု
*****************
တတၳာပိ ေသာမနႆသဟဂတႀကိယဇဝနာဝသာေန ေသာမနႆ သဟဂတာေနဝ တဒါရမဏာနိ ဘဝႏၱိ၊ ဥေပကၡာသဟဂတႀကိယဇဝနာဝသာေန စ ဥေပကၡာသဟဂတာေနဝ ေဟာႏၱိ။
ဝိပါတ္လည္းမွန္ ေဇာလည္းမွန္ ။ ။ "ေသာမနႆသဟဂတႀကိယဇဝနာ ဝသာေန ၊ေပ၊ ဘဝႏၱိ" ဟူေသာ သျဂႋဳဟ္ ပါဠိ အရ ႀကိယာေဇာတို႔မည္သည္ ျပခဲ့ၿပီးေသာ ဝိပလႅာသ သံုးမ်ိဳး ကင္းၿပီးေသာ ရဟႏၱာ အ႐ွင္တို႔၏ သႏၱာန္၌ သာ ျဖစ္ေလ့ရိွေသာ ေၾကာင့္ ဝိပါတ္ မ်ား ကဲ့သို႔ အာရံုအားေလ်ာ္စြာ အတိဣ႒ာရံု ႏွင့္ ေတြ႔ၾကံဳလာလ်ွင္ ေသာမနႆ ႀကိယာေဇာ ေစာ၍ , ထို ေသာမနႆ ႀကိယာေဇာ ေနာင္ ေသာမနႆ တဒါရံု က်၏၊ ဣ႒မဇၥ်တၱာရံု အနိ႒ာရံု တို႔ႏွင့္ ေတြ႔ၾကံဳလ်ွင္ ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ ႀကိယာေဇာ ေစာ၍ ထို ဥေပကၡာ ေဇာေနာင္ ဥေပကၡာ တဒါရံု မ်ား ျဖစ္ၾကသည္၊ ဤသို႔လ်ွင္ ႀကိယာေဇာ မ်ားလည္း ဝိပါတ္ ကဲ့သို႔ အာရံုအားေလ်ာ္စြာ ေသာမနႆ ယွဥ္မူွ ဥေပကၡာ ယွဥ္မူွ မွန္ကန္ေသာ ေၾကာင့္ "ဝိပါတ္ လည္းအမွန္, ေဇာလည္းအမွန္" ဟု မိန္႔ဆိုၾကျပန္သည္။
ပရမတၳဒီပနီ ဝါဒ ။ ။ ႀကိယာေဇာ တို႔၏ အာရံုအားေလ်ာ္စြာ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ ေဝဒနာ ႏွင့္ ယွဥ္ရပံုကို ဤ သျဂႋဳဟ္ က်မ္းသာမက , အ႒သာလိနီ အ႒ကထာ မွာလည္း
............................
သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ
စာ_ ၂၅၈
မိန္႔ဆိုလ်က္ရိွ၏၊ထိုကဲ့သို႔ ပရမတၳဒီပနီ၏ အယူကား ဤသို႔ တည္း၊ ႀကိယာေဇာတို႔၏ အာရံုအားေလ်ာ္စြာ ေစာရပံုမွာ ပကတိ႐ိုးရာ အခါ၌သာျဖစ္၏၊ ရဟႏၱာပုဂိၢဳလ္မ်ားသည္ မိမိစိတ္ကို အစိုးတရပိုင္ႏိုင္ၾကသည္ ျဖစ္၍ အာရံုသေဘာသို႔ မလိုက္ဘဲ မိမိတို႔အလိုအတိုင္း စိတ္ကိုျပဳျပင္လိုလ်ွင္ ျပဳျပင္၍ ေဇာ ေစာႏိုင္ၾကသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရား႐ွင္သည္ ဝက္မငယ္ကို ျမင္၍ ျပံဳးေတာ္မူ၏၊ အ႐ွင္မဟာေမာဂၢလာန္သည္ ဂိဇၥ်ကုဋ္ေတာင္၌ ၿပိတၱာေတြကို ျမင္၍ ျပံဳးေတာ္မူ၏၊ ထိုသို႔ျဖစ္ရာဝယ္ ဝက္မငယ္ႏွင့္ ၿပိတၱာတို႔သည္ အနိ႒ာရံု မ်ားတည္း၊ ျပံဳးေတာ္မူျခင္းကား ႀကိယာေသာမနႆေဇာမ်ား ျဖစ္၏၊ ထို႔ျပင္"ဣဓ ဘိကၡေဝ ဘိကၡဳ သေစ အာကခၤတိ ပဋိကူေလ အပၸဋိကူလသညီ ဝိဟေရယ်ႏၱိ၊ အပၸဋိကူလသညီ တတၳ ဝိဟရတိ " စသည္ျဖင့္ " ရဟႏၱာ ပုဂိၢဳလ္တို႔သည္ စက္ဆုပ္ဖြယ္အာရံုကို စက္ဆုပ္ဖြယ္ မဟုတ္ေအာင္ ႐ူွ၍ ေနလိုက ေနႏိုင္ၾက၏၊ " ဟု ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာသုတၱန္ ပါဠိေတာ္ မ်ားကို ေထာက္လ်ွင္ ရဟႏၱာတို႔၏ ႀကိယာေဇာ မ်ားကိုလည္း အာရံုအားေလ်ာ္စြာ ေဝဒနာ မလိုက္ေရာဘဲ အလိုရိွသလို ေစာႏိုင္ခြင့္ ရိွေၾကာင္း သိသာ၏၊ သို႔အတြက္ သျဂႋဳဟ္ ႏွင့္ တကြ အဘိဓမၼာ အ႒ကထာ တို႔၌ စိတ္ကို အထူးမျပဳျပင္ဘဲ ဘာသိဘာသာ ေဇာ ေစာေသာအခါကို ရည္ရြယ္ ၍ "ႀကိယာေဇာ တ္ို႔၏ အာရံုအားေလ်ာ္စြာ ေသာမနႆေဝဒနာ ဥေပကၡာ ေဝဒနာ ႏွင့္ ယွဥ္ရမည္" ဟု ဆိုလိုသည္၊စိတ္ကို ျပဳျပင္၍ အာရံုကို ၾကည့္႐ူွဆင္ျခင္ရာ၌ကား သုတၱန္ ပါဠိေတာ္မ်ားႏွင့္ အညီ အနိ႒ာရံုကို အာရံုျပဳ၍လည္း ေသာမနႆႀကိယာေဇာ, အတိဣ႒ာရံု ကို အာရံုျပဳ၍ လည္း ဥေပကၡာႀကိယာေဇာမ်ားေစာခြင့္ရိွသည္ဟု ပရမတၳဒီပနီ ယူဆေလသည္။
ပရမတၳသ႐ူပေဘဒနီ၏ ႐ွင္းလင္းခ်က္။ ။ ပရမတၳသ႐ူပေဘဒနီ၏ ႐ွင္းလင္းပံုကား _ ဘုရား႐ွင္ ႏွင့္ အ႐ွင္ ေမာဂၢလာန္တို႔ ဝက္မငယ္ ၿပိတၱာတို႔ကို ျမင္ေတာ္မူ၍ ျပံဳးေတာ္မူၾကရာ၌ ျမင္ေတာ္မူတဲ့အခါ အာရံုတစ္မ်ိဳး , ျပံဳးေတာ္မူတဲ့အခါ အာရံုတစ္မ်ိဳး ဟု ခြဲျခား ရမည္၊ အနိ႒ာရံု ျဖစ္ေသာ ဝက္မငယ္ ၿပိတၱာတို႔ကို ျမင္ရာအခါ၌ အနိ႒ာရံု အားေလ်ာ္စြာ ဥေပကၡာ ႀကိယာေဇာ ေစာေသာ ဝီထိမ်ား က်ရာ၏၊ ထိုအခါ ျပံဳးေတာ္မမူေသး၊ ထို႔ေနာက္ ထိုကဲ့သို႔ အ့ံျသဖြယ္ရာ ဆန္းၾကယ္စြာေသာ ဂတိ၌ ျဖစ္ရမည့္ အေၾကာင္း မေကာင္းေသာ တရားတို႔ ကိုယ္ေတာ္မ်ား သႏၱာန္မွာ မရိွ ေတာ့သျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္တို႔၏ သမၸတၱိဂုဏ္ကို အာရံုျပဳလ်က္ ႏွစ္သက္ေသာအခါ သမၸတၱိဂုဏ္ အတိဣ႒ာရံု အားေလ်ာ္စြာ ေသာမနႆ ႀကိယာေဇာ ေစာေသာ မေနာဒြါရ ဝီထိမ်ား ျဖစ္ေပၚၾကေပသည္၊ သို႔ေသာ္ စိတ္အစဥ္ က အင္မတန္ လ်င္ျမန္ ေသာေၾကာင့္ ဝက္မငယ္ ၿပိတၱာတို႔ကို ျမင္ေတာ္မူတုန္းမွာပင္ ျပံဳးရႊင္ေတာ္မူၾကသကဲ့သို႔ ထင္ရေလသည္။ [စတုတၳပါရာဇိကႏွင့္ လကၡဏသံယုတ္ စသည္ကို ႐ူွပါ။ ]
------------++++++------------
အာရံုကို ေျပာင္း၍ အာရံုျပဳပံု
စာ_၂၅၉
ထို႔ျပင္ "ဣဓ ဘိကၡေဝ ဘိကၡဳ သေစ အာကခၤတိ ပဋိကူေလ အပၸဋိကူလသညီ ဝိဟေရယ်ႏၱိ၊" စေသာ သုတၱန္ ပါဠိေတာ္ မ်ား အရ ပဋိကူလ ျဖစ္ေသာ စက္ဆုပ္ဖြယ္ အနိ႒ာရံု သတၱဝါကို အပၸဋိကူလ (စက္ဆုပ္ဖြယ္ မဟုတ္ေသာ အတိဣ႒ာရံု သတၱဝါ ) ျဖစ္ေအာင္ ၾကံေဆာင္ ဆင္ျခင္ရာ၌ ဝီထိ အမ်ိဳးမ်ိဳး ပင္ ျဖစ္၏၊ ပဋိကူလ အာရံုကို ပဌမ ျမင္ခါစ၌ အနိ႒ာရံု အားေလ်ာ္စြာ ဥေပကၡာ ႀကိယာေဇာ ဝီထိမ်ား ျဖစ္ရ၏၊ ထို႔ေနာက္ ထို အနိ႒ာရံု သတၱဝါကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးအပ္ေသာ ပိယမနာပသတၱဝါျဖစ္ေအာင္ ေမတၱာ ကမၼဠာန္း ျဖင့္ ၾကံေဆာင္ ၾကည့္႐ူွေသာ အခါ ထို သတၱဝါ အေပၚ၌ အတိဣ႒ အျခင္းအရာ ျဖစ္လ်ွင္ ထို အျခင္းအရာ ကို အာရံုျပဳ၍ ေသာမနႆ ႀကိယာေဇာ မ်ား ေစာႏိုင္ေပ၏။
အာရံုတစ္ခု၌ အာရံုျပဳသူ၏ စိတ္က ဆန္းၾကယ္သေလာက္ ဣ႒ အတိဣ႒ အန႒ အျခင္းအရာ မ်ားကို ရႏိုင္ေပ၏၊ အလြန္လွပေသာ အတိဣ႒ မာတုဂါမကိုပင္ အသုဘျဖင့္ ဆင္ျခင္ကာ မတင့္တယ္ေသာ အျခင္းအရာ အနိ႒ အရသာေတြသာ ေပၚလာ၏၊ အလြန္အ႐ုပ္ဆိုးေသာ အနိ႒ာရံု သားကေလးကို မိခင္ ေမတၱာ ျဖင့္ ေသေသခ်ာခ်ာ ဆင္ျခင္ေသာ အခါ ခ်စ္ဖြယ္ရာ ဣ႒ာရံု ထင္လာ၏၊ ဤကဲ့သို႔ ပုထုဇဥ္ တို႔ နယ္ပယ္ မွာပင္ စိတ္ဆန္းၾကယ္သလို ျပဳျပင္ေျပာင္းလြဲႏိုင္လ်ွင္ မိမိစိတ္ကို စိုးပိုင္ၿပီးေသာ ရဟႏၱာ တို႔၏ စိတ္၌ကား ယံုမွားဖြယ္ မရိွၿပီ၊ ေရႏိုင္ေသာ သေဘၤာ ဦးစီး ပဲ့သူႀကီးသည္ ပဲ့တက္ႀကီးကို ႀကိတ္ကာ ႀကိတ္ကာ ျဖင့္ လိုရာေရေၾကာင္းခရီးကို သြားႏိုင္ သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း, ေလႏိုင္ေသာ ဂဠဳန္ႀကီးသည္ အေတာင္အၿမီးကို ညိတ္ကာညိတ္ကာျဖင့္ ပ်ံလိုရာ ေလေၾကာင္းခရီးကို ပ်ံႏိုင္ သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း,
မိမိစိတ္ကို ႏိုင္ၿပီးေသာ ရဟႏၱာ အ႐ွင္ျမတ္တို႔လည္း ေတြ႔သမ်ွ အာရံု အသီးသီးဝယ္ စိတ္ကို ေျပာင္းလႊဲ၍ အနဲနဲ ဆင္ျခင္ေတာ္ မူႏိုင္ေသာေၾကာင့္ မိမိတို႔ ေျပာင္းလႊဲအပ္ေသာ ဣ႒ အနိ႒ အတိဣ႒ အာရံု အားေလ်ာ္စြာ ဥေပကၡာ ေသာမနႆ ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ႀကိယာေဇာမ်ား ေစာႏိုင္ၾကေပသည္။[အက်ယ္ကို ပရမတၳသ႐ူပႏွင့္ ဒီပနီတို႔မွာ႐ူွပါ၊]
ႀကိယာေဇာ ေနာင္ တဒါရံု မလိုေသာ မူလဋီကာ ။ ။ "ေသာမနႆ သဟဂတ ႀကိယဇဝနာဝသာေန ေသာမနႆ သဟဂတာေနဝ တဒါရမဏာနိ" စသည္ျဖင့္ ႀကိယာေဇာ ေနာင္ တဒါရံု ခ်ဖို႔ရာ အ႒ကထာ ႀကီးငယ္တို႔ မိန္႔ဆို စိစစ္ၾကေသာ္လည္း မူလဋီကာ ကား ႀကိယာေဇာ ေနာင္ တဒါရံု ခ်ျခင္းကို အလိုမရိွေခ်၊ ထို ဋီကာအလိုကို ထင္႐ွားေစအံ _ အဟုန္ျဖင့္ ဆန္တက္ ခုတ္သြားေသာ သေဘၤာ ၏ ေနာက္သို႔ တေအာင့္ေလာက္ ဆန္တက္လိုက္သြားေသာ ေရအယဥ္ကဲ့သို႔, တဒါရံု ဝိပါတ္ စိတ္မ်ားလည္း သေဘၤာ ေလွပမာ လြန္စြာလူွပ္ယွက္ မၿငိမ္သက္ေသာ ကုသိုလ္ေဇာ အကုသိုလ္ေဇာ မ်ား၏ ေနာက္သို႔သာ လိုက္ထိုက္သည္၊ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ ဖက္ခြက္ေမ်ာလာရာဝယ္
+++++++++++++++++++++++
သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ
စာ_ ၂၆၀
ထို ဖက္ခြက္ေနာက္သို႔ ေရအယဥ္ မလိုက္သကဲ့သို႔, ထို႔အတူ ဖက္ခြက္ပမာ လြန္စြာ ၿငိမ္သက္ေသာ ႀကိယာေဇာ ေနာက္သို႔ တဒါရံု မ်ား မလိုက္ထိုက္ေခ်၊ ပဠာန္း ပါဠိ ေတာ္မွာလည္း ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ေဇာေနာက္သာ တဒါရံု ကို ေဟာေတာ္မူ၍ ႀကိယာေဇာ ေနာင္ မွာ ေဟာေတာ္မူခ်က္ မရိွဟု မိန္႔ဆိုေလသည္။
အႏုဋီကာ, မဟာဋီကာ, ပရမတၳသ႐ူပတို႔ဝါဒ ။ ။ အႏုဋီကာျပ (ေကစိ) ႏွင့္ မဟာဋီကာ တို႔ကား "ႀကိယာေဇာ တို႔သည္ ကာယဝိညတ္ ဝစီဝိညတ္ ကို ျဖစ္ေစႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ၿငိမ္ျငမ္သက္သက္ ေမ်ာလာေသာ ဖက္ခြက္ႏွင့္မတူ, လူွပ္လူွပ္ယွက္ယွက္ သေဘာရိွသည္ ဟုပင္ ဆိုထိုက္ပါ၏၊ ပဠာန္း ပါဠိ ေတာ္၌ ေဟာ္ေတာ္ မမူျခင္းမွာ အလိုေတာ္ တသ္မ်ိဳးတစ္မည္ ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ရာ၏၊" ဟု ေခ်ပၾကေလသည္၊ ပရမတၳသ႐ူပေဘဒနီ ၌ကား "ကုသလံ ဝု႒ာနႆ, အကုသလံ ဝု႒ာ နႆ" ဟု ေဟာေတာ္မူသလို " အဗ်ာကတံ ဝု႒ာနႆ" ဟုလည္း အနႏၱရပစၥည္း၌ ေဟာေတာ္မူ၏၊ ဝု႒ာ အရလည္း ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ႀကိယာေဇာ တို႔မွ ထေသာ တဒါရံု ဘဝင္ စုတိ အားလံုးကို ရ၏၊ ဤသို႔ ႀကိယာေဇာ ေနာင္ တဒါရံု ကို ထည့္သြင္း၍ "ဝု႒ာနႆ " ဟု ေဟာေတာ္မူရာ ဌာနသည္ မ်ားစြာ ရိွ၏ဟု ၫႊန္ျပ၍ "ႀကိယာေဇာ ေနာင္ တဒါရံု မေဟာ" ဟူေသာ စကားကို ပယ္ရွား ေလသည္။
÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷
အာဂႏၱဳကဘဝင္
*************
ေဒါမနႆသဟဂတဇဝနာဝသာေန စ ပန တဒါရမဏာနိ ေစဝ ဘဝဂၤါနိ စ ဥေပကၡာသဟဂတာေနဝ ဘဝႏၱိ၊ တသၼာ ယဒိ ေသာမနႆပဋိသႏၶိကႆ ေဒါမနႆသဟဂတဇဝနာဝသာေန တဒါရမဏသမၻေဝါ နတၳိ၊ တဒါ ယံကိဥၥိ ပရိစိတပုဗၺံ ပရိတၱာရမဏမာရဗၻ ဥေပကၡာသဟဂတသႏၱီရဏံ ဥပၸဇၨတိ၊ တမနႏၱရိတြာ ဘဝဂၤပါေတာဝ ေဟာတီတိ ဝဒႏၱိ အာစရိယာ။
ေဒါမနႆသဟဂတ ၊ေပ၊ ဥေပကၡာသဟဂတာေနဝ ။ ။ ေဒါမနႆ ေဝဒနာ သည္ မသာယာေသာ အားျဖင့္ အာရံုကို ခံစားရ၏၊ ေသာမနႆ ကား သာယာေသာ အားျဖင့္ အာရံုကို ခံစားသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေဒါမနႆ ေဝဒနာ ႏွင့္ ေသာမနႆ ေဝဒနာ တို႔ အခ်င္းခ်င္း ေ႐ွ႕ သြား ေနာက္လိုက္ ႏွီးေႏွာ လို႔မရ၊ ဥေပကၡာ ေဝဒနာ ကား အာရံုကို သင့္ရံုေတာ္ရံု ခံစားသျဖင့္ ေဒါမနႆ _ ေသာမနႆ ႏွစ္ပါးလံုးႏွင့္ပင္ သင့္တင့္ လိုက္ေလ်ာ ႏိုင္ေပသည္၊ သို႔အတြက္ ေဒါမနႆ သဟဂုတ္ ေဇာ ေနာင္ တဒါရံု ျဖစ္ေစ ဘဝင္ ျဖစ္ေစ ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ သာ ျဖစ္ရေပသည္။
တသၼာ ယဒိ ေသာမနႆ ၊ေပ၊ တဒါရမဏသမၻေဝါ နတၳိ ။ ။ တသၼာ ပုဒ္ကို ဥေပကၡာ သဟဂတသႏၱီရဏံ ဥပၸဇၨတိ သို႔ လွမ္းစပ္၊ "ယဒိ ေသာမနႆ ၊ေပ၊ သမၻေဝါ
++++++++±±±±±±++++++++
အာဂႏၱဳကဘဝင္
စာ_၂၆၁
နတၳိ " ကား ၾကံဆ၍ ေျပာဆိုအပ္ေသာ ပရိကပၸစကားတည္း၊ "ေသာမနႆ သဟဂုတ္ မဟာဝိပါတ္စိတ္ျဖင့္ ပဋိသေႏၶ ေနခဲ့သူ၏ သႏၱာန္ဝယ္ တစ္စံုတစ္ခု ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ တဒါရံု ျဖစ္ခြင့္ တကယ္လို႔ မရခဲ့လ်ွင္" ဟု ၾကံဆ၍ ေျပာဆိုသည္။
တဒါ ယံကိဥၥိ ၊ေပ၊ ဥေပကၡာသဟဂတသႏၱီရဏံ ဥပၸဇၨတိ ။ ။ ထိုသို႔ တဒါရံု ျဖစ္ခြင့္ မရခဲ့ေသာ္ ထံုးစံ အတိုင္းဆိုလ်ွင္ ေဒါသေဇာ ေနာင္ ဘဝင္က်ရေတာ့မည္၊ ဘဝင္က်ျပန္လ်ွင္လည္း (တစ္ဘဝ၌ ပဋိသေႏၶ ဘဝင္ စုတိစိတ္ တို႔သည္ တူၾကရေသာေၾကာင့္) ေသာမနႆ ပဋိသေႏၶ ေနခဲ့သူ ျဖစ္၍ ေသာမနႆဘဝင္ က်ရလိမ့္မည္၊ ထို ေသာမနႆဘဝင္ကား ေဒါသေဇာ ႏွင့္ မလိုက္ေရာေခ်၊ ဤသို႔ အခက္ၾကံဳတဲ့အခါ ေဒါသေဇာ ႏွင့္ ေသာမနႆဘဝင္တို႔၏ အၾကားဝယ္ ဆက္သြယ္ဖို႔ရာ ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ သႏၱီရဏ စိတ္ ျဖစ္ေပၚလာရေပသည္။
တမနႏၱရိတြာ ဘဝဂၤပါေတာဝ ေဟာတိ ။ ။ ထို ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ သႏၱီရဏ ၏ အျခားမဲ့၌ ကား ထံုးစံ အတိုင္း ေသာမနႆ ဘဝင္ က်ႏိုင္ၿပီ [တမနႏၱရိတြာ ၌ အနႏၱရသဒၵါသည္ အျခားမရိွ ဟူေသာ အနက္ကိုေဟာေသာ နာမ္ပုဒ္တည္း ၊ ဤေနရာ၌ ကရဓာတ္၏ အနက္ကို ေဟာေသာ ဣပစၥည္းသက္၍ အနႏၱရိတြာဟု ပါဌ္ ရိွသည္။ သို႔အတြက္ "တံ_ ထို ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ သႏၱီရဏ စိတ္ကို၊အနႏၱရိတြာ_အျခားမဲ့ျပဳ၍"ဟု အနက္ဆိုပါ ၊ အဓိပၸါယ္ မွာ "ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ သႏၱီရဏ စိတ္၏ အျခားမဲ့၌ "ဟု ဆိုလိုသည္၊ ]
ဝဒႏၱိ အာစရိယာ။ ။ က်မ္းဆရာတို႔သည္ တစ္စံုတစ္ခု ေသာ အဆံုးအျဖတ္၌ သာဓက မျပႏိုင္လ်ွင္ "ဝဒႏၱိ, ေက်ာက္ႀကီးဖိ" ဆိုတဲ့ အတိုင္း ထို အဆံုးအျဖတ္ ပိျပားေအာင္ ဝဒႏၱိ ဟူေသာ ေက်ာက္တံုးျဖင့္ အာစရိယဝါဒအေန ဖိတက္ၾကေလသည္၊ ဤဝါဒသည္ သျဂႋဳဟ္ က်မ္း၌သာ မဟုတ္ , အ႒သာလိနီ အဗ်ာကတ ဝိပါက အဖြင့္၌လည္း "ယဒါ ေသာမနႆ ပဋိသႏၶိကႆ ပဝေတၱ စ်ာနံ နိဗၺေတၱတြာ ပမာေဒန ပရိဟီနဇၥ်ာနႆ ပဏီတဓေမၼာ ေမ နေ႒ာတိ ပစၥေဝကၡေတာ ဝိပၸဋိသာရ ဝေသန ေဒါမနႆံ ဥပၸဇၨတိ ၊ တဒါ ၊ေပ၊ ကုသလဝိပါကာ ဝါ ဥေပကၡာ သဟဂတာေဟတုကမေနာဝိညာဏဓာတု (သႏၱီရဏံ) ဥပၸဇၨတိ " ဟု ရိွေပသည္၊
တဒါရံုက်ခြင့္မရေသာဝါဒမ်ား
၁။ ေသာမနႆ ပဋိသေႏၶ တည္ေနခဲ့၍ မိစာၦ အယူရိွသူသည္ ဘုရားအစရိွေသာ အတိဣ႒ အတိမဟႏၱာရံု, သို႔မဟုတ္ ဝိဘူတာရံု ကို အာရံုျပဳလ်က္ ေဒါသေဇာ ေစာခဲ့ေသာ္လည္းေကာင္း, သို႔မဟုတ္ နတ္သမီး စေသာ အတိဣ႒ အတိမဟႏၱာရံု ဝိဘူတာရံု မ်ားကို အာရံုျပဳလ်က္ ရြံ႕ေၾကာက္ထိတ္လန္႔ေသာ အားျဖင့္ ေဒါသေဇာ
+++++++++++++++++++++++-MMOO
ဝီထိပိုင္း
********
စာ - ၂၅၂ ၂၅၃ ၂၅၄ ၂၅၅ ၂၅၆
သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ
စာ_ ၂၅၂
အမွာ ။ ။ "ဒြ တၱႎသ သုခ ပုည မွာ" စေသာ ဂါထာ တို႔၌ အၾကမ္းသ႐ုပ္ကို အေျချပဳ သျဂႋဳဟ္ ၌ ျပခဲ့ၿပီ၊ ယခု ျပအပ္လတၱံ႕သည့္ အတိုင္းလည္း အႏုစိတ္ ၍ မွတ္လ်ွင္ အပၸနာ ဝီထိ သြားကို မ်ားမ်ား ႀကီး နားလည္ဖြယ္ ရိွေသာေၾကာင့္ အႏုစိတ္ ၍ ခြဲျခားျပဦးအ့ံ။
ပုထုဇဥ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ေဇာေနာင္ အပၸနာ ေဇာ ။ ။ တိဟိတ္ ပုထုဇဥ္ အျဖစ္၌ မဟဂၢဳတ္ ကုသိုလ္ စ်ာန္ (၉) ပါးလံုးကို ရႏိုင္၏၊ ေသာတာပတၱိမဂ္ အက်ယ္ (၅) ပါးကို ရႏိုင္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ တိဟိတ္ ပုထုဇဥ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ (၄) ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး ေနာင္ မဟဂၢဳတ္ ကုသိုလ္ ေဇာ ၉ ,ေသာတာပတၱိမဂ္ ေဇာ (၅) , ေပါင္းစား (၁၄) ပါးေသာ အပၸနာ ေဇာ မ်ား ေစာခြင့္ရိွသည္ ၊ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ အားျဖင့္ ခြဲစိတ္ျပန္လ်ွင္ တိဟိတ္ ပုဂိၢဳလ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ေသာမနႆ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ ႏွစ္ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး ေနာင္ ပဌမစ်ာန္, ဒုတိယစ်ာန္, တတိယစ်ာန္, စတုတၳစ်ာန္ ဟူေသာ ႐ူပကုသိုလ္ စ်ာန္ (၄), ေသာတာပတၱိမဂ္ ကုသိုလ္ စ်ာန္ (၄). , ေပါင္း (၈) ပါးေသာ အပၸနာ ေဇာမ်ား ေစာခြင့္ရိွ၏၊ ထို ပုဂၢိဳလ္၏ မဟာကုသိုလ္ ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ ႏွစ္ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး ေနာင္ ႐ူပကုသိုလ္ ပဥၥမစ်ာန္ ၁ , အ႐ူပကုသိုလ္စ်ာန္ (၄) , ေသာတာပတၱိမဂ္ ပဥၥမစ်ာန္ (၁) , ေပါင္း (၆) ပါးေသာ အပၸနာ ေဇာမ်ား ေစာခြင့္ရိွ၏၊ [ပုထုဇဥ္ သႏၱာန္၌ ေသာတာပတၱိဖိုလ္စိတ္ ျဖစ္ခြင့္မရိွ၊ ေသာတာပတၱိမဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ၿပီးမွ ေသာတာပတၱိဖိုလ္ကို ရႏိုင္သည္။]
ေသာတာပန္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ေနာင္ အပၸနာ ။ ။ ေသာတာပတၱိဖလ႒ပုဂၢိဳလ္ အျဖစ္၌ မဟဂၢဳတ္ ကုသိုလ္ စ်ာန္ (၉) ပါးကို ရႏိုင္၏၊ ဖလသမာပတ္ ဝင္စားေသာအခါ ေသာတာပတၱိဖိုလ္ေဇာ (၅) ပါးလည္း ေစာႏိုင္၏၊ တိုးတက္၍ အားထုတ္ လ်ွင္ အထက္ သကဒါဂမ္မိမဂ္ေဇာ (၅) ပါး ကိုလည္း ရႏိုင္၏၊ [သကဒါဂါမိဖိုလ္ေဇာကိုကား ေသာတာပန္ဘဝ၌ မရ, သကဒါဂါမိမဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ၿပီးမွ ရသည္၊] ထို႔ေၾကာင့္ ေသာတာပတၱိဖလ႒ပုဂၢိဳလ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ (၄ )ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး ေနာင္ အပၸနာ ေဇာမ်ား (၁၉) ပါး ေစာႏိုင္ခြင့္ ရိွသည္။ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ အားျဖင့္ ခြဲစိတ္ျပန္လ်ွင္ ထို ပုဂိၢဳလ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ေသာမနႆ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ (၂) ပါးေနာင္ ေသာမနႆ သဟဂုတ္ ျဖစ္ေသာ ေအာက္႐ူပ ကုသိုလ္စ်ာန္ (၄) , ေသာတာပတၱိဖိုလ္စ်ာန္ (၄) , သကဒါဂါမိမဂ္စ်ာန္ (၄) , ေပါင္း (၁၂) ပါးေသာ အပၸနာ ေဇာမ်ား ေစာႏိုင္၏၊ ထို ပုဂၢိဳလ္၏ မဟာကုသိုလ္ ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ ႏွစ္ပါးေနာင္ ႐ူပကုသိုလ္ ပဥၥမ စ်ာန္ (၁) , အ႐ူပကုသိုလ္ (၄) , ေသာတာပတၱိဖိုလ္ ပဥၥမ စ်ာန္ (၁) , သကဒါဂါမိမဂ္ ပဥၥမစ်ာန္ (၁) , ေပါင္း (၇) ပါးေသာ အပၸနာ ေဇာမ်ား ေစာခြင့္ ရိွသည္။
---------------------------
တဒါရမဏနိယာမ
စာ_ ၂၅၃
သကဒါဂမ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ေနာင္ အပၸနာ ။ ။ သကဒါဂါမိဖလ႒ပုဂၢိဳလ္၏ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာမ်ား ေနာင္လည္း ဤနည္း အတိုင္း မဟဂၢဳတ္ ကုသိုလ္ စ်ာန္ (၉) ပါး, သမာပတ္ ဝင္စားသည့္အခါ သကဒါဂါမိဖိုလ္ေဇာ (၅) , အထက္မဂ္ကို ရသည့္အခါ အနာဂါမိမဂ္ေဇာ (၅) , ေပါင္း (၁၉) ပါး ေစာႏိုင္၏၊ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ အားျဖင့္ လည္း ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ပါ။
အနာဂါမ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ေနာင္ အပၸနာ ။ ။ အနာဂါမိဖလ႒ပုဂၢိဳလ္၏ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာမ်ား ေနာင္လည္း ဤနည္း အတိုင္းပင္ မဟဂၢဳတ္ ကုသိုလ္ စ်ာန္ (၉) ပါး, သမာပတ္ ဝင္စားေသာအခါ အနာဂါမိဖိုလ္ေဇာ (၅) , အထက္မဂ္ကို ရေသာအခါ အရဟတၱမဂ္ ေဇာ (၅) , ေပါင္း (၁၉) ပါး ေစာႏိုင္၏၊ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ အားျဖင့္ ခြဲျခား စိတ္ျဖာပါ။
ရဟႏၱာ ၏ မဟာႀကိယာ ေနာင္ အပၸနာ ။ ။ ရဟႏၱာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ၏ သႏၱာန္၌ မဟဂၢဳတ္ ႀကိယာစ်ာန္ (၉) ပါး ျဖစ္ႏိုင္၏၊ ဖလသမာပတ္ ဝင္စားေသာအခါ အရဟတၱဖိုလ္ေဇာ (၅) ပါးတြင္ ထိုက္သင့္သလို တစ္ပါးပါး ျဖစ္၏၊ အထက္မဂ္ကိုကား တိုးတက္ ရဖြယ္မရိွၿပီ၊မိမိ ရအပ္ၿပီးေသာ မဂ္လည္း စိတၱကၡဏ တစ္ခ်က္ျဖင့္ ဆိုင္ရာကိစၥအားလံုး ၿပီးဆံုး ေစခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထပ္မံ၍ ျဖစ္ခြင့္မရိွ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ရဟႏၱာ ၏ မဟာႀကိယာ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ (၄) ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး ေနာင္ မဟဂၢဳတ္ ႀကိယာ (၉) ပါးႏွင့္ အရဟတၱဖိုလ္ေဇာ (၅) ပါး ေပါင္း (၁၄) ပါးသာ ေစာခြင့္ ရိွ၏၊ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ အားျဖင့္ ခြဲစိတ္ျပန္လ်ွင္
မဟာႀကိယာ ေသာမနႆ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ (၂ )ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး ေနာင္ ပဌမစ်ာန္ ဒုတိယစ်ာန္ တတိယစ်ာန္ စတုတၳစ်ာန္ ျဖစ္ေသာ ႐ူပႀကိယာစ်ာန္ (၄) , အရဟတၱဖိုလ္ေဇာ (၄) , ေပါင္း (၈) ပါးသာေစာခြင့္ရိွ၏၊ ဥေပကၡာ ဉာဏသမၸယုတ္ ေနာက္၌ကား ႐ူပႀကိယာပဥၥမစ်ာန္ (၁) , အ႐ူပႀကိယာစ်ာန္ (၄) , အရဟတၱဖိုလ္ ပဥၥမစ်ာန္ (၁) , ေပါင္း (၆) ပါးေသာ အပၸနာ ေဇာမ်ား ေစာခြင့္ ရိွသည္။
~~~~~~~~
တဒါရမဏနိယာမ
**************
သဗၺထာပိ ပေနတၳ အနိေ႒ အာရမေဏ အကုသလဝိပါကာေနဝ ပဥၥဝိညာဏသမၸဋိစၦနသႏၱီရဏတဒါရမနာနိ၊ ဣေ႒ ကုသလဝိပါကာနိ၊ အတိဣေ႒ ပန ေသာမနႆ သဟဂတာေနဝ သႏၱီရဏတဒါရမဏာနိ။
အမွာ ။ ။ "သဗၺထာပိ ပေနတၳ " ဟု အခ်ိဳ႕စာရိွ၏၊ ေ႐ွးဋီကာတို႔၌ "သဗၺတၳာပီတိ ပဥၥဒြါရ မေနာဒြါေရပိ" ဟု ဖြင့္၏၊ ထို ဋီကာတို႔ အလို ပေနတၳ ဟု ရိွပံုမရ, "သဗၺထၳာပိ ပန အနိေ႒" ဟု ရိွဟန္ တူသည္။ "ပေနတၳ " ဟု ရိွလ်ွင္ သဗၺထာပိ ဟုသာ
++++++++++++++++++++++++
သၿဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ
စာ_ ၂၅၄
ရိွထိုက္ေသာေၾကာင့္ "ဧတၳ _ ဤပဥၥဒြါရ၌၊ သဗၺထာပိ _ အတိမဟႏၱ မဟႏၱစေသာ အလံုးစံု ေသာ အျပား အားျဖင့္ လည္း" ဟု အေျချပဳ၌ အနက္ေပးခဲ့ပါသည္။
ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံု ။ ။ ပဥၥဝိညာဏ္အစ တဒါရံု အဆံုးရိွေသာ ဝိပါတ္ စိတ္မ်ား၏ ကုသလဝိပါတ္ ျဖစ္ရျခင္း , အကုသလဝိပါတ္ ျဖစ္ရျခင္း, ေသာမနႆ ႏွင့္ ယွဥ္ရျခင့း, ဥေပကၡာ ႏွင့္ ယွဥ္ရျခင္း တို႔မွာ ဣ႒ အတိဣ႒ အနိ႒ာရံု မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္၍ ျဖစ္ၾကရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေတြ႔ျမင္သမ်ွ အာရံုတို႔၌ ဣ႒ာရံု ပဲ အနိ႒ာရံု ပဲဟု ကြဲကြဲျပားျပား ခြဲျခား ႏိုင္ဖို႔ ေ႐ွးဦးစြာ အေရးႀကီး၏၊ ထိုသို႔ ခြဲျခားရာ၌ "ဣ႒ာနိ႒ာရမဏံ ပန ပါဋိေယကၠံ ဝိဘတၱံ အတၳီတိ၊ ကႆ ဝေသန ဝိဘတၱံတိ၊ မဇၥ်ိမကသတၱႆ" ဟု ခႏၶဝိဘဂၤ႒ကထာ၌ ဆို၏၊ ဆိုလိုရင္းကား _"ျပည့္႐ွင္မင္းစေသာ အထက္တန္း လူ (နတ္)တို႔သည္ ႐ိုး႐ိုး ထမင္း ဟင္းလ်ာ စသည္ကိုပင္ (ဣ႒ျဖစ္ပါလ်က္) မႏွစ္သက္ႏိုင္ၾက၊ အလြန္ေအာက္က်ေသာလူ (တိရစၧာန္ )တို႔ကား ထမင္းသိုး ဟင္းပုပ္မ်ားကိုပင္ (အနိ႒မွန္ပါလ်က္) ဣ႒ ထင္ေနၾက၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဣ႒ အနိ႒အာရံုကို အလတ္တန္းစား လူအမ်ား၏ အလိုအားျဖင့္ ခြဲျခား ရမည္ဟု ဆိုလိုသည္၊
ထို႔ေၾကာင့္ အလတ္တန္းစား လူတို႔၏ အလိုအားျဖင့္ ေကာင္းေသာ ႐ူပ, သဒၵ, စသည့္ အာရံုမ်ား သည္ ဣ႒တည္း၊ ေတြ႔ၾကံဳခဲလွေသာ ဘုရား႐ွင္ ၏ အဆင္းေတာ္ အသံေတာ္ စသည္ႏွင့္ ေယာက်ၤား မိန္းမတို႔ ၏ အလြန္ ေကာင္းေသာ အဆင္း အသံ စသည္ကား အတိဣ႒ တည္း၊ က်င္ႀကီး က်င္ငယ္ အေလာင္းေကာင္ႏွင့္ မေကာင္းဆိုး၀ါး ေသာ အသံ အနံ႔ အရးာ အေတြ႔တို႔သည္ အနိ႒တည္းဟု ခြဲျခား ရာ၏၊ [ဣစၦိတဗၺံ _ အလိုရိွထိုက္ ႐ွာမွီးထိုက္၏၊ ဣတိ _ ထို႔ေၾကာင့္ ၊
ဣ႒ံ _ မည္၏၊ န+ဣ႒ံ အနိ႒ံ_ ဣ႒မဟုတ္, (ဣ႒၏ ေျပာင္းျပန္ )။]
ေထရဝါဒ ။ ။ ျပခဲ့ေသာ ဣ႒ အနိ႒ အခြဲ သည္ အ႒ကထာလာ သမာနဝါဒတည္း၊ တိပိဋက စူဠာဘယေထရ္ကား "ဣ႒ာနိ႒ံ နာမ ဝိပါကဝေသေနဝ ပရိစၦိႏၷံ" ဟု ဆို၏၊ ဆိုလိုရင္းကား _ ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံု ျဖစ္ေၾကာင္း ကို ဝိပါတ္စိတ္ျဖင့္ ပိုင္းျခား ရမည္၊ ဣ႒ာရံု ႏွင့္ေတြ႔လ်ွင္ (ေဇာမွာ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ ေဒါမနႆ ေစာခ်င္ရာ ေစာပါေစ ) ပဥၥဝိညာဏ္ စေသာ ဝိပါတ္စိတ္မွာ ဧကန္ ကုသလဝိပါတ္ သာတည္း၊ အနိ႒ာရံု ႏွင့္ ေတြ႔လ်ွင္ အကုသလဝိပါတ္ သာတည္း၊ တိတၳိတို႔သည္ ဘုရား တရား သံဃာ ႏွင့္ မဟာေစတီစသည္ကို ျမင္ရ ၾကားရလ်ွင္ မ်က္စိ ႏွင့္ နားကို ပိတ္လ်က္ ေဒါသ ထြက္ၾက၏၊ သို႔ရာဝယ္ ထို အတိဣ႒ာရံုျဖစ္ေသာ ဘုရား စသည္ကို ျမင္ရ ၾကားရျခင္းသည္ ေ႐ွးကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ျဖစ္ရကား ကုသလဝိပါတ္ စိတ္မ်ား ျဖစ္၏၊ ဒိ႒ိဝိပၸလႅာသေၾကာင့္သာ အတိဣ႒ာရံုကို အနိ႒ာရံု ထင္လ်က္ ေဒါသေဇာ ေစာၾက႐ွာေလသည္။
+++++++++++++++++++++
ဣ႒ အနိ႒ အခြဲ
စာ_ ၂၅၅
ထို႔ျပင္ ရြာဝက္တို႔သည္ မစင္နံရလ်ွင္ အလြန္ ေပ်ာ္ရႊၾက၏၊ သို့ေသာ္ မစင္ကို ျမင္ရ နံရ စားရ ေတြ႔ထိရမူွတို႔မွာ အကုသလဝိပါတ္ တို႔ ခ်ည္းသာတည္း၊ အကုသိုလ္ ကံႀကီးက ဖန္တီး လိုက္သည့္ အတြက္ အနိ႒ာရံု ကို ဣ႒ာရံု ထင္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္အားရ ေသာမနႆ ေဇာ ေတြ ေစာ ႏိုင္ၾကသည္၊ သခင္တို႔က ဖြဲ႔တုပ္၍ ေကာင္းျမတ္ေသာ အိပ္ရာေပၚ၌ တင္ထားအပ္ေသာ ဝက္ႀကီးသည္ စိတ္မသက္သာ ေအာ္ျမည္႐ွာ၏၊ သို႔ေသာ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အိပ္ရာ ကို ေတြ႔ထိရမူွမွာ ကုသလဝိပါတ္ သာတည္း၊ မ်ိဳးဇာတ္အလိုက္ အကုသိုလ္ ကံေၾကာင့္သာ သညာဝိပလႅာသ ျဖစ္လ်က္ ေဒါသ ေဒါမနႆ ေဇာ ေစာကာ ေအာ္ျမည္႐ွာေလသည္၊ ဤသို႔လ်ွင္ "ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံု အျဖစ္ကို ဝိပါတ္စိတ္ျဖင့္ ခြဲျခား ရမည္, ေဇာျဖင့္ မခြဲျခားရ" ဟု မိန္႔ဆိုအပ္ေသာ ေထရဝါဒ ကို အ႒ကထာ ဆရာလည္း ေထာက္ခံ ဖြင့္ျပေပသည္။
ထိုမွတစ္ပါး ဒြါရ ႏွင့္ စပ္သျဖင့္လည္း ဣ႒ အနိ႒ အခြဲ ကို မွတ္သင့္ေသး၏၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ့ _ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္း အေတြ႔ေကာင္းေသာ မစင္သည္ ကာယဒြါရ ၌ ဣ႒, စကၡဳဒြါရ ဃာနဒြါရ တို႔၌ အနိ႒ တည္း၊ ပတၱျမား ျဖင့္ ဦးေခါင္း ကို ေပါက္ခြဲရာ၌ ထို ပတၱျမား ကို ျမင္ရေသာ စကၡဳဒြါရ ၌ ဣ႒, အထိခံရေသာ ကာယဒြါရ၌ အနိ႒တည္း၊ အခ်ိဳ႕ဝတၳဳမ်ားကား ကာလ အလိုက္ ဣ႒ အနိ႒ ကြဲျပားေသး၏၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ့ _ မီးသည္ ခ်က္ျပဳတ္လိုရာအခါ ေဆာင္းအခါတို႔၌ ဣ႒ , ေႏြအခါ၌ အနိ႒ တည္း၊ ေရသည္ ေသာက္လိုရာအခါ ေႏြအခါတို႔၌ ဣ႒, ေဆာင္းအခါ၌ အနိ႒ တည္း၊ အခ်ိဳ႕ပန္း၌ အဆင္းသည္ ဣ႒, အနံကား အနိ႒ တည္း၊ဤသို႔ စသည္ျဖင့္ ဣ႒ အနိ႒ အျဖစ္ကို အလတ္စား ပုဂၢိဳလ္အားျဖင့္လည္းေကာင္း,
ဝိပါတ္စိတ္ အားျဖင့္ လည္းေကာင္း, ဒြါရ အားျဖင့္ လည္းေကာင္း, ကာလ အားျဖင့္ လည္းေကာင္း, အဆင္း အနံ႔ စေသာ အားျဖင့္ လည္းေကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ခြဲျခားရမည္။
[ေဆာင္] အလတ္တန္းစား, ပုဂိၢဳလ္မွန္းလ်က္, ဝိပါတ္ _ ဒြါရ, ခ်ိန္ကာလႏွင့္, ႐ူပ_ဂႏၶာ, ႏိူွင္းခ်င့္ကာျဖင့္, အနိ႒ာေလာ, ဣ႒ာေလာ, စစ္ေၾကာ ေတြ႔တိုင္းပင္။
သဘညဝ ပရိကပၸအခြဲ ။ ။ ဣ႒ အနိ႒ အာရံု ႏွစ္မ်ိဳး လံုးပင္ "သဘာဝ,ပရိကပၸ" ဟု ႏွစ္မ်ိဳး စီ ကြဲျပားျပန္၏၊ အလတ္တန္းစား ပုဂိၢဳလ္ ၌ ဝိပါတ္ ဒြါရ ကာလ စသည္တို႔ျဖင့္ ခြဲျပအပ္ခဲ့ေသာ အာရံုမ်ား သည္ သဘာဝ ဣ႒ာရံု သဘာဝ အနိ႒ာရံု မ်ားတည္း ၊ "ပင္ကိုယ္သေဘာအတိုင္း အလိုရိွထိုက္/ မရိွထိုက္ေသာ အာရံုမ်ား" ဟူလို၊ အထက္တန္း ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ သလိပ္ သည္းေျခ ေသြးေလေဖာက္ျပန္ေနေသာ ဂိလာန, အ႐ူး စသူတို႔က ဣ႒ာရံု ကို မလိုလားႏိုင္ၾက၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အစာအာဟာရကိုပင္ ဂိလာနစသူတို႔က အနိ႒ာရံု ဟုသာ ထင္မွတ္ၾကေလသည္၊ ထိုသူတို႔ ထင္မွတ္အပ္ေသာ ဣ႒ာရံု သည္ ပရိကပၸအနိ႒ာရံုမည္၏၊"သူတို႔၏ စိတ္အၾကံအားျဖင့္ အနိ႒ာရံု " ဟူလို၊ က်ီး လင္းတ စသည္တို႔ ႏွင့္ ယခင္ ဂိလာန အ႐ူးစသူတို႔သည္ မစင္,
+++++++++++++++++++++
သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ
စာ_၂၅၆
ေခြးေကာင္ပုပ္, မေကာင္းေသာ အစာ, အဝတ္စုတ္ စေသာ အနိ႒ာရံု ကို ဣ႒ာရံု ဟု ထင္မွားၾကျပန္၏။ ထို ထင္မွားအပ္ေသာ အနိ႒ာရံု မ်ားသည္ ပရိကပၸဣ႒ာရံု မည္၏၊ နတ္သမီး စေသာ အတိဣ႒ာရံုမ်ားကို ဘုန္းကံ နည္းပါးသူတို႔၌ အနိ႒ာရံု ထင္မွတ္လ်က္ မူးေမ့ေတြေဝျခင္း , ဘုရား႐ွင္ စေသာ အတိဣ႒ာရံု ကိုပင္ ဒိဠိ ဝိပလႅာသ ျဖစ္ေနၾကေသာ တိတၳိ စသူတို႔က အနိ႒ာရံု ဟု ထင္မွတ္ျခင္း စသည္တို႔လည္း ပရိကပၸအနိ႒ာရံုမ်ားပင္တည္း။
ဝိပါတ္အမွန္ ။ ။ ဝိပါတ္ စိတ္ တို႔၌ အာရံု အားေလ်ာ္စြာ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ ေဝဒနာ ယွဥ္ပံုျမဲသည္ကို "ဝိပါတ္အမွန္ " ဟု ေခၚ၍, ေဇာစိတ္တို႔၌ အာရံု အားေလ်ာ္စြာ ေဝဒနာ ယွဥ္ပံု မျမဲသည္ကို "ေဇာအျပန္" ဟု ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကသည္၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ့ = သဘာဝဣ႒ာရံု အတိဣ႒ာရံု မ်ားကို ေ႐ွးကုသိုလ္ ကံ ေၾကာင့္သာ ေတြ႔ၾကံဳရေသာေၾကာင့္ သဘာဝဣ႒ာရံု ႏွင့္ ေတြ႔ၾကံဳေသာအခါ ကုသလဝိပါတ္ ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ သႏၱီရဏ တဒါရံု မ်ားျဖစ္၍, သဘာဝအတိဣ႒ာရံုႏွင့္ ေတြ႔ၾကံဳေသာအခါ ကုသလဝိပါတ္ ေသာမနႆ သႏၱီရဏ တဒါရံု မ်ား ျဖစ္ၾက၏၊ သဘာဝအနိ႒ာရံုႏွင့္ ေတြ႔ၾကံဳေသာအခါ ၌ကား အကုသလဝိပါတ္ ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ သႏၱီရဏ တဒါရံု မ်ား ျဖစ္ၾကသည္၊ (ပဥၥဝိညာဏ္ သမၸဋိ စၦိဳင္း တို႔မွာ ေဝဒနာ အားျဖင့္ အကြဲအျပား မရိွ၊) ဤသို႔ ဝိပါတ္ စိတ္မ်ား၌ အာရံုအလိုက္ ေဝဒနာ ယွဥ္ပံု မွန္ေၾကာင္း ကို ရည္သန္၍ "ဝိပါတ္ အမွန္" ဟု ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကသည္၊ "သဗၺထာပိ ပေနတၳ အနိေ႒ ၊ေပ၊ ေသာမနႆသဟဂတာေနဝ"ဟူေသာ သျဂႋဳဟ္ ၌လည္း ဤအဓိပၸါယ္မ်ားပါဝင္သည္။
ေဇာအျပန္ ။ ။ သိတ္ေဖာက္ျပန္မူွဟူေသာ စိတၱဝိပလႅာသ, အမွတ္မွားမူွဟူေသာ သညာဝိပလႅာသ, အယူမွားမႉဟူေသာ ဒိဠိဝိပလႅာသ မကင္းၾကေသာ ပုထုဇဥ္ ႏွင့္ ေ႐ွ႕ ဝိပလႅာသ ႏွစ္မ်ိဳး မကင္းေသးေသာ ေသကၡပုဂၢိဳလ္တို႔ သႏၱာန္၌ ျဖစ္ေလ့ရိွေသာ ကုသိုလ္ေဇာ အကုသိုလ္ ေဇာ မ်ားသည္ တခါတရံ အာရံု အားေလ်ာ္စြာ အတိဣ႒ာရံု ၌ ေသာမနႆ ေဇာ ဣ႒မဇၥ်တၱာရံု၌ ဥေပကၡာေဇာ , အနိ႒ာရံု ၌ ေဒါသေဇာ ျဖစ္ေလ့ရိွ၏၊ တစ္ခါတစ္ရံ ၌ကား ထိုဝိပလႅာသတို႔ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း , အနိ႒ာရံု ကို ခင္မင္ႏွစ္သက္ဖို႔ရာ အကုသိုလ္ ကံ ပါလာေသာေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း , ဘုရားစေသာ အတိဣ႒ာရံု၌ တိတၳိ တို႔မွာ ေဒါသေဇာ ေစာၾကေလ၏၊ မစင္ ေခြးေကာင္ပုပ္ စေသာ အနိ႒ာရံု ၌ က်ီး လင္းတ တို႔မွာ ေသာမနႆ ေဇာ ေစာၾက၏၊ ထို ဘုရား စေသာ အတိဣ႒ာရံု ႏွင့္ အနိ႒ာရံု တို႔၌ပင္ အခ်ိဳ႕ စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနေသာ အ႐ူးစသူတို႔မွာ ဥေပကၡာ ေဇာ ေစာၾက၏၊ ဤသို႔လ်ွင္ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ေဇာတို႔၏ အာရံုသေဘာကို အခါခပ္သိမ္း မလိုက္ေရာဘဲ ေဝဒနာ ယွဥ္ပံု ဗေလာင္းဗလဲ ျဖစ္ဟန္ကို ရည္သန္၍ "ေဇာအျပန္ " ဟု ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကေလသည္။
++++++++++++++++++++++++-
mmoo
ဝီထိပိုင္း
********
စာ - ၂၅၂ ၂၅၃ ၂၅၄ ၂၅၅ ၂၅၆
သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ
စာ_ ၂၅၂
အမွာ ။ ။ "ဒြ တၱႎသ သုခ ပုည မွာ" စေသာ ဂါထာ တို႔၌ အၾကမ္းသ႐ုပ္ကို အေျချပဳ သျဂႋဳဟ္ ၌ ျပခဲ့ၿပီ၊ ယခု ျပအပ္လတၱံ႕သည့္ အတိုင္းလည္း အႏုစိတ္ ၍ မွတ္လ်ွင္ အပၸနာ ဝီထိ သြားကို မ်ားမ်ား ႀကီး နားလည္ဖြယ္ ရိွေသာေၾကာင့္ အႏုစိတ္ ၍ ခြဲျခားျပဦးအ့ံ။
ပုထုဇဥ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ေဇာေနာင္ အပၸနာ ေဇာ ။ ။ တိဟိတ္ ပုထုဇဥ္ အျဖစ္၌ မဟဂၢဳတ္ ကုသိုလ္ စ်ာန္ (၉) ပါးလံုးကို ရႏိုင္၏၊ ေသာတာပတၱိမဂ္ အက်ယ္ (၅) ပါးကို ရႏိုင္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ တိဟိတ္ ပုထုဇဥ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ (၄) ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး ေနာင္ မဟဂၢဳတ္ ကုသိုလ္ ေဇာ ၉ ,ေသာတာပတၱိမဂ္ ေဇာ (၅) , ေပါင္းစား (၁၄) ပါးေသာ အပၸနာ ေဇာ မ်ား ေစာခြင့္ရိွသည္ ၊ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ အားျဖင့္ ခြဲစိတ္ျပန္လ်ွင္ တိဟိတ္ ပုဂိၢဳလ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ေသာမနႆ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ ႏွစ္ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး ေနာင္ ပဌမစ်ာန္, ဒုတိယစ်ာန္, တတိယစ်ာန္, စတုတၳစ်ာန္ ဟူေသာ ႐ူပကုသိုလ္ စ်ာန္ (၄), ေသာတာပတၱိမဂ္ ကုသိုလ္ စ်ာန္ (၄). , ေပါင္း (၈) ပါးေသာ အပၸနာ ေဇာမ်ား ေစာခြင့္ရိွ၏၊ ထို ပုဂၢိဳလ္၏ မဟာကုသိုလ္ ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ ႏွစ္ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး ေနာင္ ႐ူပကုသိုလ္ ပဥၥမစ်ာန္ ၁ , အ႐ူပကုသိုလ္စ်ာန္ (၄) , ေသာတာပတၱိမဂ္ ပဥၥမစ်ာန္ (၁) , ေပါင္း (၆) ပါးေသာ အပၸနာ ေဇာမ်ား ေစာခြင့္ရိွ၏၊ [ပုထုဇဥ္ သႏၱာန္၌ ေသာတာပတၱိဖိုလ္စိတ္ ျဖစ္ခြင့္မရိွ၊ ေသာတာပတၱိမဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ၿပီးမွ ေသာတာပတၱိဖိုလ္ကို ရႏိုင္သည္။]
ေသာတာပန္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ေနာင္ အပၸနာ ။ ။ ေသာတာပတၱိဖလ႒ပုဂၢိဳလ္ အျဖစ္၌ မဟဂၢဳတ္ ကုသိုလ္ စ်ာန္ (၉) ပါးကို ရႏိုင္၏၊ ဖလသမာပတ္ ဝင္စားေသာအခါ ေသာတာပတၱိဖိုလ္ေဇာ (၅) ပါးလည္း ေစာႏိုင္၏၊ တိုးတက္၍ အားထုတ္ လ်ွင္ အထက္ သကဒါဂမ္မိမဂ္ေဇာ (၅) ပါး ကိုလည္း ရႏိုင္၏၊ [သကဒါဂါမိဖိုလ္ေဇာကိုကား ေသာတာပန္ဘဝ၌ မရ, သကဒါဂါမိမဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ၿပီးမွ ရသည္၊] ထို႔ေၾကာင့္ ေသာတာပတၱိဖလ႒ပုဂၢိဳလ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ (၄ )ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး ေနာင္ အပၸနာ ေဇာမ်ား (၁၉) ပါး ေစာႏိုင္ခြင့္ ရိွသည္။ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ အားျဖင့္ ခြဲစိတ္ျပန္လ်ွင္ ထို ပုဂိၢဳလ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ေသာမနႆ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ (၂) ပါးေနာင္ ေသာမနႆ သဟဂုတ္ ျဖစ္ေသာ ေအာက္႐ူပ ကုသိုလ္စ်ာန္ (၄) , ေသာတာပတၱိဖိုလ္စ်ာန္ (၄) , သကဒါဂါမိမဂ္စ်ာန္ (၄) , ေပါင္း (၁၂) ပါးေသာ အပၸနာ ေဇာမ်ား ေစာႏိုင္၏၊ ထို ပုဂၢိဳလ္၏ မဟာကုသိုလ္ ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ ႏွစ္ပါးေနာင္ ႐ူပကုသိုလ္ ပဥၥမ စ်ာန္ (၁) , အ႐ူပကုသိုလ္ (၄) , ေသာတာပတၱိဖိုလ္ ပဥၥမ စ်ာန္ (၁) , သကဒါဂါမိမဂ္ ပဥၥမစ်ာန္ (၁) , ေပါင္း (၇) ပါးေသာ အပၸနာ ေဇာမ်ား ေစာခြင့္ ရိွသည္။
---------------------------
တဒါရမဏနိယာမ
စာ_ ၂၅၃
သကဒါဂမ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ေနာင္ အပၸနာ ။ ။ သကဒါဂါမိဖလ႒ပုဂၢိဳလ္၏ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာမ်ား ေနာင္လည္း ဤနည္း အတိုင္း မဟဂၢဳတ္ ကုသိုလ္ စ်ာန္ (၉) ပါး, သမာပတ္ ဝင္စားသည့္အခါ သကဒါဂါမိဖိုလ္ေဇာ (၅) , အထက္မဂ္ကို ရသည့္အခါ အနာဂါမိမဂ္ေဇာ (၅) , ေပါင္း (၁၉) ပါး ေစာႏိုင္၏၊ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ အားျဖင့္ လည္း ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ပါ။
အနာဂါမ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ေနာင္ အပၸနာ ။ ။ အနာဂါမိဖလ႒ပုဂၢိဳလ္၏ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာမ်ား ေနာင္လည္း ဤနည္း အတိုင္းပင္ မဟဂၢဳတ္ ကုသိုလ္ စ်ာန္ (၉) ပါး, သမာပတ္ ဝင္စားေသာအခါ အနာဂါမိဖိုလ္ေဇာ (၅) , အထက္မဂ္ကို ရေသာအခါ အရဟတၱမဂ္ ေဇာ (၅) , ေပါင္း (၁၉) ပါး ေစာႏိုင္၏၊ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ အားျဖင့္ ခြဲျခား စိတ္ျဖာပါ။
ရဟႏၱာ ၏ မဟာႀကိယာ ေနာင္ အပၸနာ ။ ။ ရဟႏၱာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ၏ သႏၱာန္၌ မဟဂၢဳတ္ ႀကိယာစ်ာန္ (၉) ပါး ျဖစ္ႏိုင္၏၊ ဖလသမာပတ္ ဝင္စားေသာအခါ အရဟတၱဖိုလ္ေဇာ (၅) ပါးတြင္ ထိုက္သင့္သလို တစ္ပါးပါး ျဖစ္၏၊ အထက္မဂ္ကိုကား တိုးတက္ ရဖြယ္မရိွၿပီ၊မိမိ ရအပ္ၿပီးေသာ မဂ္လည္း စိတၱကၡဏ တစ္ခ်က္ျဖင့္ ဆိုင္ရာကိစၥအားလံုး ၿပီးဆံုး ေစခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထပ္မံ၍ ျဖစ္ခြင့္မရိွ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ရဟႏၱာ ၏ မဟာႀကိယာ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ (၄) ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး ေနာင္ မဟဂၢဳတ္ ႀကိယာ (၉) ပါးႏွင့္ အရဟတၱဖိုလ္ေဇာ (၅) ပါး ေပါင္း (၁၄) ပါးသာ ေစာခြင့္ ရိွ၏၊ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ အားျဖင့္ ခြဲစိတ္ျပန္လ်ွင္
မဟာႀကိယာ ေသာမနႆ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ (၂ )ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး ေနာင္ ပဌမစ်ာန္ ဒုတိယစ်ာန္ တတိယစ်ာန္ စတုတၳစ်ာန္ ျဖစ္ေသာ ႐ူပႀကိယာစ်ာန္ (၄) , အရဟတၱဖိုလ္ေဇာ (၄) , ေပါင္း (၈) ပါးသာေစာခြင့္ရိွ၏၊ ဥေပကၡာ ဉာဏသမၸယုတ္ ေနာက္၌ကား ႐ူပႀကိယာပဥၥမစ်ာန္ (၁) , အ႐ူပႀကိယာစ်ာန္ (၄) , အရဟတၱဖိုလ္ ပဥၥမစ်ာန္ (၁) , ေပါင္း (၆) ပါးေသာ အပၸနာ ေဇာမ်ား ေစာခြင့္ ရိွသည္။
~~~~~~~~
တဒါရမဏနိယာမ
**************
သဗၺထာပိ ပေနတၳ အနိေ႒ အာရမေဏ အကုသလဝိပါကာေနဝ ပဥၥဝိညာဏသမၸဋိစၦနသႏၱီရဏတဒါရမနာနိ၊ ဣေ႒ ကုသလဝိပါကာနိ၊ အတိဣေ႒ ပန ေသာမနႆ သဟဂတာေနဝ သႏၱီရဏတဒါရမဏာနိ။
အမွာ ။ ။ "သဗၺထာပိ ပေနတၳ " ဟု အခ်ိဳ႕စာရိွ၏၊ ေ႐ွးဋီကာတို႔၌ "သဗၺတၳာပီတိ ပဥၥဒြါရ မေနာဒြါေရပိ" ဟု ဖြင့္၏၊ ထို ဋီကာတို႔ အလို ပေနတၳ ဟု ရိွပံုမရ, "သဗၺထၳာပိ ပန အနိေ႒" ဟု ရိွဟန္ တူသည္။ "ပေနတၳ " ဟု ရိွလ်ွင္ သဗၺထာပိ ဟုသာ
++++++++++++++++++++++++
သၿဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ
စာ_ ၂၅၄
ရိွထိုက္ေသာေၾကာင့္ "ဧတၳ _ ဤပဥၥဒြါရ၌၊ သဗၺထာပိ _ အတိမဟႏၱ မဟႏၱစေသာ အလံုးစံု ေသာ အျပား အားျဖင့္ လည္း" ဟု အေျချပဳ၌ အနက္ေပးခဲ့ပါသည္။
ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံု ။ ။ ပဥၥဝိညာဏ္အစ တဒါရံု အဆံုးရိွေသာ ဝိပါတ္ စိတ္မ်ား၏ ကုသလဝိပါတ္ ျဖစ္ရျခင္း , အကုသလဝိပါတ္ ျဖစ္ရျခင္း, ေသာမနႆ ႏွင့္ ယွဥ္ရျခင့း, ဥေပကၡာ ႏွင့္ ယွဥ္ရျခင္း တို႔မွာ ဣ႒ အတိဣ႒ အနိ႒ာရံု မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္၍ ျဖစ္ၾကရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေတြ႔ျမင္သမ်ွ အာရံုတို႔၌ ဣ႒ာရံု ပဲ အနိ႒ာရံု ပဲဟု ကြဲကြဲျပားျပား ခြဲျခား ႏိုင္ဖို႔ ေ႐ွးဦးစြာ အေရးႀကီး၏၊ ထိုသို႔ ခြဲျခားရာ၌ "ဣ႒ာနိ႒ာရမဏံ ပန ပါဋိေယကၠံ ဝိဘတၱံ အတၳီတိ၊ ကႆ ဝေသန ဝိဘတၱံတိ၊ မဇၥ်ိမကသတၱႆ" ဟု ခႏၶဝိဘဂၤ႒ကထာ၌ ဆို၏၊ ဆိုလိုရင္းကား _"ျပည့္႐ွင္မင္းစေသာ အထက္တန္း လူ (နတ္)တို႔သည္ ႐ိုး႐ိုး ထမင္း ဟင္းလ်ာ စသည္ကိုပင္ (ဣ႒ျဖစ္ပါလ်က္) မႏွစ္သက္ႏိုင္ၾက၊ အလြန္ေအာက္က်ေသာလူ (တိရစၧာန္ )တို႔ကား ထမင္းသိုး ဟင္းပုပ္မ်ားကိုပင္ (အနိ႒မွန္ပါလ်က္) ဣ႒ ထင္ေနၾက၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဣ႒ အနိ႒အာရံုကို အလတ္တန္းစား လူအမ်ား၏ အလိုအားျဖင့္ ခြဲျခား ရမည္ဟု ဆိုလိုသည္၊
ထို႔ေၾကာင့္ အလတ္တန္းစား လူတို႔၏ အလိုအားျဖင့္ ေကာင္းေသာ ႐ူပ, သဒၵ, စသည့္ အာရံုမ်ား သည္ ဣ႒တည္း၊ ေတြ႔ၾကံဳခဲလွေသာ ဘုရား႐ွင္ ၏ အဆင္းေတာ္ အသံေတာ္ စသည္ႏွင့္ ေယာက်ၤား မိန္းမတို႔ ၏ အလြန္ ေကာင္းေသာ အဆင္း အသံ စသည္ကား အတိဣ႒ တည္း၊ က်င္ႀကီး က်င္ငယ္ အေလာင္းေကာင္ႏွင့္ မေကာင္းဆိုး၀ါး ေသာ အသံ အနံ႔ အရးာ အေတြ႔တို႔သည္ အနိ႒တည္းဟု ခြဲျခား ရာ၏၊ [ဣစၦိတဗၺံ _ အလိုရိွထိုက္ ႐ွာမွီးထိုက္၏၊ ဣတိ _ ထို႔ေၾကာင့္ ၊
ဣ႒ံ _ မည္၏၊ န+ဣ႒ံ အနိ႒ံ_ ဣ႒မဟုတ္, (ဣ႒၏ ေျပာင္းျပန္ )။]
ေထရဝါဒ ။ ။ ျပခဲ့ေသာ ဣ႒ အနိ႒ အခြဲ သည္ အ႒ကထာလာ သမာနဝါဒတည္း၊ တိပိဋက စူဠာဘယေထရ္ကား "ဣ႒ာနိ႒ံ နာမ ဝိပါကဝေသေနဝ ပရိစၦိႏၷံ" ဟု ဆို၏၊ ဆိုလိုရင္းကား _ ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံု ျဖစ္ေၾကာင္း ကို ဝိပါတ္စိတ္ျဖင့္ ပိုင္းျခား ရမည္၊ ဣ႒ာရံု ႏွင့္ေတြ႔လ်ွင္ (ေဇာမွာ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ ေဒါမနႆ ေစာခ်င္ရာ ေစာပါေစ ) ပဥၥဝိညာဏ္ စေသာ ဝိပါတ္စိတ္မွာ ဧကန္ ကုသလဝိပါတ္ သာတည္း၊ အနိ႒ာရံု ႏွင့္ ေတြ႔လ်ွင္ အကုသလဝိပါတ္ သာတည္း၊ တိတၳိတို႔သည္ ဘုရား တရား သံဃာ ႏွင့္ မဟာေစတီစသည္ကို ျမင္ရ ၾကားရလ်ွင္ မ်က္စိ ႏွင့္ နားကို ပိတ္လ်က္ ေဒါသ ထြက္ၾက၏၊ သို႔ရာဝယ္ ထို အတိဣ႒ာရံုျဖစ္ေသာ ဘုရား စသည္ကို ျမင္ရ ၾကားရျခင္းသည္ ေ႐ွးကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ျဖစ္ရကား ကုသလဝိပါတ္ စိတ္မ်ား ျဖစ္၏၊ ဒိ႒ိဝိပၸလႅာသေၾကာင့္သာ အတိဣ႒ာရံုကို အနိ႒ာရံု ထင္လ်က္ ေဒါသေဇာ ေစာၾက႐ွာေလသည္။
+++++++++++++++++++++
ဣ႒ အနိ႒ အခြဲ
စာ_ ၂၅၅
ထို႔ျပင္ ရြာဝက္တို႔သည္ မစင္နံရလ်ွင္ အလြန္ ေပ်ာ္ရႊၾက၏၊ သို့ေသာ္ မစင္ကို ျမင္ရ နံရ စားရ ေတြ႔ထိရမူွတို႔မွာ အကုသလဝိပါတ္ တို႔ ခ်ည္းသာတည္း၊ အကုသိုလ္ ကံႀကီးက ဖန္တီး လိုက္သည့္ အတြက္ အနိ႒ာရံု ကို ဣ႒ာရံု ထင္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္အားရ ေသာမနႆ ေဇာ ေတြ ေစာ ႏိုင္ၾကသည္၊ သခင္တို႔က ဖြဲ႔တုပ္၍ ေကာင္းျမတ္ေသာ အိပ္ရာေပၚ၌ တင္ထားအပ္ေသာ ဝက္ႀကီးသည္ စိတ္မသက္သာ ေအာ္ျမည္႐ွာ၏၊ သို႔ေသာ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အိပ္ရာ ကို ေတြ႔ထိရမူွမွာ ကုသလဝိပါတ္ သာတည္း၊ မ်ိဳးဇာတ္အလိုက္ အကုသိုလ္ ကံေၾကာင့္သာ သညာဝိပလႅာသ ျဖစ္လ်က္ ေဒါသ ေဒါမနႆ ေဇာ ေစာကာ ေအာ္ျမည္႐ွာေလသည္၊ ဤသို႔လ်ွင္ "ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံု အျဖစ္ကို ဝိပါတ္စိတ္ျဖင့္ ခြဲျခား ရမည္, ေဇာျဖင့္ မခြဲျခားရ" ဟု မိန္႔ဆိုအပ္ေသာ ေထရဝါဒ ကို အ႒ကထာ ဆရာလည္း ေထာက္ခံ ဖြင့္ျပေပသည္။
ထိုမွတစ္ပါး ဒြါရ ႏွင့္ စပ္သျဖင့္လည္း ဣ႒ အနိ႒ အခြဲ ကို မွတ္သင့္ေသး၏၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ့ _ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္း အေတြ႔ေကာင္းေသာ မစင္သည္ ကာယဒြါရ ၌ ဣ႒, စကၡဳဒြါရ ဃာနဒြါရ တို႔၌ အနိ႒ တည္း၊ ပတၱျမား ျဖင့္ ဦးေခါင္း ကို ေပါက္ခြဲရာ၌ ထို ပတၱျမား ကို ျမင္ရေသာ စကၡဳဒြါရ ၌ ဣ႒, အထိခံရေသာ ကာယဒြါရ၌ အနိ႒တည္း၊ အခ်ိဳ႕ဝတၳဳမ်ားကား ကာလ အလိုက္ ဣ႒ အနိ႒ ကြဲျပားေသး၏၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ့ _ မီးသည္ ခ်က္ျပဳတ္လိုရာအခါ ေဆာင္းအခါတို႔၌ ဣ႒ , ေႏြအခါ၌ အနိ႒ တည္း၊ ေရသည္ ေသာက္လိုရာအခါ ေႏြအခါတို႔၌ ဣ႒, ေဆာင္းအခါ၌ အနိ႒ တည္း၊ အခ်ိဳ႕ပန္း၌ အဆင္းသည္ ဣ႒, အနံကား အနိ႒ တည္း၊ဤသို႔ စသည္ျဖင့္ ဣ႒ အနိ႒ အျဖစ္ကို အလတ္စား ပုဂၢိဳလ္အားျဖင့္လည္းေကာင္း,
ဝိပါတ္စိတ္ အားျဖင့္ လည္းေကာင္း, ဒြါရ အားျဖင့္ လည္းေကာင္း, ကာလ အားျဖင့္ လည္းေကာင္း, အဆင္း အနံ႔ စေသာ အားျဖင့္ လည္းေကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ခြဲျခားရမည္။
[ေဆာင္] အလတ္တန္းစား, ပုဂိၢဳလ္မွန္းလ်က္, ဝိပါတ္ _ ဒြါရ, ခ်ိန္ကာလႏွင့္, ႐ူပ_ဂႏၶာ, ႏိူွင္းခ်င့္ကာျဖင့္, အနိ႒ာေလာ, ဣ႒ာေလာ, စစ္ေၾကာ ေတြ႔တိုင္းပင္။
သဘညဝ ပရိကပၸအခြဲ ။ ။ ဣ႒ အနိ႒ အာရံု ႏွစ္မ်ိဳး လံုးပင္ "သဘာဝ,ပရိကပၸ" ဟု ႏွစ္မ်ိဳး စီ ကြဲျပားျပန္၏၊ အလတ္တန္းစား ပုဂိၢဳလ္ ၌ ဝိပါတ္ ဒြါရ ကာလ စသည္တို႔ျဖင့္ ခြဲျပအပ္ခဲ့ေသာ အာရံုမ်ား သည္ သဘာဝ ဣ႒ာရံု သဘာဝ အနိ႒ာရံု မ်ားတည္း ၊ "ပင္ကိုယ္သေဘာအတိုင္း အလိုရိွထိုက္/ မရိွထိုက္ေသာ အာရံုမ်ား" ဟူလို၊ အထက္တန္း ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ သလိပ္ သည္းေျခ ေသြးေလေဖာက္ျပန္ေနေသာ ဂိလာန, အ႐ူး စသူတို႔က ဣ႒ာရံု ကို မလိုလားႏိုင္ၾက၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အစာအာဟာရကိုပင္ ဂိလာနစသူတို႔က အနိ႒ာရံု ဟုသာ ထင္မွတ္ၾကေလသည္၊ ထိုသူတို႔ ထင္မွတ္အပ္ေသာ ဣ႒ာရံု သည္ ပရိကပၸအနိ႒ာရံုမည္၏၊"သူတို႔၏ စိတ္အၾကံအားျဖင့္ အနိ႒ာရံု " ဟူလို၊ က်ီး လင္းတ စသည္တို႔ ႏွင့္ ယခင္ ဂိလာန အ႐ူးစသူတို႔သည္ မစင္,
+++++++++++++++++++++
သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ
စာ_၂၅၆
ေခြးေကာင္ပုပ္, မေကာင္းေသာ အစာ, အဝတ္စုတ္ စေသာ အနိ႒ာရံု ကို ဣ႒ာရံု ဟု ထင္မွားၾကျပန္၏။ ထို ထင္မွားအပ္ေသာ အနိ႒ာရံု မ်ားသည္ ပရိကပၸဣ႒ာရံု မည္၏၊ နတ္သမီး စေသာ အတိဣ႒ာရံုမ်ားကို ဘုန္းကံ နည္းပါးသူတို႔၌ အနိ႒ာရံု ထင္မွတ္လ်က္ မူးေမ့ေတြေဝျခင္း , ဘုရား႐ွင္ စေသာ အတိဣ႒ာရံု ကိုပင္ ဒိဠိ ဝိပလႅာသ ျဖစ္ေနၾကေသာ တိတၳိ စသူတို႔က အနိ႒ာရံု ဟု ထင္မွတ္ျခင္း စသည္တို႔လည္း ပရိကပၸအနိ႒ာရံုမ်ားပင္တည္း။
ဝိပါတ္အမွန္ ။ ။ ဝိပါတ္ စိတ္ တို႔၌ အာရံု အားေလ်ာ္စြာ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ ေဝဒနာ ယွဥ္ပံုျမဲသည္ကို "ဝိပါတ္အမွန္ " ဟု ေခၚ၍, ေဇာစိတ္တို႔၌ အာရံု အားေလ်ာ္စြာ ေဝဒနာ ယွဥ္ပံု မျမဲသည္ကို "ေဇာအျပန္" ဟု ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကသည္၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ့ = သဘာဝဣ႒ာရံု အတိဣ႒ာရံု မ်ားကို ေ႐ွးကုသိုလ္ ကံ ေၾကာင့္သာ ေတြ႔ၾကံဳရေသာေၾကာင့္ သဘာဝဣ႒ာရံု ႏွင့္ ေတြ႔ၾကံဳေသာအခါ ကုသလဝိပါတ္ ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ သႏၱီရဏ တဒါရံု မ်ားျဖစ္၍, သဘာဝအတိဣ႒ာရံုႏွင့္ ေတြ႔ၾကံဳေသာအခါ ကုသလဝိပါတ္ ေသာမနႆ သႏၱီရဏ တဒါရံု မ်ား ျဖစ္ၾက၏၊ သဘာဝအနိ႒ာရံုႏွင့္ ေတြ႔ၾကံဳေသာအခါ ၌ကား အကုသလဝိပါတ္ ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ သႏၱီရဏ တဒါရံု မ်ား ျဖစ္ၾကသည္၊ (ပဥၥဝိညာဏ္ သမၸဋိ စၦိဳင္း တို႔မွာ ေဝဒနာ အားျဖင့္ အကြဲအျပား မရိွ၊) ဤသို႔ ဝိပါတ္ စိတ္မ်ား၌ အာရံုအလိုက္ ေဝဒနာ ယွဥ္ပံု မွန္ေၾကာင္း ကို ရည္သန္၍ "ဝိပါတ္ အမွန္" ဟု ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကသည္၊ "သဗၺထာပိ ပေနတၳ အနိေ႒ ၊ေပ၊ ေသာမနႆသဟဂတာေနဝ"ဟူေသာ သျဂႋဳဟ္ ၌လည္း ဤအဓိပၸါယ္မ်ားပါဝင္သည္။
ေဇာအျပန္ ။ ။ သိတ္ေဖာက္ျပန္မူွဟူေသာ စိတၱဝိပလႅာသ, အမွတ္မွားမူွဟူေသာ သညာဝိပလႅာသ, အယူမွားမႉဟူေသာ ဒိဠိဝိပလႅာသ မကင္းၾကေသာ ပုထုဇဥ္ ႏွင့္ ေ႐ွ႕ ဝိပလႅာသ ႏွစ္မ်ိဳး မကင္းေသးေသာ ေသကၡပုဂၢိဳလ္တို႔ သႏၱာန္၌ ျဖစ္ေလ့ရိွေသာ ကုသိုလ္ေဇာ အကုသိုလ္ ေဇာ မ်ားသည္ တခါတရံ အာရံု အားေလ်ာ္စြာ အတိဣ႒ာရံု ၌ ေသာမနႆ ေဇာ ဣ႒မဇၥ်တၱာရံု၌ ဥေပကၡာေဇာ , အနိ႒ာရံု ၌ ေဒါသေဇာ ျဖစ္ေလ့ရိွ၏၊ တစ္ခါတစ္ရံ ၌ကား ထိုဝိပလႅာသတို႔ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း , အနိ႒ာရံု ကို ခင္မင္ႏွစ္သက္ဖို႔ရာ အကုသိုလ္ ကံ ပါလာေသာေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း , ဘုရားစေသာ အတိဣ႒ာရံု၌ တိတၳိ တို႔မွာ ေဒါသေဇာ ေစာၾကေလ၏၊ မစင္ ေခြးေကာင္ပုပ္ စေသာ အနိ႒ာရံု ၌ က်ီး လင္းတ တို႔မွာ ေသာမနႆ ေဇာ ေစာၾက၏၊ ထို ဘုရား စေသာ အတိဣ႒ာရံု ႏွင့္ အနိ႒ာရံု တို႔၌ပင္ အခ်ိဳ႕ စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနေသာ အ႐ူးစသူတို႔မွာ ဥေပကၡာ ေဇာ ေစာၾက၏၊ ဤသို႔လ်ွင္ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ေဇာတို႔၏ အာရံုသေဘာကို အခါခပ္သိမ္း မလိုက္ေရာဘဲ ေဝဒနာ ယွဥ္ပံု ဗေလာင္းဗလဲ ျဖစ္ဟန္ကို ရည္သန္၍ "ေဇာအျပန္ " ဟု ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကေလသည္။
++++++++++++++++++++++++-
mmoo
ဝီထိပိုင္း
********
စာ - ၂၅၂ ၂၅၃ ၂၅၄ ၂၅၅ ၂၅၆
သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ
စာ_ ၂၅၂
အမွာ ။ ။ "ဒြ တၱႎသ သုခ ပုည မွာ" စေသာ ဂါထာ တို႔၌ အၾကမ္းသ႐ုပ္ကို အေျချပဳ သျဂႋဳဟ္ ၌ ျပခဲ့ၿပီ၊ ယခု ျပအပ္လတၱံ႕သည့္ အတိုင္းလည္း အႏုစိတ္ ၍ မွတ္လ်ွင္ အပၸနာ ဝီထိ သြားကို မ်ားမ်ား ႀကီး နားလည္ဖြယ္ ရိွေသာေၾကာင့္ အႏုစိတ္ ၍ ခြဲျခားျပဦးအ့ံ။
ပုထုဇဥ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ေဇာေနာင္ အပၸနာ ေဇာ ။ ။ တိဟိတ္ ပုထုဇဥ္ အျဖစ္၌ မဟဂၢဳတ္ ကုသိုလ္ စ်ာန္ (၉) ပါးလံုးကို ရႏိုင္၏၊ ေသာတာပတၱိမဂ္ အက်ယ္ (၅) ပါးကို ရႏိုင္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ တိဟိတ္ ပုထုဇဥ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ (၄) ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး ေနာင္ မဟဂၢဳတ္ ကုသိုလ္ ေဇာ ၉ ,ေသာတာပတၱိမဂ္ ေဇာ (၅) , ေပါင္းစား (၁၄) ပါးေသာ အပၸနာ ေဇာ မ်ား ေစာခြင့္ရိွသည္ ၊ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ အားျဖင့္ ခြဲစိတ္ျပန္လ်ွင္ တိဟိတ္ ပုဂိၢဳလ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ေသာမနႆ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ ႏွစ္ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး ေနာင္ ပဌမစ်ာန္, ဒုတိယစ်ာန္, တတိယစ်ာန္, စတုတၳစ်ာန္ ဟူေသာ ႐ူပကုသိုလ္ စ်ာန္ (၄), ေသာတာပတၱိမဂ္ ကုသိုလ္ စ်ာန္ (၄). , ေပါင္း (၈) ပါးေသာ အပၸနာ ေဇာမ်ား ေစာခြင့္ရိွ၏၊ ထို ပုဂၢိဳလ္၏ မဟာကုသိုလ္ ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ ႏွစ္ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး ေနာင္ ႐ူပကုသိုလ္ ပဥၥမစ်ာန္ ၁ , အ႐ူပကုသိုလ္စ်ာန္ (၄) , ေသာတာပတၱိမဂ္ ပဥၥမစ်ာန္ (၁) , ေပါင္း (၆) ပါးေသာ အပၸနာ ေဇာမ်ား ေစာခြင့္ရိွ၏၊ [ပုထုဇဥ္ သႏၱာန္၌ ေသာတာပတၱိဖိုလ္စိတ္ ျဖစ္ခြင့္မရိွ၊ ေသာတာပတၱိမဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ၿပီးမွ ေသာတာပတၱိဖိုလ္ကို ရႏိုင္သည္။]
ေသာတာပန္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ေနာင္ အပၸနာ ။ ။ ေသာတာပတၱိဖလ႒ပုဂၢိဳလ္ အျဖစ္၌ မဟဂၢဳတ္ ကုသိုလ္ စ်ာန္ (၉) ပါးကို ရႏိုင္၏၊ ဖလသမာပတ္ ဝင္စားေသာအခါ ေသာတာပတၱိဖိုလ္ေဇာ (၅) ပါးလည္း ေစာႏိုင္၏၊ တိုးတက္၍ အားထုတ္ လ်ွင္ အထက္ သကဒါဂမ္မိမဂ္ေဇာ (၅) ပါး ကိုလည္း ရႏိုင္၏၊ [သကဒါဂါမိဖိုလ္ေဇာကိုကား ေသာတာပန္ဘဝ၌ မရ, သကဒါဂါမိမဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ၿပီးမွ ရသည္၊] ထို႔ေၾကာင့္ ေသာတာပတၱိဖလ႒ပုဂၢိဳလ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ (၄ )ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး ေနာင္ အပၸနာ ေဇာမ်ား (၁၉) ပါး ေစာႏိုင္ခြင့္ ရိွသည္။ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ အားျဖင့္ ခြဲစိတ္ျပန္လ်ွင္ ထို ပုဂိၢဳလ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ေသာမနႆ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ (၂) ပါးေနာင္ ေသာမနႆ သဟဂုတ္ ျဖစ္ေသာ ေအာက္႐ူပ ကုသိုလ္စ်ာန္ (၄) , ေသာတာပတၱိဖိုလ္စ်ာန္ (၄) , သကဒါဂါမိမဂ္စ်ာန္ (၄) , ေပါင္း (၁၂) ပါးေသာ အပၸနာ ေဇာမ်ား ေစာႏိုင္၏၊ ထို ပုဂၢိဳလ္၏ မဟာကုသိုလ္ ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ ႏွစ္ပါးေနာင္ ႐ူပကုသိုလ္ ပဥၥမ စ်ာန္ (၁) , အ႐ူပကုသိုလ္ (၄) , ေသာတာပတၱိဖိုလ္ ပဥၥမ စ်ာန္ (၁) , သကဒါဂါမိမဂ္ ပဥၥမစ်ာန္ (၁) , ေပါင္း (၇) ပါးေသာ အပၸနာ ေဇာမ်ား ေစာခြင့္ ရိွသည္။
---------------------------
တဒါရမဏနိယာမ
စာ_ ၂၅၃
သကဒါဂမ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ေနာင္ အပၸနာ ။ ။ သကဒါဂါမိဖလ႒ပုဂၢိဳလ္၏ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာမ်ား ေနာင္လည္း ဤနည္း အတိုင္း မဟဂၢဳတ္ ကုသိုလ္ စ်ာန္ (၉) ပါး, သမာပတ္ ဝင္စားသည့္အခါ သကဒါဂါမိဖိုလ္ေဇာ (၅) , အထက္မဂ္ကို ရသည့္အခါ အနာဂါမိမဂ္ေဇာ (၅) , ေပါင္း (၁၉) ပါး ေစာႏိုင္၏၊ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ အားျဖင့္ လည္း ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ပါ။
အနာဂါမ္ ၏ မဟာကုသိုလ္ ေနာင္ အပၸနာ ။ ။ အနာဂါမိဖလ႒ပုဂၢိဳလ္၏ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာမ်ား ေနာင္လည္း ဤနည္း အတိုင္းပင္ မဟဂၢဳတ္ ကုသိုလ္ စ်ာန္ (၉) ပါး, သမာပတ္ ဝင္စားေသာအခါ အနာဂါမိဖိုလ္ေဇာ (၅) , အထက္မဂ္ကို ရေသာအခါ အရဟတၱမဂ္ ေဇာ (၅) , ေပါင္း (၁၉) ပါး ေစာႏိုင္၏၊ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ အားျဖင့္ ခြဲျခား စိတ္ျဖာပါ။
ရဟႏၱာ ၏ မဟာႀကိယာ ေနာင္ အပၸနာ ။ ။ ရဟႏၱာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ၏ သႏၱာန္၌ မဟဂၢဳတ္ ႀကိယာစ်ာန္ (၉) ပါး ျဖစ္ႏိုင္၏၊ ဖလသမာပတ္ ဝင္စားေသာအခါ အရဟတၱဖိုလ္ေဇာ (၅) ပါးတြင္ ထိုက္သင့္သလို တစ္ပါးပါး ျဖစ္၏၊ အထက္မဂ္ကိုကား တိုးတက္ ရဖြယ္မရိွၿပီ၊မိမိ ရအပ္ၿပီးေသာ မဂ္လည္း စိတၱကၡဏ တစ္ခ်က္ျဖင့္ ဆိုင္ရာကိစၥအားလံုး ၿပီးဆံုး ေစခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထပ္မံ၍ ျဖစ္ခြင့္မရိွ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ရဟႏၱာ ၏ မဟာႀကိယာ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ (၄) ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး ေနာင္ မဟဂၢဳတ္ ႀကိယာ (၉) ပါးႏွင့္ အရဟတၱဖိုလ္ေဇာ (၅) ပါး ေပါင္း (၁၄) ပါးသာ ေစာခြင့္ ရိွ၏၊ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ အားျဖင့္ ခြဲစိတ္ျပန္လ်ွင္
မဟာႀကိယာ ေသာမနႆ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ (၂ )ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး ေနာင္ ပဌမစ်ာန္ ဒုတိယစ်ာန္ တတိယစ်ာန္ စတုတၳစ်ာန္ ျဖစ္ေသာ ႐ူပႀကိယာစ်ာန္ (၄) , အရဟတၱဖိုလ္ေဇာ (၄) , ေပါင္း (၈) ပါးသာေစာခြင့္ရိွ၏၊ ဥေပကၡာ ဉာဏသမၸယုတ္ ေနာက္၌ကား ႐ူပႀကိယာပဥၥမစ်ာန္ (၁) , အ႐ူပႀကိယာစ်ာန္ (၄) , အရဟတၱဖိုလ္ ပဥၥမစ်ာန္ (၁) , ေပါင္း (၆) ပါးေသာ အပၸနာ ေဇာမ်ား ေစာခြင့္ ရိွသည္။
~~~~~~~~
တဒါရမဏနိယာမ
**************
သဗၺထာပိ ပေနတၳ အနိေ႒ အာရမေဏ အကုသလဝိပါကာေနဝ ပဥၥဝိညာဏသမၸဋိစၦနသႏၱီရဏတဒါရမနာနိ၊ ဣေ႒ ကုသလဝိပါကာနိ၊ အတိဣေ႒ ပန ေသာမနႆ သဟဂတာေနဝ သႏၱီရဏတဒါရမဏာနိ။
အမွာ ။ ။ "သဗၺထာပိ ပေနတၳ " ဟု အခ်ိဳ႕စာရိွ၏၊ ေ႐ွးဋီကာတို႔၌ "သဗၺတၳာပီတိ ပဥၥဒြါရ မေနာဒြါေရပိ" ဟု ဖြင့္၏၊ ထို ဋီကာတို႔ အလို ပေနတၳ ဟု ရိွပံုမရ, "သဗၺထၳာပိ ပန အနိေ႒" ဟု ရိွဟန္ တူသည္။ "ပေနတၳ " ဟု ရိွလ်ွင္ သဗၺထာပိ ဟုသာ
++++++++++++++++++++++++
သၿဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ
စာ_ ၂၅၄
ရိွထိုက္ေသာေၾကာင့္ "ဧတၳ _ ဤပဥၥဒြါရ၌၊ သဗၺထာပိ _ အတိမဟႏၱ မဟႏၱစေသာ အလံုးစံု ေသာ အျပား အားျဖင့္ လည္း" ဟု အေျချပဳ၌ အနက္ေပးခဲ့ပါသည္။
ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံု ။ ။ ပဥၥဝိညာဏ္အစ တဒါရံု အဆံုးရိွေသာ ဝိပါတ္ စိတ္မ်ား၏ ကုသလဝိပါတ္ ျဖစ္ရျခင္း , အကုသလဝိပါတ္ ျဖစ္ရျခင္း, ေသာမနႆ ႏွင့္ ယွဥ္ရျခင့း, ဥေပကၡာ ႏွင့္ ယွဥ္ရျခင္း တို႔မွာ ဣ႒ အတိဣ႒ အနိ႒ာရံု မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္၍ ျဖစ္ၾကရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေတြ႔ျမင္သမ်ွ အာရံုတို႔၌ ဣ႒ာရံု ပဲ အနိ႒ာရံု ပဲဟု ကြဲကြဲျပားျပား ခြဲျခား ႏိုင္ဖို႔ ေ႐ွးဦးစြာ အေရးႀကီး၏၊ ထိုသို႔ ခြဲျခားရာ၌ "ဣ႒ာနိ႒ာရမဏံ ပန ပါဋိေယကၠံ ဝိဘတၱံ အတၳီတိ၊ ကႆ ဝေသန ဝိဘတၱံတိ၊ မဇၥ်ိမကသတၱႆ" ဟု ခႏၶဝိဘဂၤ႒ကထာ၌ ဆို၏၊ ဆိုလိုရင္းကား _"ျပည့္႐ွင္မင္းစေသာ အထက္တန္း လူ (နတ္)တို႔သည္ ႐ိုး႐ိုး ထမင္း ဟင္းလ်ာ စသည္ကိုပင္ (ဣ႒ျဖစ္ပါလ်က္) မႏွစ္သက္ႏိုင္ၾက၊ အလြန္ေအာက္က်ေသာလူ (တိရစၧာန္ )တို႔ကား ထမင္းသိုး ဟင္းပုပ္မ်ားကိုပင္ (အနိ႒မွန္ပါလ်က္) ဣ႒ ထင္ေနၾက၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဣ႒ အနိ႒အာရံုကို အလတ္တန္းစား လူအမ်ား၏ အလိုအားျဖင့္ ခြဲျခား ရမည္ဟု ဆိုလိုသည္၊
ထို႔ေၾကာင့္ အလတ္တန္းစား လူတို႔၏ အလိုအားျဖင့္ ေကာင္းေသာ ႐ူပ, သဒၵ, စသည့္ အာရံုမ်ား သည္ ဣ႒တည္း၊ ေတြ႔ၾကံဳခဲလွေသာ ဘုရား႐ွင္ ၏ အဆင္းေတာ္ အသံေတာ္ စသည္ႏွင့္ ေယာက်ၤား မိန္းမတို႔ ၏ အလြန္ ေကာင္းေသာ အဆင္း အသံ စသည္ကား အတိဣ႒ တည္း၊ က်င္ႀကီး က်င္ငယ္ အေလာင္းေကာင္ႏွင့္ မေကာင္းဆိုး၀ါး ေသာ အသံ အနံ႔ အရးာ အေတြ႔တို႔သည္ အနိ႒တည္းဟု ခြဲျခား ရာ၏၊ [ဣစၦိတဗၺံ _ အလိုရိွထိုက္ ႐ွာမွီးထိုက္၏၊ ဣတိ _ ထို႔ေၾကာင့္ ၊
ဣ႒ံ _ မည္၏၊ န+ဣ႒ံ အနိ႒ံ_ ဣ႒မဟုတ္, (ဣ႒၏ ေျပာင္းျပန္ )။]
ေထရဝါဒ ။ ။ ျပခဲ့ေသာ ဣ႒ အနိ႒ အခြဲ သည္ အ႒ကထာလာ သမာနဝါဒတည္း၊ တိပိဋက စူဠာဘယေထရ္ကား "ဣ႒ာနိ႒ံ နာမ ဝိပါကဝေသေနဝ ပရိစၦိႏၷံ" ဟု ဆို၏၊ ဆိုလိုရင္းကား _ ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံု ျဖစ္ေၾကာင္း ကို ဝိပါတ္စိတ္ျဖင့္ ပိုင္းျခား ရမည္၊ ဣ႒ာရံု ႏွင့္ေတြ႔လ်ွင္ (ေဇာမွာ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ ေဒါမနႆ ေစာခ်င္ရာ ေစာပါေစ ) ပဥၥဝိညာဏ္ စေသာ ဝိပါတ္စိတ္မွာ ဧကန္ ကုသလဝိပါတ္ သာတည္း၊ အနိ႒ာရံု ႏွင့္ ေတြ႔လ်ွင္ အကုသလဝိပါတ္ သာတည္း၊ တိတၳိတို႔သည္ ဘုရား တရား သံဃာ ႏွင့္ မဟာေစတီစသည္ကို ျမင္ရ ၾကားရလ်ွင္ မ်က္စိ ႏွင့္ နားကို ပိတ္လ်က္ ေဒါသ ထြက္ၾက၏၊ သို႔ရာဝယ္ ထို အတိဣ႒ာရံုျဖစ္ေသာ ဘုရား စသည္ကို ျမင္ရ ၾကားရျခင္းသည္ ေ႐ွးကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ျဖစ္ရကား ကုသလဝိပါတ္ စိတ္မ်ား ျဖစ္၏၊ ဒိ႒ိဝိပၸလႅာသေၾကာင့္သာ အတိဣ႒ာရံုကို အနိ႒ာရံု ထင္လ်က္ ေဒါသေဇာ ေစာၾက႐ွာေလသည္။
+++++++++++++++++++++
ဣ႒ အနိ႒ အခြဲ
စာ_ ၂၅၅
ထို႔ျပင္ ရြာဝက္တို႔သည္ မစင္နံရလ်ွင္ အလြန္ ေပ်ာ္ရႊၾက၏၊ သို့ေသာ္ မစင္ကို ျမင္ရ နံရ စားရ ေတြ႔ထိရမူွတို႔မွာ အကုသလဝိပါတ္ တို႔ ခ်ည္းသာတည္း၊ အကုသိုလ္ ကံႀကီးက ဖန္တီး လိုက္သည့္ အတြက္ အနိ႒ာရံု ကို ဣ႒ာရံု ထင္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္အားရ ေသာမနႆ ေဇာ ေတြ ေစာ ႏိုင္ၾကသည္၊ သခင္တို႔က ဖြဲ႔တုပ္၍ ေကာင္းျမတ္ေသာ အိပ္ရာေပၚ၌ တင္ထားအပ္ေသာ ဝက္ႀကီးသည္ စိတ္မသက္သာ ေအာ္ျမည္႐ွာ၏၊ သို႔ေသာ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အိပ္ရာ ကို ေတြ႔ထိရမူွမွာ ကုသလဝိပါတ္ သာတည္း၊ မ်ိဳးဇာတ္အလိုက္ အကုသိုလ္ ကံေၾကာင့္သာ သညာဝိပလႅာသ ျဖစ္လ်က္ ေဒါသ ေဒါမနႆ ေဇာ ေစာကာ ေအာ္ျမည္႐ွာေလသည္၊ ဤသို႔လ်ွင္ "ဣ႒ာရံု အနိ႒ာရံု အျဖစ္ကို ဝိပါတ္စိတ္ျဖင့္ ခြဲျခား ရမည္, ေဇာျဖင့္ မခြဲျခားရ" ဟု မိန္႔ဆိုအပ္ေသာ ေထရဝါဒ ကို အ႒ကထာ ဆရာလည္း ေထာက္ခံ ဖြင့္ျပေပသည္။
ထိုမွတစ္ပါး ဒြါရ ႏွင့္ စပ္သျဖင့္လည္း ဣ႒ အနိ႒ အခြဲ ကို မွတ္သင့္ေသး၏၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ့ _ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္း အေတြ႔ေကာင္းေသာ မစင္သည္ ကာယဒြါရ ၌ ဣ႒, စကၡဳဒြါရ ဃာနဒြါရ တို႔၌ အနိ႒ တည္း၊ ပတၱျမား ျဖင့္ ဦးေခါင္း ကို ေပါက္ခြဲရာ၌ ထို ပတၱျမား ကို ျမင္ရေသာ စကၡဳဒြါရ ၌ ဣ႒, အထိခံရေသာ ကာယဒြါရ၌ အနိ႒တည္း၊ အခ်ိဳ႕ဝတၳဳမ်ားကား ကာလ အလိုက္ ဣ႒ အနိ႒ ကြဲျပားေသး၏၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ့ _ မီးသည္ ခ်က္ျပဳတ္လိုရာအခါ ေဆာင္းအခါတို႔၌ ဣ႒ , ေႏြအခါ၌ အနိ႒ တည္း၊ ေရသည္ ေသာက္လိုရာအခါ ေႏြအခါတို႔၌ ဣ႒, ေဆာင္းအခါ၌ အနိ႒ တည္း၊ အခ်ိဳ႕ပန္း၌ အဆင္းသည္ ဣ႒, အနံကား အနိ႒ တည္း၊ဤသို႔ စသည္ျဖင့္ ဣ႒ အနိ႒ အျဖစ္ကို အလတ္စား ပုဂၢိဳလ္အားျဖင့္လည္းေကာင္း,
ဝိပါတ္စိတ္ အားျဖင့္ လည္းေကာင္း, ဒြါရ အားျဖင့္ လည္းေကာင္း, ကာလ အားျဖင့္ လည္းေကာင္း, အဆင္း အနံ႔ စေသာ အားျဖင့္ လည္းေကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ခြဲျခားရမည္။
[ေဆာင္] အလတ္တန္းစား, ပုဂိၢဳလ္မွန္းလ်က္, ဝိပါတ္ _ ဒြါရ, ခ်ိန္ကာလႏွင့္, ႐ူပ_ဂႏၶာ, ႏိူွင္းခ်င့္ကာျဖင့္, အနိ႒ာေလာ, ဣ႒ာေလာ, စစ္ေၾကာ ေတြ႔တိုင္းပင္။
သဘညဝ ပရိကပၸအခြဲ ။ ။ ဣ႒ အနိ႒ အာရံု ႏွစ္မ်ိဳး လံုးပင္ "သဘာဝ,ပရိကပၸ" ဟု ႏွစ္မ်ိဳး စီ ကြဲျပားျပန္၏၊ အလတ္တန္းစား ပုဂိၢဳလ္ ၌ ဝိပါတ္ ဒြါရ ကာလ စသည္တို႔ျဖင့္ ခြဲျပအပ္ခဲ့ေသာ အာရံုမ်ား သည္ သဘာဝ ဣ႒ာရံု သဘာဝ အနိ႒ာရံု မ်ားတည္း ၊ "ပင္ကိုယ္သေဘာအတိုင္း အလိုရိွထိုက္/ မရိွထိုက္ေသာ အာရံုမ်ား" ဟူလို၊ အထက္တန္း ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ သလိပ္ သည္းေျခ ေသြးေလေဖာက္ျပန္ေနေသာ ဂိလာန, အ႐ူး စသူတို႔က ဣ႒ာရံု ကို မလိုလားႏိုင္ၾက၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အစာအာဟာရကိုပင္ ဂိလာနစသူတို႔က အနိ႒ာရံု ဟုသာ ထင္မွတ္ၾကေလသည္၊ ထိုသူတို႔ ထင္မွတ္အပ္ေသာ ဣ႒ာရံု သည္ ပရိကပၸအနိ႒ာရံုမည္၏၊"သူတို႔၏ စိတ္အၾကံအားျဖင့္ အနိ႒ာရံု " ဟူလို၊ က်ီး လင္းတ စသည္တို႔ ႏွင့္ ယခင္ ဂိလာန အ႐ူးစသူတို႔သည္ မစင္,
+++++++++++++++++++++
သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ
စာ_၂၅၆
ေခြးေကာင္ပုပ္, မေကာင္းေသာ အစာ, အဝတ္စုတ္ စေသာ အနိ႒ာရံု ကို ဣ႒ာရံု ဟု ထင္မွားၾကျပန္၏။ ထို ထင္မွားအပ္ေသာ အနိ႒ာရံု မ်ားသည္ ပရိကပၸဣ႒ာရံု မည္၏၊ နတ္သမီး စေသာ အတိဣ႒ာရံုမ်ားကို ဘုန္းကံ နည္းပါးသူတို႔၌ အနိ႒ာရံု ထင္မွတ္လ်က္ မူးေမ့ေတြေဝျခင္း , ဘုရား႐ွင္ စေသာ အတိဣ႒ာရံု ကိုပင္ ဒိဠိ ဝိပလႅာသ ျဖစ္ေနၾကေသာ တိတၳိ စသူတို႔က အနိ႒ာရံု ဟု ထင္မွတ္ျခင္း စသည္တို႔လည္း ပရိကပၸအနိ႒ာရံုမ်ားပင္တည္း။
ဝိပါတ္အမွန္ ။ ။ ဝိပါတ္ စိတ္ တို႔၌ အာရံု အားေလ်ာ္စြာ ေသာမနႆ ဥေပကၡာ ေဝဒနာ ယွဥ္ပံုျမဲသည္ကို "ဝိပါတ္အမွန္ " ဟု ေခၚ၍, ေဇာစိတ္တို႔၌ အာရံု အားေလ်ာ္စြာ ေဝဒနာ ယွဥ္ပံု မျမဲသည္ကို "ေဇာအျပန္" ဟု ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကသည္၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ့ = သဘာဝဣ႒ာရံု အတိဣ႒ာရံု မ်ားကို ေ႐ွးကုသိုလ္ ကံ ေၾကာင့္သာ ေတြ႔ၾကံဳရေသာေၾကာင့္ သဘာဝဣ႒ာရံု ႏွင့္ ေတြ႔ၾကံဳေသာအခါ ကုသလဝိပါတ္ ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ သႏၱီရဏ တဒါရံု မ်ားျဖစ္၍, သဘာဝအတိဣ႒ာရံုႏွင့္ ေတြ႔ၾကံဳေသာအခါ ကုသလဝိပါတ္ ေသာမနႆ သႏၱီရဏ တဒါရံု မ်ား ျဖစ္ၾက၏၊ သဘာဝအနိ႒ာရံုႏွင့္ ေတြ႔ၾကံဳေသာအခါ ၌ကား အကုသလဝိပါတ္ ဥေပကၡာ သဟဂုတ္ သႏၱီရဏ တဒါရံု မ်ား ျဖစ္ၾကသည္၊ (ပဥၥဝိညာဏ္ သမၸဋိ စၦိဳင္း တို႔မွာ ေဝဒနာ အားျဖင့္ အကြဲအျပား မရိွ၊) ဤသို႔ ဝိပါတ္ စိတ္မ်ား၌ အာရံုအလိုက္ ေဝဒနာ ယွဥ္ပံု မွန္ေၾကာင္း ကို ရည္သန္၍ "ဝိပါတ္ အမွန္" ဟု ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကသည္၊ "သဗၺထာပိ ပေနတၳ အနိေ႒ ၊ေပ၊ ေသာမနႆသဟဂတာေနဝ"ဟူေသာ သျဂႋဳဟ္ ၌လည္း ဤအဓိပၸါယ္မ်ားပါဝင္သည္။
ေဇာအျပန္ ။ ။ သိတ္ေဖာက္ျပန္မူွဟူေသာ စိတၱဝိပလႅာသ, အမွတ္မွားမူွဟူေသာ သညာဝိပလႅာသ, အယူမွားမႉဟူေသာ ဒိဠိဝိပလႅာသ မကင္းၾကေသာ ပုထုဇဥ္ ႏွင့္ ေ႐ွ႕ ဝိပလႅာသ ႏွစ္မ်ိဳး မကင္းေသးေသာ ေသကၡပုဂၢိဳလ္တို႔ သႏၱာန္၌ ျဖစ္ေလ့ရိွေသာ ကုသိုလ္ေဇာ အကုသိုလ္ ေဇာ မ်ားသည္ တခါတရံ အာရံု အားေလ်ာ္စြာ အတိဣ႒ာရံု ၌ ေသာမနႆ ေဇာ ဣ႒မဇၥ်တၱာရံု၌ ဥေပကၡာေဇာ , အနိ႒ာရံု ၌ ေဒါသေဇာ ျဖစ္ေလ့ရိွ၏၊ တစ္ခါတစ္ရံ ၌ကား ထိုဝိပလႅာသတို႔ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း , အနိ႒ာရံု ကို ခင္မင္ႏွစ္သက္ဖို႔ရာ အကုသိုလ္ ကံ ပါလာေသာေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း , ဘုရားစေသာ အတိဣ႒ာရံု၌ တိတၳိ တို႔မွာ ေဒါသေဇာ ေစာၾကေလ၏၊ မစင္ ေခြးေကာင္ပုပ္ စေသာ အနိ႒ာရံု ၌ က်ီး လင္းတ တို႔မွာ ေသာမနႆ ေဇာ ေစာၾက၏၊ ထို ဘုရား စေသာ အတိဣ႒ာရံု ႏွင့္ အနိ႒ာရံု တို႔၌ပင္ အခ်ိဳ႕ စိတ္ေဖာက္ျပန္ေနေသာ အ႐ူးစသူတို႔မွာ ဥေပကၡာ ေဇာ ေစာၾက၏၊ ဤသို႔လ်ွင္ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ေဇာတို႔၏ အာရံုသေဘာကို အခါခပ္သိမ္း မလိုက္ေရာဘဲ ေဝဒနာ ယွဥ္ပံု ဗေလာင္းဗလဲ ျဖစ္ဟန္ကို ရည္သန္၍ "ေဇာအျပန္ " ဟု ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကေလသည္။
++++++++++++++++++++++++-
mmoo
ဝီထိပိုင္း .....
စာ ၂၄၈ ၂၄၉. ၂၅၀ ၂၅၁ ၂၅၂
သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ
စာ_ ၂၄၈
ယထာရဟံ စတုတၳံ ဝါ ပဥၥမံ ဝါ ယထာဘိနီိဟာရဝေသန ယံကိဥၥိ ။ ။ ယခင္ ဥပစာရ သမာဓိ ေဇာ မ်ားက ၃ ႀကိမ္ ေစာခဲ့လ်ွင္ အပၸနာ သမာဓိ ေဇာ က ၄ ႀကိမ္ေျမာက္မွာ ေစာရမည္၊ ယခင္ ဥပစာရ သမာဓိ ေဇာက ၄ ႀကိမ္ ေစာခဲ့လ်ွင္ ဤ အပၸနာ သမာဓိ ေဇာက ၅ ႀကိမ္ေျမာက္မွာ ေသာရမည္၊ ဤသို႔ ထိုက္သင့္သလို ေစာခြင့္ရိွသည္ ဟူလို၊ အပၸနာ ေဇာ ၂၆ ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး ေစာရာ၌ ယထာဘိနီိဟာရ ၏ အစြမ္းျဖင့္ ေစာၾကသည္၊ စ်ာန္ရေအာင္ အားထုတ္ သူသည္ မိမိ၏ သမထဘာဝနာစိတ္ကုိ စ်ာန္သို႔ ေ႐ွး႐ူွေဆာင္၏၊ စ်ာန္အမ်ားတြင္လည္း ပဌမစ်ာန္ ရေအာင္ အားထုတ္ သူက မိမိ၏ သမထဘာဝနာစိတ္က ို ပဌမစ်ာန္ စိတ္သို႔ ေ႐ွး႐ူွေဆာင္၏၊ ဒုတိယစ်ာန္ စသည္ကို အားထုတ္ သူကလည္း မိမိ၏ သမထဘာဝနာစိတ္ကို ဒုတိယစ်ာန္ သို႔ ေ႐ွး႐ူွေဆာင္၏၊ မဂ္ဖိုလ္ ရေအာင္ အားထုတ္ သူကလည္း မိမိ၏ ဝိပႆနာ ဘာဝနာ စိတ္ကို မဂ္ဖိုလ္ သို႔ (မဂ္ဖိုလ္ အမ်ားတြင္လည္း မိမိအားထုတ္ေသာ မဂ္ဖိုလ္ သို႔) ေ႐ွး႐ူွေဆာင္၏_ ဟူလို၊ [အဘိနီဟရဏံ အဘိနီဟာေရာ (စိတ္ကို ေ႐ွး႐ူွေဆာင္ျခင္း) ေယာ ေယာ အဘိနီဟာေရာ ယထာဘိနီိဟာရံ(အၾကင္ အၾကင္သို႔ေသာ ေ႐ွး႐ူွေဆာင္ျခင္း) တစ္နည္း _ အဘိနီဟာရႆ အႏု႐ူပံ ယထာဘိနီိဟာရံ (ေ႐ွး႐ူွေဆာင္ျခင္းအား ေလ်ာ္သည္၊) ယထာဘိနီိဟာရံ + ဝေသာ ယထာဘိနီိဟာရဝေသာ (အၾကင္ အၾကင္ သို႔ေသာ စိတ္ကိုေ႐ွး႐ူွ ေဆာင္ျခင္း၏ အစြမ္း၊ ဝါ _ စိတ္ကို ေ႐ွး႐ူွေဆာင္ျခင္းအား ေလ်ာ္သည္၏ အစြမ္း။)]
တေတာ ပရံ အပၸနာဝသာေန ဘဝဂၤပါေတာဝ ။ ။ အပၸနာ ဝသာေနကို မထည့္ဘဲ "တေတာ ပရံ ဘဝဂၤပါေတာဝ " ေလာက္တြင္ ဆိုက "ထို (၄) ႀကိမ္ေျမာက္ (၅) ႀကိမ္ေျမာက္မွာ အပၸနာ ေဇာ (၁) ႀကိမ္ ျဖစ္ၿပီးေနာက္ ဘဝင္က်ေတာ့သည္" ဟု ယူမွားမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ အပၸနာဝသာေနဟု ထည့္ရသည္၊ (၄) ႀကိမ္ေျမာက္ (၅) ႀကိမ္ေျမာက္ မွာ အပၸနာ ေဇာ စ၍ ေစာ၏။ ထိုအပၸနာေဇာကား (ဇဝန နိယာမ အတိုင္း) တခ်ိဳ႕ဝီထိ၌ (၁) ႀကိမ္, တခ်ိဳ႕ဝီထိ၌ (၂) ႀကိမ္ (၃) ႀကိမ္ က စ၍ ေန႔ေရာ ညဥ့္ပါ ရက္ေပါင္း အေတာ္ၾကာေအာင္ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ "ထိုျဖစ္ခြင့္ရိွသမ်ွ အပၸနာ ေဇာ ဆံုးမွသာ ဘဝင္က်သည"္ ဟူလို၊ "တထာ တဒါရမဏုပၸါေဒါ စ" ပါဌ္ျဖင့္ အပၸနာ ဇဝနဝါရ၌ တဒါရံု မျဖစ္ေၾကာင္းကို ဆိုခဲ့ၿပီး ျဖစ္၍၊ "ဘဝဂၤပါေတာဝ" ၌ ဧဝ သဒၵါ ျဖင့္ တဒါရံု မျဖစ္ေၾကာင္းကို ကန္႔ဖြယ္ မလို၊ ေကစိဆရာတို႔က "ေဇာ (၇) ႀကိမ္ မျပည့္ေသးလ်ွင္ အပၸနာ ေဇာေနာင္ (၇) ႀကိမ္ျပည့္ေအာင္ ကာမေဇာ ဆက္၍ ေစာ၏၊" ဟု ယူလိုၾကသတဲ့၊ ထိုအယူဝါဒကို ပယ္၍ "အပၸနာ ဝသာေန ဘဝဂၤပါေတာဝ" ဟု ဧဝ သဒၵါ ကို မိန္႔သည္။ "အပၸနာ ေဇာ အဆံုး၌ ကာမေဇာ တစ္စံုတစ္ခု မ်ွ မေစာေတာ့ပဲ ဘဝင္သာ က်ေတာ့သည္ "ဟူလို။
=======================
အပၸနာေဇာဝါရ
စာ _ ၂၄၉
ပရိကမၼ ။ ။ ပရိကေရာတိ အပၸနံ အဘိသခၤေရာတီတိ ပရိကမၼံ၊ ယံ စိတၱံ _ အၾကင္စိတ္သည္၊ ပရိကေရာတိ အပၸနံ အဘိသခၤေရာတိ _ အပၸနာ ကို ျပဳစီမံတက္၏၊ ဣတိ _ ထို႔ေၾကာင့္ ၊ တံ စိတၱံ _ ထိုစိတ္သည္၊ ပရိကမၼံ _ ပရိကံမည္၏၊ "အပၸနာ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ျပဳတက္ေသာစိတ္" ဟူလို။
ဥပစာရ ။ ။ သမီေပ _ အပၸနာ ၏ အနီး၌ ၊ စရတီတိ _ ျဖစ္တက္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္၊ ဥပစာေရာ _ ဥပစာရ မည္၏၊ " အိမ္ဥပစာ ေက်ာင္းဥပစာသည္ အိမ္ေက်ာင္းတို႔ႏွင့္ တဆက္တည္း ဆက္ေနသည္ မဟုတ္၊ အိမ္ေက်ာင္းတို႔၏ အနီးအပါးေလာက္မွာ တည္ရိွသကဲ့သို႔ , ထို႔အတူ အပၸနာ ႏွင့္ တဆက္တည္း ဆက္ေနေသာ ေဂါၾတဘု ကို "ဥပစာ" ဟု မေခၚရ , အပၸနာ ေဇာ၏ အနီးအပါး (ေဂါၾတဘု ၏ ေ႐ွ႕ နားက) စိတ္မ်ားကို သာ "ဥပစာ" ဟု ေခၚရသည္။ [အနစၥာသေႏၷာပိ ဟိ နာတိဒူရဂၢဝတၱိသမီပစာရီ နာမ ေဟါတိ၊_မဟာဋီကာ ]
အႏုေလာမ ။ ။ ေ႐ွးေ႐ွး ပရိကံတို႔၏ ကိစၥကိုလည္း ဆက္လက္၍ ရြက္ေဆာင္တက္, ထိုကိစၥအတြက္ အပၸနာ ကိုလည္း ေပၚလာေစတက္၍ ေ႐ွးေ႐ွးပရိကံႏွင့္ ေနာက္ အပၸနာ အား ေလ်ာ္ေသာေၾကာင့္ "ပုဗၺာပရာနံ အႏုေလာေမတိ" ဟူေသာ ဝစနတ္အရ အႏုေလာမ မည္၏၊ ပုဗၺာပရာနံ _ ေ႐ွးေ႐ွးပရိကံႏွင့္ေနာက္ေနာက္ အပၸနာ တို႔အား ၊ အႏုေလာေမတိ _ ေလ်ာ္စြာ ျဖစ္တက္၏၊ ဣတိ_ထို႔ေၾကာင့္ ၊ အႏုေလာမံ _ အႏုေလာမ မည္၏၊ ေ႐ွးေ႐ွးပရိကံဟူရာ၌ အပၸနာ ဝီထိတြင္းက ပရိကံ ကို ဆိုလိုသည္ မဟုတ္ပါ၊ အပၸနာ ဝီထိ မေရာက္မီ ေ႐ွးေ႐ွး ဝီထိတြင္းတုန္းက ျဖစ္သမ်ွ ေဇာ တို႔ကိုလည္း အပၸနာ ေပၚလာေအာင္ စီမံေပးၾကသည္ ျဖစ္၍ ပရိကံ ဟုပင္ ေခၚဆိုရသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဝိသုဒၶိမဂ္၌ _"ဣေတာ ပုေဗၺ ပရိကမၼာနံ ဥပရိ
အပၸနာယ စ အႏုေလာမေတာ အႏုေလာမာနီတိ ဝုစၥႏၱိ" ဟု ဖြင့္ၿပီးလ်ွင္, မဟာဋီကာ ၌ _ဣေတာ ပုေဗၺ ပရိကမၼာနံတိ နာနာဝဇၨနဝီထိယံ ပရိကမၼာနံ " ဟု ဖြင့္သည္၊ [ေဂါၾတဘု ေခၚပံုကို ကမၼဠာန္း ပိုင္း၌ တိုက္ရိုက္ ေတြ႔ရလတၱံ႕။
အပၸနာဘိသခၤါရတၱာ, သမီပစာရဘာဝေတာ၊
ပုဗၺာပရာႏုေလာမတၱာ, ကာမေဂါတၱာဒိဘီဘဝါ၊
ပရိကေမၼာပစာရာႏု_ ေလာမေဂါၾတဘုနာမကာ။
အပၸနာဘိသခၤါရတၱာ_ အပၸနာ ျဖစ္ဖို႔ရန္ ျပဳစီမံတက္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္၊ လည္းေကာင္း ၊ သမီပစာရဘာဝေတာ _ အပၸနာ၏ အနီး ဥပစာ၌ ျဖစ္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ၊ ပုဗၺာပရာႏုေလာမတၱာ_ ေ႐ွးေ႐ွးပရိကံ, ေနာက္ေနာက္ အပၸနာ ေဇာအား ေလ်ာ္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ၊ ကာမေဂါတၱာဒိဘီဘဝါ _ ကာမအႏြယ္ ပုထုဇဥ္ အႏြယ္ကို လြမ္းမိုးျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ပရိကေမၼာပစာရာႏုေလာမေဂါၾတဘုနာမကာ _ ပရိကံ ဥပစာ အႏုလံု ေဂါၾတဘု ဟူေသာ အမည္ ရိွၾကကုန္၏၊၊
========================
သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ
စာ _ ၂၅၀
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဤျပအပ္ေသာ ဝစနတၳ အရ ထိုစိတ္ (၄) မ်ိဳးတြင္ ပဌမစိတ္ကို ပရိကံ ဥပစာ အႏုလံု ဟု နာမည္ (၃) မ်ိဳး ေခၚႏိုင္၏၊ ဒုတိယ တတိယ စိတ္မ်ားကို လည္း နာမည္ (၃) မ်ိဳးလံုးပင္ ေခၚႏိုင္၏၊ သို႔ေသာ္ နာမည္ျခင္း မေရာယွက္ေစလိုေသာေၾကာင့္ ျပၿပီး နာမည္ ကို ထပ္မျပဘဲ ပဌမစိတ္ကို ပရိကံ, ဒုတိယစိတ္ကို ဥပစာ, တတိယစိတ္ကို အႏုလံု ဟု ဆိုသည္၊ စတုတၳစိတ္ကိုကား ေဂါၾတဘု ဟုသာ ေခၚဆိုႏိုင္၏၊ ဤ ေဂါၾတဘု ကို "ေဝါဒါန_ ေဝါဒါန္"ဟု သံုးစြဲ ေသာ အရာလည္း ရိွေသး၏၊ ဝီထိ ဆို႐ိုး၌ ေတြ႔ရလတၱံ႕။
(၆)ႀကိမ္(၇)ႀကိမ္ေျမာက္ ၌ အပၸနာ ေဇာ မေစာႏိုင္ ။ ။ ေခ်ာက္ကမ္းပါး ျပတ္သို႔ အဟုန္ျပင္းစြာ ေ႐ွး႐ူွေျပးလာေသာ ေယာက်ၤား သည္ ေခ်ာက္ကမ္းပါး ထိပ္သို႔ ေရာက္လ်ွင္ ရပ္ခ်င္ေသာ္လည္း မရပ္ႏိုင္ပဲ, နီးကပ္ေနေသာ ေခ်ာက္ကမ္းပါး ၌ က်ဖြယ္ ရိွသကဲ့သို႔ ထို႔အတူ အဟုန္ျပင္းစြာ ျဖစ္လာခဲ့ေသာ ေဇာအစဥ္သည္ (၆)ႀကိမ္ (၇) ႀကိမ္ေျမာက္ တြင္ ဘဝင္ႏွင့္ နီးကပ္္ေနေသာေၾကာင့္ ထို ဘဝင္တည္း ဟူေသာ ေခ်ာက္ကမ္းပါး သို႔ က်ဆင္းဖြယ္ျဖစ္ေတာ့၏၊ အပၸနာ ေဇာအျဖစ္ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ျခင္းငွါ မစြမ္းႏိုင္၊ သို႔အတြက္ (၆) ႀကိမ္ (၇) ႀကိမ္ေျမာက္ မွာ အပၸနာ ေဇာ မေစာဘဲ (၄) ႀကိမ္ေျမာက္ (၅) ႀကိမ္ေျမာက္ ၌သာ ေစာရသည္၊၊ [အ႒သာလိနီ ၌ တမ်ိဳး လာေသး၏။]
==========================
စာ_ ၂၅၀
[ေဆာင္] ကမ္းပါးေ႐ွး႐ူွ, ေျပးသသူကား, ကမ္းမူထိပ္ဖ်ား, ရပ္လိုျငားလည္း,ကမ္းပါးေခ်ာက္နက္, နီးသည့္တြက္ေၾကာင့္, တန္႔လ်က္ျမဲခိုင္, မရပ္ႏိုင္သို႔, အၿပိဳင္မွတ္ေလာက္, ေျခာက္ခြန္ေျမာက္လည္း, ကမ္းေစာက္အသြင္, ေနာက္ဘဝင္ႏွင့္, အစဥ္နီးစပ္, က်ဖို႔ကပ္သျဖင့္, ျမတ္အပၸနာ, မရပ္သာသည္, ......မွတ္ပါေစဖို႔ ကဗ်ာတည္း။
(၃)
ႀကိမ္ေျမာက္ လည္း အပၸနာ ေဇာ မျဖစ္ႏိုင္ ။ ။ (၆) ႀကိမ္ေျမာက္ (၇) ႀကိမ္ေျမာက္ မွာ ဘဝင္ႏွင့္ နီးကပ္ေနသျဖင့္ မျဖစ္သင့္လ်ွင္ ရိွပါေစေတာ့၊ (၃) ႀကိမ္ေျမာက္ မွာ အဘယ့္ေၾကာင့္ အပၸနာ ေဇာ မျဖစ္ႏိုင္သနည္း ဟု ေမး၊ အေျဖကား _ အပၸနာ ေဇာျဖစ္ေသာ စ်ာန္ မဂ္ဖိုလ္တို႔သည္ ေဂါၾတဘု ကေက်းဇူးျပဳမွ ျဖစ္ေပၚႏိုင္ၾက၏၊ ေဂါၾတဘု ေ႐ွ႕ က အႏုလံု ေဇာသည္လည္း မိမိေ႐ွ႕ကေထာက္ပံ့မည့္ အာေသဝနပစၥည္း မရ၍ (၁) ႀကိမ္တည္း ျဖစ္ရလ်ွင္ အားနည္းလွသျဖင့္ ေဂါၾတဘု ေပၚလာေအာင္ ပင္ မတက္ႏိုင္ေသးေခ်၊ ထို႔ေၾကာင့္ အႏုလံု, ေဂါၾတဘု, စ်ာန္ဟု (၃) ႀကိမ္ေျမာက္ မွာ အပၸနာေဇာ မေစာႏိုင္။
[ေဆာင္] အာေသဝန, ပစၥယကို, မရေသးလစ္, ႏုလံုတစ္ကား, သစ္သစ္အားျပဳ, နည္းပါးမူွေၾကာင့္, ေဂါၾတဘု ျဖစ္ေအာင္, စြမ္းမေျပာင္ခဲ့၊ ေ႐ွ႕ေဆာင္ ေဂါၾတဘူ, မျဖစ္မူကား, သံုးဆူေျမာက္မွာ , အပၸနာ သည္, ....ဘယ္ခါ မရိွႏိုင္ဘူးတည္း။
==================?====
အပၸနာေဇာဝါရ
စာ_ ၂၅၁
သခ်ၤာ ေ႐ွ႕ ေနာက္စဥ္ပံု ။ ။ ဥပစာရ သမာဓိ ေဇာတုန္းက "စတုကၡတၱံဳ တိကၡတၱံဳ" ဟု အမ်ားကို ေ႐ွ႕ အနည္းကို ေနာက္ထားၿပီးလ်ွင္ , ဤ အပၸနာ ေဇာ၌ အဘယ့္ေၾကာင့္ "စတုတၳံ ဝါ ပဥၥမံ ဝါ" အနည္းကို ေ႐ွ႕ အမ်ားကို ေနာက္ထားရပါသနည္း၊ ေ႐ွ႕ ေနာက္ ညီေအာင္ "စတုကၡတၱံဳ တိကၡတၱံဳ,ပဥၥမံ စတုတၳံ " ဟု ေသာ္ လည္းေကာင္း, " တိကၡတၱံဳ စတုကၡတၱံဳ, စတုတၳံ ပဥၥမံ" ဟု ေသာ္လည္းေကာင္း အစဥ္ျပဳထိုက္သည္ မဟုတ္ေလာ ဟု ေမး၊ အေျဖကား _ "ပရိကေမၼာပစာရာႏုေလာမ ေဂါၾတဘုနာေမန"ဟု အမည္ (၄) မ်ိဳး ျပခဲ့သည့္ အားေလ်ာ္စြာ ထို အမည္ (၄ )ပါး အႂကြင္း မရိွေသာ ေဇာဝါရကို ေ႐ွးဦးစြာ ျပလိုေသာေၾကာင့္ "စတုကၡတၱံဳ " ဟု အမ်ားသခ်ၤကို ေ႐ွ႕ ထား၍ တိကၡတၱံဳ ကို ေနာက္ကထားသည္၊ အပၸနာ ေဇာ ၌ကား ထိုကဲ့သို႔ ျပဖြယ္မလို၊, ေ႐ွ႕က (၄) ႀကိမ္ေစာလ်ွင္ ေနာက္ အပၸနာ ေဇာက (၅) ႀကိမ္ေျမာက္, ေ႐ွ႕ က (၃) ႀကိမ္ေစာလ်ွင္ ေနာက္အပၸနာေဇာက (၄) ႀကိမ္ေျမာက္ ျဖစ္ဖို႔ ရာ လြန္စြာ ထင္႐ွား ေသာေၾကာင့္ "၄_၅" ဆိုတဲ့ သခ်ၤာ အစဥ္ က်ေအာင္ "စတုတၳံ,ပဥၥမံ" ဟု ပဥၥမံ ကို ေနာက္ထား၍ ျပေတာ္မူသည္။
[ေဆာင္] ပရိကမၼ, စသည့္ေလးလီ, အမည္အားလံုး,သိမ္းက်ံဳး ၍ရ,ေဇာဝါရကို, ျပခဲ့လို၍,မိန္႔ဆိုေလအပ္, စတုကၡတၱံဳ, အစျခံဳ၍၊ တစ္ဖံုထို႔ႏွယ္,ျပဖြယ္ကင္းကြာ, သခ်ၤာ တြင္ထံုး, စဥ္တိုင္းသံုးသည္,......အဆံုး ပဥၥမံေပတည္း။
ေသာမနႆသဟဂတဇဝနာနႏၱရံ အပၸနာပိ ၊ေပ၊ ဥေပကၡာသဟဂတာဝ ။ ။ ေဇာတို႔ မည္သည္ အာေသဝနပစၥည္းတပ္ေသာ တရားမ်ား ေပတည္း၊ အာေသဝနကို ျမန္မာလို "အထံု" ဟု ေခၚ၏၊ ဥပမာ _ နံ႔သာကို ထံုမႊမ္းရာ၌ ေနာက္ေနာက္ နံ႔သာက အနံ႔ခ်င္း တစ္ထပ္တည္း တူေသာ္ လည္းေကာင္း, ဆင္တူယိုးမွား ေလာက္ ရိွေသာ္ လည္းေကာင္း, မူလအနံ႔ မေျပာင္းဘဲ ေကာင္းသည္ထက္ ေကာင္းလာႏိုင္သည္၊ အကယ္၍ အနံ႔ခ်င္း ကြဲျပားလြန္းေနလ်ွင္ အထံုမရဘဲ အနံအားလံုး ပ်က္ျပယ္ ျပယ္ ျဖစ္ေနသကဲ့သို႔ ထို႔အတူ အာေသဝနပစၥည္း တပ္ေသာ ေဇာတို႔သည္ ကုသိုလ္ _ ကုသိုလ္ သတ္သတ္, ႀကိယာ_ ႀကိယာသတ္သတ္ ထပ္၍ ျဖစ္ၾကရာတြင္ ေ႐ွ႕ က ကာမေဇာ, ေနာက္က မဟဂၢဳတ္ ေဇာ ဟု ဘံုခ်င္း ကြဲျပားေစကာမူ ဆင္တူယိုးမွား ျဖစ္သည့္အတြက္ အာေသဝန (အထံု) မပ်က္ေခ်၊ေ႐ွ႕က ေသာမနႆ, ေနာက္က ဥေပကၡာ, သို႔မဟုတ္ ေ႐ွ႕ က ဥေပကၡာ ေနာက္က ေသာမနႆ ဟု ေဝဒနာ ခ်င္း ကြဲျပားေနပါမူကား အာေသဝန (အထံု) ပ်က္ေပလိမ့္မည္၊ စိတ္သေဘာသြားကို စဥ္းစားျပန္လ်ွင္လည္း "ေဇာ အစဥ္တတန္းဝယ္ ေ႐ွ႕ ေဇာက ဝမ္းေျမာက္လိုက္, ေနာက္ေဇာက လ်စ္လ်ဴရႈ လိုက္, ထို႔ေနာက္ ေဇာက ဝမ္းေျမာက္လိုက္ " ဟု အေျပာင္း အလြဲ မျမန္ထိုက္၊ ထို႔ေၾကာင့္ "ေသာမနႆသဟဂတဇဝနာနႏၱရံ အပၸနာပိ ေသာမနႆသဟဂတာဝ" စသည္ျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူရေပသည္။
===========================
ဝီထိပိုင္း
@@@@@
စာ ၂၄၃ ၂၄၄ ၂၄၅ ၂၄၆ ၂၄၇
အတီတဘဝင္ ခ်/မခ်ထိုက္
၂၄၃
ဆက္ဦးအံ့ _ ထို ေစတသိက္မ်ားႏွင့္ တြဲဖက္ ၍ အလိုရိွရာ အာရံုကို ႐ွာေဖြေနစဥ္ မဆိုင္ေသာ အာရံု , ဆင္တူယိုးမွား အာရံုမ်ား ကိုလည္း ေတြ႔ရ သိရ၏၊ ဥပမာ _ က်မ္းဂန္၏ ေလးနက္ေသာ အဓိပၸါယ္ ကို ႐ွာေဖြေနစဥ္ အမွားအဓိပၸါယ္ , ဆင္တူယိုးမွား အဓိပၸါယ္ မ်ားကို ေတြ႔ရ သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း , နိဗၺာန္ ကို မွန္း၍ ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းေနစဥ္ (နိဗၺာန္ ကို ႐ွာေဖြေနစဥ္ ) နိဗၺာန္ မေတြ႔ခင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေသာ အာရံုမ်ားကို ေတြ႔ရ ျမင္ရ သိရသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း တည္း၊ ထိုကဲ့သို႔ မဆိုင္ေသာ အာရံုမ်ား ကို ေတြ႔ရသည္မွာလည္း စိတ္က ႐ွာေဖြသည့္ အတြက္ ေတြ႔ရေသာေၾကာင့္ စိတ္၏ အစြမ္းပင္ ျဖစ္သည္၊ ထိုသို႔ ႐ွာေဖြရာ၌ စိတ္သည္ အာရံုရိွရာအရပ္သို႔ ေရာက္ေအာင္လည္း သြားသည္မဟုတ္, အာရံုကိုလည္း မိမိအထံသို႔ေရာက္ေအာင္ ဆြဲငင္၍ မယူႏိုင္၊ သို႔ရာတြင္ ျပခဲ့ေသာ ဒိဠိ သုတ စေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဘဝင္တည္း ဟူေသာ မေနာ၌ အမ်ိဳးမ်ိဳး ထင္ျမင္ေအာင္ ၾကံေဆာင္စိတ္ကူးႏိုင္သည္မွာ ဝိတက္ ဝိစာရ မနသိကာရ ဟူေသာ အေဖာ္ေကာင္းမ်ားကို ရျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
အတီတဘဝင္ ခ်ထိုက္ /မခ်ထိုက္ ။ ။ "ဧကစိတၱကၡဏာတီတကံ" စသည္ကို မဆိုဘဲ "ယဒိ ဝိဘူတမာရမဏံ အာပါတမာဂစၦႏၱိ" ဟုသာ ဆိုျခင္းေၾကာင့္ မေနာဒြါရ ဝီထိ မ်ား၌ အတီတဘဝင္ ခ်ထိုက္ မခ်ထိုက္ ကို စိစစ္ေလ့ ရိွရကား ဤက်မ္း၏ အလိုကိုလည္း ျပဦးအံ့_ စိတ္ ေစတသိက္တို႔ သည္ ပင္ကိုယ္က စိတၱကၡဏ တစ္ခ်က္ခန္႔မ်ွသာ အသက္႐ွည္၏၊ သို႔အတြက္ စိတ္ ေစတသိက္ အာရံုထင္လာရာ၌ အတီတဘဝင္ မခ်ထိုက္ ၊ အတိက္႐ုပ္တရားတို႔သည္ ခ်ဳပ္ကြယ္ေလၿပီ၊ အနာဂတ္ ႐ုပ္တရားတို႔ကား လံုးဝ မျဖစ္ၾကေသး၊ ပညတ္တရား ေတြမွာ ဥပါဒ္ ဌီ ဘင္ အထင္အ႐ွား မရိွၾက၊ နိဗၺာန္ တရားသည္လည္း ဥပါဒ္ ျခင္း သေဘာရိွေသာ တရားမဟုတ္၊ ထို႔ေၾကာင့္ အတိက္ အနာဂတ္ ႐ုပ္တရားႏွင့္ ပညတ္ နိဗၺာန္ တို႔ ထင္လာရာ ၌လည္း ဥပါဒ္ ၿပီးေနာက္ စိတၱကၡဏ မည္မ်ွ လြန္မွ ထင္လာသည္ဟု ဆိုဖြယ္ မရိွရကား အတီတဘဝင္ ခ်ဖြယ္မလို။
ပစၥဳန္ပၸန္႐ုပ္ ။ ။ ဥပါဒ္ ဌီ ဘင္ ရစေကာင္းေသာ ပစၥဳန္ပၸန္႐ုပ္မ်ား အတြက္ စိစစ္ဖြယ္ ရိွေသး၏၊ စိစစ္ပါဦးအ့ံ_ ဝိညတ္ေဒြးႏွင့္ လကၡဏ႐ုပ္ (၄ )ခုတို႔သည္ ႐ုပ္တို႔ ထံုးစံ အတိုင္း စိတၱကၡဏ (၁၇) ခ်က္ အသက္မ႐ွည္ၾကေပ၊ အာကာသဓာတ္ ဟူေသာ ပရိေစၦဒ ႐ုပ္လည္း ဥပါဒ္ ဌီ ဘင္ အထင္အ႐ွား ရိွစေကာင္းေသာ ပရမတ္ အစစ္ မဟုတ္၊ လဟုတာ မုဒုတာ ကမၼညတာ တို႔လည္း ႐ုပ္တရားတို႔၏ ထူးေထြေသာ အျခင္းအရာ အာကာရမ်ွ သာတည္း၊ အတိအလင္း ႐ွင္း႐ွင္း ေျပာရလ်ွင္ ယခု ျပအပ္ခဲ့ေသာ အနိပၹႏၷ႐ုပ္ ၁၀ ပါးသည္ ပရမတ္ မဟုတ္၊ ပညတ္ေတြသာတည္း၊ [ပညတ္ျဖစ္ပံုမွာ ႐ုပ္ပိုင္း၌ ထင္႐ွား ပါလိမ့္မည္၊] ထို႔ေၾကာင့္ အနိပၹႏၷ႐ုပ္၀ ပါးတို႔ ထင္လာရာ၌ ဥပါဒ္ ၿပီးေနာက္ စိတၱကၡဏ မည္မ်ွ လြန္မွ ထင္လာ၏ ဟု
=========================
သျဂႋဳဟ္ဘာသာဋီကာ
စာ_ ၂၄၄
သတ္မွတ္ ၍ မရေကာင္းရကား အတီတဘဝင္ ခ်ဖြယ္မလို။ ပစၥဳန္ပၸန္ နိပၹႏၷ႐ုပ္တို႔ ထင္လာရာ၌ ကား အခ်ိဳ႕႐ုပ္တို႔သည္ ဥပါဒ္ လ်ွင္ ဥပါဒ္ ျခင္း ထင္ေပလိမ့္မည္၊ စိတ္၏ အစြမ္းေၾကာင့္ ဌီသို႔ေရာက္ေအာင္ ဆိုင္းငံ့ လိမ့္မည္မဟုတ္၊ အခ်ိဳ႕႐ုပ္မ်ားကား ဥပါဒ္ ၿပီးေနာက္ ထိုက္သင့္သမ်ွ စိတၱကၡဏကို လြန္ၿပီးမွ ထင္လာႏိုင္ေပလိမ့္မည္၊ ထို႐ုပ္မ်ားအတြက္ အတီတဘဝင္ ခ်ထိုက္ေသာ မေနာဒြါရဝီထိ မ်ားလည္း ရိွသင့္ေပသည္၊ ဤ အဓိပၸါယ္အတိုင္း ခႏၶဝိဘင္း မူလဋီကာ၌လည္း "မေနာဒြါေရ ပန ဥပၸါဒကၡေဏပိ အာပါတမာဂစၦတိ" ဟု မိန္႔ၿပီ၊ ဤ၌ ဥပၸါဒကၡေဏပိဝယ္ အပိျဖင့္ ဌီခဏကို ဆည္းပါ။
ပစၥဳန္ပၸန္စိတ္ကို အာရံုျပဳပံု ။ ။ သူတစ္ပါး ၏ ပစၥဳန္ပၸန္ စိတ္ကို ပိုင္ႏိုင္စြာ အာရံုျပဳႏိုင္ေသာ ပရစိတၱဝိဒူပုဂၢိဳလ္သည္ သူတစ္ပါး ၏ ပစၥဳန္ပၸန္ စိတ္ကို အာရံုျပဳရာ၌ အာရံုက "မေနာဒြါရဝဇၨန္း ေဇာ ေဇာ ေဇာ ေဇာ ေဇာ" ဟု ျဖစ္လ်ွင္ , အာရမဏိကစိတ္ကလည္း " မေနာဒြါရဝဇၨန္း ပ ,ဥ ,အ ,ေဂါ ,ဘိ " ဟု ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အာရမဏိက မေနာဒြါရ ဝဇၨန္း က အာရံုမေနာဒြါရဝဇၨန္းစိန္ကို ဆင္ျခင္၍, ပရိကံ, ဥပစာ, အႏုလံု, ေဂါၾတဘု အဘိညာဥ္စိတ္တို႔ကလည္း ထို အာရံုမေနာဒြါရဝဇၨန္းစိတ္ကိုပင္ ဆက္လက္၍ အာရံုျပဳသည္ဟု ဆိုလ်ွင္ မေနာဒြါရ ဝဇၨန္း က ပစၥဳန္ပၸန္ စိတ္ကို အာရံုျပဳ၍ ပရိကံ စသည္တို႔ က အတိက္စိတ္ကို အာရံုျပဳရာေရာက္သည္၊ တစ္ဝီထိ အတြင္းမွာ ထိုကဲ့သို႔ ပစၥဳန္ပၸန္ အာရံု အတိက္အာရံုဟု ကာလအားျဖင့္ မကြဲျပားထိုက္၊ သို႔မဟုတ္ မေနာဒြါရ ဝဇၨန္း က သူတစ္ပါး ၏ မေနာဒြါရ ဝဇၨန္း ကို ဆင္ျခင္၍ ပရိကံ ဥပစာ စသည္တို႔ ကလည္း မိမိတို႔ ႏွင့္
တိုက္ဆိုင္လ်က္ ျဖစ္ေသာ သူတစ္ပါး ၏ ေဇာစိတ္ကို အာရံုျပဳသည္" ဟု ဆိုျပန္လ်ွင္ အာဝဇၨန္း ၏ အာရံုကတစ္မ်ိဳး, ပရိကံ စသည္တို႔၏ အာရံုကလည္း တစ္မ်ိဳး စီ ျဖစ္ေနျပန္၏၊ မဂၢဝီထိ ဖလဝီထိ မဟုတ္လ်ွင္ တစ္ဝီထိအတြင္း၌ ထိုကဲ့သို႔ အာရံု ကြဲျပားျခင္းငွါ လည္း မထိုက္၊ သို႔အတြက္ "သူတစ္ပါး၏ ပစၥဳန္ပၸန္ စိတ္ကို အဘယ္ပံာ အာရံုျပဳပါ လိမ့္မည္နည္း" ဟု စဥ္းစားဖြယ္ ရိွသည္။
အ႒ကထာ ဝါဒ ။ ။ ဤအရာဝယ္ နိေကၡပက႑ အ႒သာလိနီ အ႒ကထာ ၌ "မေနာဒြါရ ဝဇၨန္း ဆင္ျခင္အပ္ေသာစိတ္ကိုပင္ ပရိကံ ဥပစာ စေသာ ေနာက္ေနာက္စိတ္မ်ားက ဆက္၍ အာရံုျပဳသည္" ထိုသို႔ အာရံုျပဳ ေသာ္လည္း "မေနာဒြါရ ဝဇၨန္း က ပစၥဳန္ပၸန္ စိတ္ကို အာရံုျပဳ၍ ပရိကံ စသည္တို႔က အတိက္စိတ္ကို အာရံုျပဳသည္" ဟု မဆိုထိုက္၊ ဘာ့ေၾကာင့္ နည္း _ မေနာဒြါရ ဝဇၨန္း ဆင္ျခင္အပ္ေသာစိတ္သည္ ပရိကံ စသည္တို႔ အခိုက္မွာ ခ်ဳပ္ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း သႏၱတိ ပစၥဳန္ပၸန္ အဒၶါပစၥဳပၸန္ အားျဖင့္ "ပစၥဳန္ပၸန္ " ဟုပင္ ဆိုႏိုင္ေသးေသာေၾကာင့္တည္း" ဟု မိန္႔ဆိုေလသည္၊ ဆိုလိုရင္းကား _ ပစၥဳန္ပၸန္ သည္ ခဏ ပစၥဳန္ပၸန္, သႏၱတိ ပစၥဳန္ပၸန္, အဒၶါ ပစၥဳန္ပၸန္ ဟု (၃) မ်ိဳးရိွ၏၊
========================
ပစၥဳန္ပၸန္စိတ္ကို အာရံုျပဳပံု
စာ_ ၂၄၅
ထိုတြင္ ဥပါဒ္ ဌီ ဘင္ ခဏငယ္ ၃ ခ်က္ အခိုက္အခါသည္ ခဏပစၥဳပၸန္ မည္၏ တစ္စံုတစ္ခု ကို အာရံုျပဳ၍ ေဇာဝီထိ တစ္စဥ္တစ္တန္း ျဖစ္ရာအခါသည္ သႏၱတိ ပစၥဳန္ပၸန္ မည္၏၊ ဥပမာ _ ႐ူပါရံု ကို အာရံုျပဳ ၍ စကၡဳဒြါရ ဝီထိ တဒႏုဝတၱိကမေနာဒြါရ ဝီထိတို႔ျဖင့္ ထို႐ူပါရံုကို ပိုင္ႏိုင္စြာ သိသည့္တိုင္ေအာင္ စိတ္အစဥ္ျဖစ္၏၊ ထို စိတ္အစဥ္၏ ျဖစ္ရာ အခါသည္ သႏၱတိ ပစၥဳန္ပၸန္ တစ္ခုသာတည္း၊ ပစၥဳန္ပၸန္ ဘဝ, အတိက္ဘဝ စေသာ တစ္ဘဝလံုး ကာလသည္ အဒၶါ ပစၥဳန္ပၸန္ မည္၏၊ ဤသို႔ ပစၥဳန္ပၸန္ ၃ မ်ိဳးရိွေသာေၾကာင့္ အာဝဇၨန္း ဆင္ျခင္အပ္ေသာစိတ္ကို ပရိကံ ဥပစာ စသည္တို႔ က ဆက္၍ အာရံုျပဳရာ၌ အာဝဇၨန္း ဆင္ျခင္အပ္ေသာစိတ္သည္ ပရိကံ စသည္တို႔ အခိုက္မွာ ခ်ဳပ္ေလၿပီ ျဖစ္၍ ခဏ ပစၥဳန္ပၸန္ အားျဖင့္ ပစၥဳန္ပၸန္ ဟု မဆိုရေသာ္လည္း သႏၱတိ ပစၥဳန္ပၸန္ အဒၶါ ပစၥဳန္ပၸန္ အားျဖင့္ ပစၥဳန္ပၸန္ ဟုပင္ ဆိုႏိုင္ေသး၏၊ သို႔အတြက္ အာဝဇၨန္း ဆင္ျခင္အပ္ေသာစိတ္ကို ပရိကံ စသည္တို႔ က ဆက္၍ အာရံုျပဳ ရာ၌ "တစ္ဝီထိ အတြင္းမွာ ကာလခ်င္း ကြဲျပားသည္" ဟု မမွတ္ထိုက္ _ ဟူလိုတဲ့။
မူလဋီကာ ဝါဒ ။ ။ မူလဋီကာ ၌ကား "အတီတာ ဓမၼာ,အနာဂတာ ဓမၼာ, ပစၥဳပၸႏၷ ဓမၼာ " စသည္ျဖင့္ အဘိဓမၼာ ဝယ္ ခဏ ပစၥဳန္ပၸန္ ကိုသာ သံုးစြဲ ၏ ၊ သႏၱတိ ပစၥဳန္ပၸန္, အဒၶါ ပစၥဳန္ပၸန္ တို႔မွာ သုတၱန္ အသံုးအႏႈန္း သာဟု ယူၿပီးလ်ွင္ အ႒ကထာ ဝါဒကို မႏွစ္ၿမိဳ႕ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ အ႒ကထာ ဆရာ ပယ္အပ္ေသာ ေကစိဝါဒ ကိုပင္ ေထာက္ခံ ဖြင့္ျပ၏၊ ဖြင့္ပံု အခ်ဳပ္မွာ _ သူတစ္ပါး ၏ စိတ္ကို သိလိုေသာ တန္ခိုး ႐ွင္သည္ သူတစ္ပါး ၏ သႏၱာန္၌ ျဖစ္ဆဲ ျဖစ္ေသာ
ပစၥဳန္ပၸန္ စိတ္ကို အာဝဇၨန္း ျဖင့္ ဆင္ျခင္၏၊ ထို႔ေနာက္ ပရိကံ စေသာ ေဇာတို႔ကလည္း မိမိႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ေနေသာ သူတစ္ပါး ၏ ပစၥဳန္ပၸန္ စိတ္ကိုပင္ အသီးသီး အာရံုျပဳ ၏။
ဤသို႔ အာရံုျပဳရာ၌ အာဝဇၨန္း က စိတ္ကို ဆင္ျခင္၍ ေနာက္ေနာက္ေဇာတို႔က ႐ုပ္ကို အာရံုျပဳလ်ွင္သာ အာရံုခ်င္း ကြဲျပားသည္ဟု ဆို႔သင့္၏၊ ဤ၌ကား အာရံုက စိတ္ခ်ည္းျဖစ္၍ အာရံုအားျဖင့္ မကြဲျပားေခ်၊ အာဝဇၨန္း က ပစၥဳန္ပၸန္ စိတ္ကို ဆင္ျခင္၍ ေဇာတို႔ က အတိက္စိတ္ကို အာရံုျပဳလ်ွင္သာ ကာလအားျဖင့္ ကြဲျပားသည္ဟု ဆိုသင့္၏၊ ဤ၌ကား အသီးအသီး မိမိတို႔ႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ေနေသာ ပစၥဳန္ပၸန္ စိတ္ကိုခ်ည္း အာရံုျပဳ ေသာေၾကာင့္ ကာလအားျဖင့္ လည္း မကြဲပါးပါဟု ဖြင့္ျပေလသည္၊ ဤ မူလဋီကာ အလို ဥပမာ ဆိုရလ်ွင္ တစ္စဥ္တစ္တန္း ႀကီး သြားေနေသာ ပုရြက္ဆိတ္ ေတြကို ၾကည့္ရာ၌ ေ႐ွ႕ စိတ္က တိုက္ဆိုင္ေနေသာ ပုရြက္ဆိတ္ ကို ျမင္၍ ေနာက္ေနာက္စိတ္ကလည္း မိမိႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ေသာ ပုရြက္ဆိတ္ ကို ျမင္ ရကား အာရံုလည္းမျပား, မိမိႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ေသာ ပုရြက္ဆိတ္ ခ်ည္း ျဖစ္၍ ကာလလည္း မျပား သကဲ့သို႔ တည္း။
========================
အပၸနာေဇာဝါရ
စာ _ ၂၄၆
အပၸနာ ဇဝနဝါေရ ပန ဝိဘူတာ ဝိဘူတေဘေဒါ နတၳိ ၊
တထာ တဒါရမဏုပၸါေဒါ စ။
အပၸနာအမည္ ။ ။ အပၸနာ ဟူေသာ နာမည္သည္ "တေကၠာ ဝိတေကၠာ သကၤေပၸါ အပၸနာ ဗ်ပၸနာ" ဟူေသာ ဓမၼ သဂၤဏီ ပါဠိေတာ္ ႏွင့္ အည္ီ ဝိတက္၏ နာမည္ ရင္းတည္း၊ စိတၱံ အာရမေဏ အေပၸတိ အဘိနိေရာေပတီတိ အပၸနာ ၊ စိတၱံ _ ယွဥ္ဖက္ စိတ္ကို အာရမေဏ _ အာရံု၌ ၊ အေပၸတိ _ အပ္ႏွံတက္၏၊ အဘိနိေရာေပတိ_ ေ႐ွ႕ ႐ူွတင္တက္၏၊ ဣတိ_ ေၾကာင့္၊ ဝိတေကၠာ _ ဝိတက္သည္ ၊ အပၸနာ _ မည္၏၊ အ႒ကထာ ၌ကား ဝိတက္၏ အာရံုသို႔ တင္ေပးျခင္း ကိစၥအထူးေၾကာင့္ ဆိုင္ရာ အာရံု၌ ခိုင္ျမဲေသာ ေလာကီ _ ေလာကုတၱရာ ပဌမစ်ာန္ စိတ္ ေစတသိက္ ကို အပၸနာ မည္ေသာ ဝိတက္ ေစတသိက္ ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ေၾကာင့္ သဟစရဏ(တကြျဖစ္ဖက္) နည္းအရ "အပၸနာ" ဟု ေခၚဆို၏၊ ဆန႔္က်င္ဖက္ နိဝရဏ တို႔မွ ေဝးကြာ၍ ဆိုင္ရာ အာရံု၌ စြဲျမဲ တည္တ့ံခိုင္ခ့ံျခင္း အားျဖင့္ အပၸနာ မည္ေသာ ပဌမစ်ာန္ ႏွင့္ အလားတူေသာေၾကာင့္ ဒုတိယစ်ာန္ စသည္ကိုလည္း သဒိသူပစာရ အားျဖင့္ အပၸနာ ဟု ေခၚရသည္။ "စ်ာန္အားလံုး ကို အပၸဟု နာမည္ သံုးျခင္းသည္ အ႒ကထာ ၏ အသံုးျဖစ္သည္၊" ဟူလို၊
[ဝိတိကၠႆ ကိစၥဝိေသေသန ထိရဘာဝပၸေတၱ ပဌမဇၥ်ာနသမာဓိမိွ ပစၥနီကဒူရီဘာဝ ကေတန ထိရဘာေဝန တံသဒိေဥဳ ဝိတကၠရဟိေတသု ဒုတိယဇၥ်ာနာဒိ သမာဓီသု စ အပၸနာ တိ အ႒ကထာ ေဝါဟာေရာ ။ _ မူလဋီကာ]
[ေဆာင္] ဝိတက္ေခါင္မွဴး ,ကိစၥထူးေၾကာင့္, လြန္က်ဴးျမဲျမံ, ပဌမစ်ာန္ ကို, ေခၚရန္ေသာဟာ, အပၸနာတဲ့၊ တစ္ျဖာထက္ခြင္, စ်ာန္အစဥ္လည္း, ဆန္က်င္ကြာကင္း, ျမဲခိုင္ျခင္းေၾကာင့္ , မယြင္းမွီသူ, သဒိသူျဖင့္, ညီတူေသာဟာ, အပၸနာ ဟု, ဋီကာမူလ, အဖြင့္ျပသည္, .....အ႒ကထာ အသံုးတည္း။
ဝိဘူတာ ဝိဘူတေဘေဒါ နတၳိ ။ ။ ကာမေဇာ ဝါရ၌ကဲ့သို႔ ဝိဘူတာရံု အဝိဘူတာရံု ဟု ႏွစ္မ်ိဳး ကြဲျပားျခင္း မရိွ၊ "ဝိဘူတာရံု တစ္မ်ိဳးတည္း သာ ရိွသည္" ဟူလို၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ့ = သ်ာန္ကို ရဖို႔ရန္ ပထဝီကသိုဏ္းစသည္ကို အာရံုျပဳ၍ ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းေသာအခါ ထို အာရံုတို႔ ေတာ္ေတာ္ တန္တန္ ထင္ရံုမ်ွျဖင့္ စ်ာန္ကို မရေခ်၊ အလြန္ေပၚလြင္စြာ ထင္လာမွသာ စ်ာန္စူေသာ အပၸနာ ေဇာမ်ား ျဖစ္ေပၚႏိုင္သည္၊ မဂ္ ဖိုလ္ ဟူေသာ အပၸနာေဇာတို႔၏ အာရံုကား အလြန္ထင္႐ွားေသာ နိဗၺာန္ တရားေပတည္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ "ဝိဘူတာ ဝိဘူတေဘေဒါ နတၳိ ၊ အာရမနႆ ဝိဘာတကာေလေယဝ (အလြန္ထင္႐ွားရာအခါ၌သာ) အပၸနာ သမၻဝေတာ" ဟု ဋီကာေက်ာ္ ဖြင့္သည္။
=========================
အပၸနာေဇာဝါရ
စာ_ ၂၄၇
တတၳ ဟိ ဉာဏသမၼယုတၱကာမာသစရဇဝနာနမ႒ႏၷံ အညတရသၼႎ. ပရိကေမၼာပစာရာႏုေလာမေဂါၾတဘုနာေမန စတုကၡတၱံဳ တိကၡတၱဳေမဝ ဝါ ယထာကၠမံ ဥပၸဇၨိတြာ နိ႐ုဒၶါနႏၱရေမဝ ယထာရဟံ စတုတၳံ ဝါ ပဥၥမံ ဝါ ဆဗၺီသတိမဟဂၢတေလာကုတၱရဇဝေနသု ယထာဘိနီိဟာရ ဝေသန ယံကိဥၥိ ဇဝနံ အပၸနာဝီထိေမာတရတိ၊ တေတာ ပရံ အပၸနာ ဝသာေန ဘဝဂၤပါေတာဝ ေဟာတိ။
ဉာဏသမၸယုတၱကာမာဝစရဇဝနာနမ႒ႏၷံ ၊ေပ၊ စတုကၡတၱံဳ တိကၡတၱဳေမဝ ဝါ ။ ။ ထို အပၸနာေဇာဝါရ ၌ အာရံုမ်ား ကား ႐ုပ္တရား မဟုတ္၊ နိဗၺာန္ ကသိုဏ္း ပညတ္ စေသာ အာရံုမ်ား ျဖစ္ရကား အတီတဘဝင္ ခ်ဖြယ္ မလို၊ ထံုးစံအတိုင္း ဘဝဂၤစလန, ဘဝဂုၤပေစၦဒ မေနာဒြါရ ဝဇၨန္း တို႔ ျဖစ္ၾကၿပီးေနာက္ , ကာမာဝစရ ေဇာ ေစာသည္၊ ထိုသို႔ ေစာရာ၌ စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္တို႔၏ ေ႐ွ႕ သြား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ [ပုထုဇဥ္ ေသကၡသႏၱာန္၌ မဟာကုသိုလ္ (၄),ရဟႏၱာ သႏၱာန္၌ မဟာႀကိယာ (၄)]႐ွစ္ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး သာ ပရိကံ ဥပစာ အႏုလံု ေဂါၾတဘု ဟူေသာ နာမည္ျဖင့္ ၄ ႀကိမ္ ျဖစ္ေစ, သို႔မဟုတ္ ၃ ႀကိမ္ ျဖစ္ေစ ေစာ၏။
ဆက္ဦးအံ့ _ စ်ာန္မဂ္ရေသာပုဂၢိဳလ္သည္ ႏံု႔ေႏွးေလးကန္ေသာ ဉာဏ္ပညာ ရိွသူ မႏၵပညပုဂၢိဳလ္ျဖစ္အ့ံ, ေလးေဆးေသာ အသိဉာဏ္ရိွသျဖင့္ "ဒႏၶာဘိညပုဂၢိဳလ္" ဟု ေခၚဆိုရ၏၊ ထို ပုဂၢိဳလ္၏ သႏၱာန္၌ ယခင္ေဇာမ်ားသည္ ၄ ႀကိမ္ထပ္၍ ျဖစ္မွ ကိစၥ ၿပီး၏၊ စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္ ကို ရ၏_ ဟူလို၊ ထက္ျမက္ ေသာ ဉာဏ္ပညာ ရိွေသာ တိကၡပညပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္အ့ံ၊ လ်င္ျမန္ ေသာ အသိဉာဏ္၊ ရိွသျဖင့္ "ခိပၸါဘိညပုဂၢိဳလ္" ဟု ေခၚဆိုရသည္၊ ထို ပုဂၢိဳလ္၏ သႏၱာန္၌ ယခင္ေဇာမ်ား ၃ ႀကိမ္ ေစာရံုမ်ွျဖင့္ ကိစၥၿပီးသည္၊ ၃ ႀကိမ္ေစာရာ၌ ပရိကံကို ခ်န္႐ိုးျပဳၾက၏၊
အပၸနာေဇာဝါရ
စာ_ ၂၄၇
တတၳ ဟိ ဉာဏသမၼယုတၱကာမာသစရဇဝနာနမ႒ႏၷံ အညတရသၼႎ. ပရိကေမၼာပစာရာႏုေလာမေဂါၾတဘုနာေမန စတုကၡတၱံဳ တိကၡတၱဳေမဝ ဝါ ယထာကၠမံ ဥပၸဇၨိတြာ နိ႐ုဒၶါနႏၱရေမဝ ယထာရဟံ စတုတၳံ ဝါ ပဥၥမံ ဝါ ဆဗၺီသတိမဟဂၢတေလာကုတၱရဇဝေနသု ယထာဘိနီိဟာရ ဝေသန ယံကိဥၥိ ဇဝနံ အပၸနာဝီထိေမာတရတိ၊ တေတာ ပရံ အပၸနာ ဝသာေန ဘဝဂၤပါေတာဝ ေဟာတိ။
ဉာဏသမၸယုတၱကာမာဝစရဇဝနာနမ႒ႏၷံ ၊ေပ၊ စတုကၡတၱံဳ တိကၡတၱဳေမဝ ဝါ ။ ။ ထို အပၸနာေဇာဝါရ ၌ အာရံုမ်ား ကား ႐ုပ္တရား မဟုတ္၊ နိဗၺာန္ ကသိုဏ္း ပညတ္ စေသာ အာရံုမ်ား ျဖစ္ရကား အတီတဘဝင္ ခ်ဖြယ္ မလို၊ ထံုးစံအတိုင္း ဘဝဂၤစလန, ဘဝဂုၤပေစၦဒ မေနာဒြါရ ဝဇၨန္း တို႔ ျဖစ္ၾကၿပီးေနာက္ , ကာမာဝစရ ေဇာ ေစာသည္၊ ထိုသို႔ ေစာရာ၌ စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္တို႔၏ ေ႐ွ႕ သြား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေဇာ [ပုထုဇဥ္ ေသကၡသႏၱာန္၌ မဟာကုသိုလ္ (၄),ရဟႏၱာ သႏၱာန္၌ မဟာႀကိယာ (၄)]႐ွစ္ပါးတြင္ တစ္ပါးပါး သာ ပရိကံ ဥပစာ အႏုလံု ေဂါၾတဘု ဟူေသာ နာမည္ျဖင့္ ၄ ႀကိမ္ ျဖစ္ေစ, သို႔မဟုတ္ ၃ ႀကိမ္ ျဖစ္ေစ ေစာ၏။
ဆက္ဦးအံ့ _ စ်ာန္မဂ္ရေသာပုဂၢိဳလ္သည္ ႏံု႔ေႏွးေလးကန္ေသာ ဉာဏ္ပညာ ရိွသူ မႏၵပညပုဂၢိဳလ္ျဖစ္အ့ံ, ေလးေဆးေသာ အသိဉာဏ္ရိွသျဖင့္ "ဒႏၶာဘိညပုဂၢိဳလ္" ဟု ေခၚဆိုရ၏၊ ထို ပုဂၢိဳလ္၏ သႏၱာန္၌ ယခင္ေဇာမ်ားသည္ ၄ ႀကိမ္ထပ္၍ ျဖစ္မွ ကိစၥ ၿပီး၏၊ စ်ာန္ မဂ္ ဖိုလ္ ကို ရ၏_ ဟူလို၊ ထက္ျမက္ ေသာ ဉာဏ္ပညာ ရိွေသာ တိကၡပညပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္အ့ံ၊ လ်င္ျမန္ ေသာ အသိဉာဏ္၊ ရိွသျဖင့္ "ခိပၸါဘိညပုဂၢိဳလ္" ဟု ေခၚဆိုရသည္၊ ထို ပုဂၢိဳလ္၏ သႏၱာန္၌ ယခင္ေဇာမ်ား ၃ ႀကိမ္ ေစာရံုမ်ွျဖင့္ ကိစၥၿပီးသည္၊ ၃ ႀကိမ္ေစာရာ၌ ပရိကံကို ခ်န္႐ိုးျပဳၾက၏၊
====================mmoo
Subscribe to:
Posts (Atom)